Czyli dzisiejsze zakłady Nutrici. W 1946 roku na pozostałościach niemieckiej fabryki kawy utworzono oddział Zjednoczonych Fabryk Cykorii Ferd. Bohm & Co i Gleba, której produktem była kawa zbożowa. Od 1960 roku fabryka została przemieniona w Opolskie Zakłady Koncentratów Spożywczych, a od 1951 roku oprócz kawy produkowała także zupy w proszku i ryż preparowany. Zakłady podjęły także współpracę z Instytutem Matki i Dziecka i od 1962 roku do produkcji wprowadzono pierwsze odżywki sypkie oraz konserwy przeznaczone dla dzieci. Kolejną ważną datą w historii zakładów jest rok 1973, kiedy to zaczęto produkować kultową kawę zbożową Inkę.
MICHAŁ GROCHOLSKI
Dziś po filii Fabryki Samochodów Osobowych nie ma już śladu, ale przez lata był to zakład zatrudniający wielu Opolan. W Zakładzie Produkcji Części Samochodowych produkowano przeróżne śruby, nakrętki, tuleje, sworzenie oraz pierścienie. Początkowo zakład był samodzielną jednostką, która mieściła się w przedwojennym, wojskowym budynku, a w 1966 roku został włączony w struktury FSO, z czasem zakład został rozbudowany.
Przy ul. Katowickiej po 1900 roku działała fabryka cygar Krupski&Zimmerman. Po II wojnie światowej fabryka została przekształcona w zakłady odzieżowe Omex. Historia Omexu datuje się na 1947 rok. Zakłady w Opolu projektowały i szyły na początku mundury kolejowe, a od 1958 roku głównym przedmiotem produkcji były płaszcze męskie, z których jedna czwarta produkcji szła na eksport. Po prywatyzacji spółka przekształciła się w Novomex. Część dawnych zakładów odzieżowych została wyburzona przy budowie apartamentowca Wiktoria House.
Tradycje fabryki maszynowej sięgają 1886 r., wtedy to kupiec C. Loesch założył w Opolu przy ul. Kołłątaja zakład mechaniczny produkujący maszyny i urządzenia oraz odlewnię (Oppelner Maschinenfabrik und Eisengiesserei von C. Losce). W1927 r. zakład został przeniesiony na ul. Niemodlińską, gdzie mieści się do dziś. W czasie II wojny światowej, gdy nowym właścicielem został H. Pemoller, produkowano tu elementy stalowe do urządzeń militarnych np. pocisków V-1 i rakiet A-4. Zakład poważnie ucierpiał podczas wojny, z budynków pozostały jedynie podmurówki i fragmenty ścian, na bazie których je odbudowano; urządzenia i maszyny wywieziono. W1946 r. został przekształcony w Opolską Fabrykę Maszyn, w latach 60. i70. rozbudowany jako Zakład Materiałów Ogniotrwałych. W2002 r. nastąpiło wykupienie znacznej części aktywów przez prywatnych inwestorów oraz przejęcie prawa do nazwy i znaku firmowego OFAMA. Obecnie produkuje się tu napędy wibracyjne oraz wiele typów doskonałych urządzeń wibracyjnych: przesiewacze, podajniki i przenośniki.
Zakłady Naprawcze zostały założone jeszcze przed II wojna światową ok. 1909 roku. Budynki zostały wybudowane z czerwonej cegły ceramicznej w stylu przemysłowej architektury kolejowej. Zakłady od samego początku zajmowały się naprawą i konserwacją wagonów kolejowych oraz lokomotyw parowych. Przy zakładzie funkcjonowało także kino.
W planach miał zastąpić cementownie i zapewnić szybszy rozwój gospodarczy miasta. Zakład miał wytwarzać 40 ton aparatury chemicznej, a co 20. opolanin miał znaleźć tu zatrudnienie. Zakładano, że w 1978 roku zakończy się budowa I etapu Zakładów Aparatury Chemicznej . Miały być cztery etapy, które miały się zakończyć w 1990 roku. Przy zakładzie wybudowano także duże osiedle mieszkaniowe Metalchem.
Materiał promocyjny partnera
Materiał promocyjny partnera
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
