Na samym początku nazywała się Bytomska - od bramy Bytomskiej, jednej z czterech znajdujących się w obrębie murów miejskich. Następnie przemianowano ją na Groszowicką. Dopiero w XIX wieku zyskała miano Krakowskiej (niem. Krakauerstrasse), co jednak nie oznacza, że nazywała się tak aż do teraz. W 1933 r. ulicę tę przemianowano na Helmut Brückner Strasse, jako uhonorowanie jednego z liderów NSDAP na Śląsku. 
Jednak już rok później popadł on w niełaskę u Adolfa Hitlera i nazwę ulicy zmieniono na Hindenburgstrasse, jako uhonorowanie marszałka von Hindenburga. Po wojnie polskie władze przywróciły ulicy miano Krakowskiej tylko po to, by w 1949 roku przemianować ją na ulicę Józefa Stalina, co zrobiono z okazji 70. urodzin wodza ZSRR. Krakowska na mapę miasta wróciła dopiero w 1956 roku z woli mieszkańców miasta.Czyli odzyskała swoją nazwę z XIX wieku 
Jednym ze sposobów nazewnictwa ulic, było miasto czy miejscowość w której kierunku dana ulica prowadziła. Stąd też dzisiejsza ul. Ozimska, bo prowadzi do Ozimka, a przed wojną Malapaner Strasse. W 1820r. została wybrukowana, by poprawić komunikację między hutą Mała Panew w Ozimku a odrzańskim portem.
Według planów urbanistycznych z początku lat 70. XX wieku, północna strona ulicy aż do ul. Katowickiej miała zostać przekształcona na ciąg kulturalno-handlowy, co wiązało się z wyburzeniem najstarszych kamienic, tj. budynków między ulicą Krakowską a Reymonta.
Kiedyś most Śląsko-Dąbrowski ale od 30 kwietnia 1933 wielka przeprawa - most Adolfa Hitlera. Kiedyś była to częśc obwodnicy śródmiejskiej Opola. w skład której wchodziły ulice Nysy Łużyckiej i Katowicka. Do roku 1945 kiedy to został wysadzony nosił imię wodza Rzeszy. Obecna przeprawa wynosi 159 metrów długości i jest mostem najczęściej użytkowanym w Opolu. Prowadzi nim droga wojewódzka numer 414
Spacerując dawniejszą Hafenstrasse, czyli ul. Piastowską, skręcilibyśmy w lewo w Fesselstrasse (obecna Strzelców Bytomskich) a przed Victoriastrasse (dzisiejsza Pasieczna) trafilibyśmy na Ludwigstrasse, czyli Powstańców Śląskich. Niemiecka nazwa upamiętniała Ludwiga Sack'a, który kierował Związkiem Upiększania Opola, założonym w 1858 roku. Była to jedna z piękniejszych ulic naszego miasta. Widać to wyraźnie na pocztówkach, które pozostały
Gdybyśmy chcieli dostać się na dworzec PKP, moglibyśmy podążać nie tylko ul. Krakauerstrasse, ale także Bismarckstrasse. Tak przed wojną nazywała się ul. Kołłątaja. Ulica nazwana na część Żelaznego Kanclerza pokazuje tendencję, która została zapoczątkowana w latach 30. ubiegłego wieku. 
Sprowadzała się do tego, że ulice nazywano w taki sposób, by były elementem oddziaływania politycznego na mieszkańców. Podobny przypadek był z placem Daszyńskiego. Do 1945 roku park nosił nazwę Friedriechsplatz. Po wojnie był placem Thalmanna (do tej pory wielu starszych mieszkańców Opola tak go nazywa) A na początku lat 90. ubiegłego wieku otrzymał miano Daszyńskiego. Na pocztówkach widać, że plac był kiedyś równy, dzisiejsze nierówności i wybrzuszenia zawdzięcza wybudowanym w czasie II Wojny Światowej schronom przeciwlotniczym
Karlsplatz znajdował się w miejscu, w którym łączyły się obecne ulice Osmańczyka (wtedy Karls Str.), Sienkiewicza (wtedy Garten Str.), Oleska (wtedy Rosenberger Str.) i Władysława Opolczyka (wtedy Wallgraben). - Po wojnie Karlsplatz zmienił nazwę na plac Kopernika. Gdy dziś słyszymy o placu Kopernika w Opolu, to myślimy o dawnym placu Armii Czerwonej (wcześniej Platz der S.A. a jeszcze wcześniej Wilhelms Platz). Kiedyś jednak plac Kopernika i plac Armii Czerwonej to były dwa oddzielne place - opowiada Romuald Kulik, pasjonat historii Opola. Między nimi znajdował się browar. Po jego wyburzeniu teren po nim dołączono do placu Kopernika. Wtedy oba place sąsiadowały już ze sobą. Kiedy przyszedł czas na pożegnanie z Armią Czerwoną, plac Kopernika powiększył się dodatkowo o dawny plac Armii Czerwonej. Gdy potem na miejscu dawnego browaru powstały najpierw kino a następnie galeria Solaris, to place znów zostały rozdzielone, ale w powszechnym przekonaniu plac Kopernika jest teraz tam, gdzie wcześniej był plac Armii Czerwonej. Natomiast tam, gdzie kiedyś naprawdę był plac Kopernika (czyli przedwojenny Karlsplatz) w powszechnym dziś przekonaniu w ogóle nie ma żadnego placu. Starsi mieszkańcy Opola do tej pory pamiętają o targowisku Cytrusek na placu Armi Czerwonej.
Ul. Mariacka też zniknęła z planu Opola
- Obecny deptak, łączący wylot ul. Osmańczyka z rogiem dzisiejszego placu Kopernika, pierwotnie był prawdopodobnie częścią Karlsplatzu (tak przynajmniej wynika z planu Opola z 1927). Jednak na planie Opola z 1938 jest to już Marien Strasse. Na powojennym planie z 1948 ulica nazywa się Mariacka, ale w 1978 jest ona już ulicą Juliana Marchlewskiego - opowiada Romuald Kulik. - Kto, kiedy i dlaczego zmienił Mariacką na Marchlewskiego? To też zagadka. Na planie z 1989 Marchlewski z Juliana zrobił się Juliuszem, ale to i tak nie uratowało go przed lustracją. Dziś nie ma już ulicy żadnego Marchlewskiego. Nie wróciła jednak ul. Mariacka. Deptak obok Solarisa jest więc chyba na powrót fragmentem prawdziwego placu Kopernika, czyli przedwojennego Karlsplatz - dodaje.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
