Jak będzie z kwartetem, który zasili nasz klub przed kolejnym sezonem? Czy któryś z czwórki: Marcin Możdżonek, Elvis Dalsires Contreras de los Santos, Luiz Felipe Fonteles i Łukasz Wiśniewski stanie się ulubieńcami kibiców tak jak Michał Ruciak, czy też trzeba będzie ich sprowadzenia żałować? A może wszyscy zaskoczą na plus? W przeszłości jednak różnie z tym bywało ...
To obok Sebastiana Świderskiego i Marcina Możdżonka najbardziej przemawiające do kibiców nazwisko w naszym klubie na przestrzeni ostatnich lat. Tego siatkarzaa nikomu przedstawiać nie trzeba. To od lat jeden z najlepszych rozgrywających świata. W Zaksie wciąż ,,trzyma poziom".
Przed nim świetnie z tej roli wywiązywał się słowacki rozgrywający Michal Masny.
Najlepszy interes Zaksa zrobiła chyba jednak na tym siatkarzy. Zawodnik ten został wyciągnięty z otchłani rezerw AZS-u Olsztyn, a teraz nie tylko jest w naszym klubie pierwszoplanową postacią, ale i znaczącym zmiennikiem w kadrze, ze sporymi szansami na wyjazd do Londynu na olimpiadę.
Niski wzrostem, wielki duchem:
Odkrycie pierwszej fazy minionego sezonu i melodia przyszłości. Po przerwie na Puchar Świata już tak nie błyszczał, ale znów pokazał klasę w najważniejszych meczach o brązowy medal. Wszyscy jednak liczą, że identycznie jak Niemiec Georg Grozer z Resovii Rzeszów dopiero w drugim roku gry w Polsce pokaże jak wielkie drzemią w nim możliwości, choć już teraz był przecież jedną z wyróżniających się postaci PlusLigi.
To był prawdziwy strzał w dziesiątkę. Przed przyjściem do Zaksy ukraiński środkowy grał w Politechnice Warszawskiej i był jednym z objawień PlusLigi. To zdanie potwierdził już w naszym klubie. Dopóki nie zaczęły się problemy zdrowotne przez wielu był uznawany za najlepszego zawodnika w polskiej lidze na swojej pozycji. Gdyby nie ta plaga kontuzji w poprzednim sezonie, niewiadomo co zdołałby ugrać kędzierzyński zespół ...
... dlatego tez ciężko odnieść się do zakontraktowania Sebastiana tej dwójki. Początki w Zaksie mieli kapitalne, potem jednak ich grę u nas pokrzyżowały kontuzję. Pierwszy zagrał tylko w kilku meczach, w których pokazał się z kapitalnej strony, ale po kolejnym urazie nie wrócił już do czynnego uprawiania sportu. Drugi także często musiał borykać się z różnymi kłopotami zdrowotnymi i w porpzednim sezonie więcej odpoczywał aniżeli pokazywał się na parkiecie. Ale gdy grał, na środku najczęściej był nie do zatrzymania:
Trudno jednoznacznie oceniać także dwóch atakujących Jakubów: Jarosza (2009) i Novotnego (2007). Ten pierwszy po powrocie ze Skry Bełchatów zastąpił tego drugiego i od razu miał świetny sezon, ale w następnym już niewiele mu wychodziło i opuścił Kędzierzyn-Koźle na rzecz ligi włoskiej gdzie znów się odrodził.
Z kolei Czech przez dwa lata gry w naszym zespole świetnie rozpoczynał rozgrywki, ale za każdym razem hamowały go pod koniec sezonu kontuzję i nie mógł w pełni rozwinąć skrzydeł. Choć, gdy już wychodził na parkiet, było na co popatrzeć:
Początek w Zaksie miał, podobnie jak Rouzier, rewelacyjny. W przeciwieństwie jednak do swojego rodaka, gdy już dopadł go kryzys, nie wrócił do wcześniej prezentowanego poziomu. Średnie mecze przeplatał słabymi, a że można było wymagać od niego więcej pokazał w ostatnim meczu sezonu, kiedy to Zaksa walcząc o trzecie miejsce rozbiła Jastrzębski Węgiel, a francuski przyjmujący otrzymał MVP tego spotkania.
Został sprowadzony w trybie awaryjnym po to by zastąpić Sebastiana Świderskiego, kiedy było już wiadomo, iż ten nie wróci do sportu. Niestety, albo był za słabo przygotowany do gry, albo trener Krzysztof Stelmach nie chciał z niego korzystać i rzadko widzieliśmy rosłego Czecha na parkiecie.
Jego wielkie, międzynarodowe doświadczenie miało pomóc Zaksie w wejściu na podium. Niestety, nie udało się to i w klubie przed kolejnym sezonem zrobiono czystkę, a Fin nie dał zby wielu argumentów, dzięki którym dano by mu jeszcze jedną szansę i grał u nas tylko rok.
Młody Słoweniec przychodził do nas z wielkiej, włoskiej firmy: Copra Piacenza. Dlatego też spodziewano się po nim wiele. Niestety nie zdołał zaaklimatyzować się w Kędzierzynie-Koźlu i często miał spore wahania formy. Doszło nawet do tego, że w ostatniej fazie sezonu przegrał miejsce w składzie ze ściągniętym awaryjnie Idim i rzadko kiedy wchodził na parkiet.
Z powodu kontuzji niemalże cały sezon spędził na ławce rezerwowych. Termin jego wejścia do zespołu trzeba było przesuwać kika razy, a i tak nie zdołał w pełni wrócić do zdrowia.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze