W Londynie 2012 zdobył brązowy medal i był to największy sukces w jego karierze, tym bardziej, że tam wszyscy liczyli na kolegę z kadry Marcina Dołęgę. Po tym jednak jak ten sensacyjnie odpadł po rwaniu opolanin został bohaterem całego turnieju podnoszenia ciężarów.
Wówczas to Bonk niespodziewanie objął prowadzenie po świetnym rwaniu - w trzeciej próbie pobił rekord życiowy wynikiem 190 kg. Podrzut nie był już dla Polaka tak szczęśliwy - spalił pierwszą próbę na 219 kg, ale w drugiej wyrównał rekord życiowy - 220 kg. Z kolei 225 kg okazało się za ciężkie, ale z wynikiem 410 kg Bonk bardzo długo utrzymywał prowadzenie. W ostatnim podejściu pokonali go Irańczyk Navab Nasirshelal i Ukrainiec Oleksij Torokchtij, którzy stoczyli między sobą walkę o złoto. Wygrał Ukrainiec z wynikiem 412kg czyli tylko dwa kg więcej od naszego zawodnika.
Te zawody w 2013 roku odbywały się we Wrocławiu więc Bonk, niesiony dopingiem kilku tysięcy polskich kibiców dźwigał jak w transie. Kolejne ciężary wyrywał z ogromną wręcz łatwością i nie miało większego znaczenia, czy sztanga ważyła 180, 185 czy 188 kg. Techniczne rwanie to zresztą jego silna strona i był drugi. Prowadził faworyt Uzbek Rusłan Nurudinov czyli ten sam, który zdobył teraz olimpijskie złoto.
Mały srebrny medal dawał Bonkowi nie tylko świetną sytuację wyjściową przed decydującą walką, ale i ogromną przewagę psychologiczną nad rywalami. Dzięki temu mógł rozpocząć od 210 kg, a kiedy zaliczył ten ciężar, spokojnie czekać na rozwój sytuacji i obserwować, jak wykruszają się kolejni przeciwnicy.
Kiedy wreszcie przyszła jego kolej i dźwignął sztangę ważącą 216 kg, stało się już niemalże pewne, że przywiezie medal do Opola. W trzeciej próbie nie zaliczył już 218 kg, ale to nie miało wielkiego znaczenia, bo choć przeskoczył go jeszcze Rosjanin David Bedzhanyan, to i tak był szczęśliwy, że stanął na wymarzonym podium.
32-letni zawodnik ma na koncie także dwa medale mistrzostw Europy, łącznie z tym z najcenniejszego kruszcu. W 2015 roku triumfował bowiem w gruzińskim Tbilisi. Z kolei cztery lata wcześniej w rosyjskim Kazaniu zajął trzecie miejsce. Do tego śmiało może dołożyć srebrny medal mistrzostwa świata do lat 20 w 2004 roku. Ponadto w latach 2007-15 zwyciężał w mistrzostwach kraju oraz dołożył kilka drużynowych mistrzostwa Polski.
Co ciekawe Bonk kojarzony jest nie tylko ze sportem. Wystąpił wszak w teledysku jednego z najbardziej znanych artystów w Polsce, a mianowicie Krzysztofa Cugowskiego. Do tego ten videoklip promował album solowy wokalisty Budki Suflera "Przebudzenie".
Bohaterami teledysku jest troje sportowców. - "Historia opowiedziana w teledysku dotyczy zmagań z przeciwnościami losu. Ilustrują ją zdjęcia takich bohaterów sportowych, jak Bartłomiej Bonk, Aneta Konieczna, Rafał Wilk, którzy gościnnie wzięli udział w filmie - napisał Krzysztof Cugowski w zapowiedzi klipu.
Taki dobór aktorów nie był przypadkowy. Przypomnijmy, że Konieczna to czołowa polska kajakarka, trzykrotna medalistka olimpijska, u której przed igrzyskami w Londynie wykryto chorobę nowotworową. Z kolei Wilk był żużlowcem, który w skutek wypadku na torze stracił władzę w nogach. Potem był trenerem żużlowym, a w 2012 roku na paraolimpiadzie w Londynie zdobył dwa złote medale w kolarstwie (tzw. handbike), rok później był także dwukrotnym mistrzem świata. A kariera sportowa Bonka stanęła bowiem pod znakiem zapytania po fatalnym porodzie jego żony
Lekarze z opolskiego szpitala ginekologiczno-położniczego - wbrew wskazaniom lekarza prowadzącego - odmówili przeprowadzenia cesarskiego cięcia. Barbara Bonk bliźniaczki rodziła siłami natury. Maja urodziła się zdrowa, Julia przyszła na świat z mocnym niedotlenieniem mózgu.
Od tamtej pory Bartłomiej Bonk skupiał całą swoją energię nie na sali treningowej, a na kolejnych badaniach swojej córki i przygotowaniach do procesu sądowego.
Dźwigać znów zaczął kilka miesięcy później i - jak sam wówczas podkreślał - "bardziej po to, aby odreagować" i to wtedy zdobył brąz wspomnianych mistrzostw świata.
Przypomnijmy, iż Julcia długo walczyła o życie, ostatecznie zmarła w lutym 2014 roku na zapalenie płuc.
W 2014 roku miał startować w wyborach samorządowych i starał się wówczas o mandat radnego z list Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Oficjalnie też udzielił poparcia posłowi tego ugrupowania Tomaszowi Garbowskiemu, który chciał zostać prezydentem Opola. Najważniejszym punktem w programie wyborczym sztangisty był rozwój lokalnego sportu. Ostatecznie jednak Bonk nie mógł zweryfikować swoich planów, gdyż startował z okręgu wyborczego numer 2, jednego z trzech, w których działaczom Sojuszu nie udało się zebrać dostatecznej ilości autentycznych podpisów poparcia, przez co SLD nie mogło w nich wystawić swoich kandydatów do rady miasta. o walczyła o życie, ostatecznie zmarła w lutym 2014 roku na zapalenie płuc.
Ta sprawa długo ciągnęła się za naszym zawodnikiem. Tuż przed wyjazdem na IO w Atenach 2004 podczas badania krwi stwierdzono u niego minimalnie podwyższony poziom testosteronu, a przecież dokładnie tydzień wcześniej cieszył się z pierwszego w karierze tytułu mistrza Polski wśród seniorów. Na pomoście w Ciechanowie zwyciężył w bardzo silnie obsadzonej wadze do 94 kg. Startowali w niej faworyzowani Tadeusz Drzazga i ówczesny wicemistrz olimpijski z Sydney sprzed czterech lat Szymon Kołecki.
Ostatecznie Zarząd Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów na wniosek komisji dyscyplinarnej, działającej przy związku, nałożył na niego trzy lata dyskwalifikacji, ale ostatecznie skończyło się na półtorarocznym rozbracie z ciężarami. Sam zainteresowany zaznaczał jednak zdecydowanie, iż nie brał niedozwolonych środków.
Teraz razem z kolegą klubowym Arkadiuszem Michalskim był jednym z niewielu pozytywnych akcentów naszej kadry podczas igrzysk w Rio de Janeiro.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze