Hity i kity w opolskim sporcie 2016 roku

Po ich stronie na pewno jest wyczyn zawodniczki MGOKSiR Korfantów, która podczas paraolimpiady w Rio de Janeiro zdobyła dwa medale w kategorii niepełnosprawności T20. Lekkoatletka wywalczyła złoto na 1500 m i brąz na 400 m. A przecież to nie wszystkie sukcesy podopiecznej trenera Mariusza Żabińskiego, bo miała ona już na koncie dwa złota wcześniejszych igrzysk paraolimpijskich: z Londynu 2012 i Sydney 2000, a do kompletu kilka medali mistrzostw świata i Europy sportowców niepełnosprawnych oraz medale mistrzostw Polski seniorek pełnosprawnych w biegach przełajowych i halowych na 3000 m.

Opolski Festiwal Skoków począwszy od swej inauguracji 11 lat temu z roku na rok stawał się coraz lepszą imprezą. Tak udanej jak teraz nie było chyba nigdy. Dość powiedzieć, że na stadionie im. Opolskich Olimpijczyków padły trzy rekordy. 11 czerwca 2016 roku uzyskano tu bowiem najlepszy wynik na tym obiekcie, do tego najlepszy na polskim stadionie oraz w tym roku na świecie. Zwycięzca Mutaz Essa Barshim uzyskał wynik 240 cm, a do tego zrobił to przy pierwszym podejściu. Jakby tego było mało Katarczyk atakował rekord świata, dwukrotnie minimalnie strącając wysokość 245, ale z trzeciej próby zrezygnował.

Kędzierzynianie w tym roku sami przed sobą wysoko zawiesili poprzeczkę, nie tylko zdobywając tytuł, ale wygrywając go w cuglach, wszak z 29 ligowych spotkań w poprzednim sezonie nie wygrali tylko trzech. W finale wręcz roznieśli Resovię Rzeszów. W nowych rozgrywkach podtrzymali dobrą formę gdyż z 15 spotkań wygrali 13, ulegając u siebie dwóm najgroźniejszym rywalom: wspomnianej Resovii i Skrze Bełchatów. Najważniejsza jest jednak faza play off, gdzie zagrają cztery najlepsze drużyny fazy zasadniczej. Do tego kędzierzynianie świetnie weszli w zmagania Ligi Mistrzów, gdzie mierzą w Final Four.

Ferdinando de Giorgi przybywał do Polski z opinią byłego, dobrego zawodnika, ale nieobliczalnego szkoleniowca. Na szczęście właśnie w naszym klubie zaczął budować swoją markę na tyle, że wybrano go właśnie na trenera najważniejszej drużyny w kraju w tej dyscyplinie czyli kadry seniorów. Ojcem ostatnich sukcesów Zaksy jest także Sebastian Świderski. ?Świder? był świetnym zawodnikiem, potem miał średnio udaną przygodę jako trener, za to rewelacyjnie odnalazł się na fotelu prezesa naszego klubu. To on przecież umieścił de Giorgiego na stanowisku szkoleniowca ?trójkolorowych?. I oby teraz poszedł w ślady swojego wielkiego poprzednika Kazimierza Pietrzyka i pod jego wodzą klub stał się hegemonem polskiej siatkówki, tak jak kiedyś Mostostal.

Piłkarską wiosnę zakończyła triumfem w opolsko-śląskiej III lidze i zwycięskimi barażami o prawo gry poziom wyżej. Po awansie niebiesko-czerwoni jesień zakończyli na podium II ligi. Jakby tego było mało, nad czwartą lokatą, która i tak umożliwia grę w barażach, gracze Jana Furlepy mają już osiem punktów przewagi. Zapas jest zatem całkiem spory. To daje im ogromne szanse na awans i możliwość występów na zapleczu ekstraklasy w przyszłym sezonie, a władze klubu nie kryją, że chcą postawić ?kropkę nad i?. Tym bardziej, że na tym poziomie opolanie ostatnio występowali wiosną 2009 roku.

Ten klub jest doskonałym przedstawicielem stanów pośrednich. Drużyna gra już trzeci sezon z rzędu w najwyższej klasie rozgrywkowej i wreszcie sezon zasadniczy Polskiej Ligi Hokeja zakończyła powyżej siódmego miejsca w tabeli. Dzięki temu w kolejnej części rozgrywek gra w tzw. grupie mistrzowskiej. To cel, który włodarze klubu już dawno chcieli zrealizować, a teraz wreszcie się udało. Dzięki temu też mają nie tylko pewny udział w play off, jak i to, że w ćwierćfinale nie spotkają się z żadnych z dwójki wielkich faworytów całych zmagań z Krakowa i Tychów. Strefa medalowa zatem jest jak najbardziej w ich zasięgu.

Z drugiej strony ostatnimi czasy wyraźnie zwolnili tempo i wygląda trochę tak jakby osiedli na laurach. Wpływ na to mają spore roszady w kadrze, których nie brakuje od początku roku. Co tez przecież jest pewnym złym znakiem. A przecież przed poprzednim play off opolanie lekką ręką oddali dwóch liderów drużyny nie wierząc w jej sukces.

W tym wypadku jest podobnie, bo ten sam klub można by umieścić w obu klasyfikacjach. Patrząc od strony sportowej to hit. Bo drużyna najpierw utrzymała się w Superlidze, a teraz zbudowana w znacznej mierze od nowa, gdzie postawiono  na zawodników młodych lub niechcianych w innych klubach, jest jedną z rewelacji rozgrywek. Do tego jej przedstawiciele wyrastają na gwiazdy rozgrywek z powracającym do wielkiej formy Adamem Malcherem na czele

Z drugiej strony takiego zamieszania wokół jednego klubu w tak krótkim czasie w Opolu nie było dawno. Roszczenia byłych zawodników, pretensje kibiców, mało kto wie co i jak. I nie zapowiada się, żeby miało się to wszystko szybko wyjaśnić. Niby miejsce w lidze wysokie na tyle, że takiego dawno w tym przypadku nie było, ale czy to na pewno ten sam przypadek, tudzież ten sam klub? Trudno powiedzieć... A miało być superligowo, a przede wszystkim superprofesjonalnie.

Jeden ze sportowych antybohaterów mijających 12 miesięcy, bo znowu było o nim głośno w roku olimpijskim z powodów urągających idei olimpijskiej. W 2012 roku w ciągu zaledwie dwóch tygodni został dwukrotnie przyłapany na stosowaniu dopingu i dożywotnio zdyskwalifikowany. Po tym jak się odwołał dostał kolejną szansę. Teraz rodowity opolanin i wychowanek Budowlanych pełnił w kadrze Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro rolę rezerwowego. W ostatniej chwili został jednak przyłapany na stosowaniu niedozwolonych specyfików i teraz najprawdopodobniej zostanie dożywotnio zdyskwalifikowany.