Ślub odbył się w lipcu 1947 r. i od początku żona premiera zaczęła sprawiać problemy specjalistom od protokołu dyplomatycznego. Odmówiła używania wizytówek przedstawiających ją jako "Madame Józef Cyrankiewicz" (pani Józefowa Cyrankiewiczowa). Na potrzeby dyplomacji przyjęła nazwisko męża (Nina Andrycz-Cyrankiewicz), ale w życiu zawodowym posługiwała się wyłącznie własnym. Uważała, że na renomę długo pracowała i nie zamierzała jej stracić. Aktorstwo zawsze było dla niej na pierwszym miejscu.
Unikała oficjalnych wizyt u boku męża, podróżowała za granicę wyłącznie, gdy obowiązki zawodowe na to pozwalały. Razem odwiedzili Chiny, Tajlandię oraz dwukrotnie Indie. -W Indiach jeździliśmy na słoniu - relacjonował Zygmunt Broniarek. - Cyrankiewicz i pani Nina, pod palakinem, na samym grzebiecie słonia, a ja - gdzieś na jego pupie. "Szpilki" miały ubaw, ponieważ po raz pierwszy w historii sprawdziło się fizycznie słynne powiedzenie 'Słoń a sprawa polska'. Zamieściły one na okładce karykaturę państwa Cyrankiewiczów na słoniu z takim właśnie podpisem".
Zaproszeń z Kremla jednak nie ignorowała. Stalin ją polubił i podczas pierwszej wizyty podarował wspaniałe futro z norek. Podobno nigdy go nie założyła i ubiór zjadły mole, co przypomina opowieści o paleniu marihuany bez zaciągania się. Ale z drugiej strony kto przy zdrowych zmysłach odmówiłby przyjęcia prezentu od Stalina?
Natomiast podczas innej wizyty pani premierowa niespodziewanie powróciła do Warszawy, aby wystąpić w teatrze. Wśród członków polskiej delegacji wzbudziło to prawdziwą panikę, tego dnia miała odbyć się uroczysta kolacja na Kremlu i przerażony Jakub Berman zemdlał. Tymczasem Stalin przyjął afront z filozoficznym spokojem i miał powiedzieć, że "ta kobieta musi lubić swoją pracę", co prezes Rady Ministrów skwapliwie potwierdził.
Historię małżeństwa Komedów: Zofii i Krzysztofa, przybliża rozdział "Film, jazz i miłość". On "uchodził za człowieka nieśmiałego, zagubionego i niepewnego swojej wartości", ona z kolei miała tendencje do dominowania i decydowania; była zresztą sprawną i energiczną organizatorką, która profesjonalnie zajęła się karierą męża i jego zespołu. Życie obojga zmienił pewien młody człowiek z ambicjami - nazywał się Roman Polański. Krzysztof skomponował muzykę do jego filmu "Nóż w wodzie" i to właśnie ten talent przyniósł mu sławę i uznanie, a zarazem nieśmiertelność utrwaloną w muzyce, choćby w kołysance do "Dziecka Rosemary".
Jednocześnie Sławomir Koper przyznaje, że gdyby nie Zofia Komedowa, to o jej mężu mało kto by dziś pamiętał. - Ona dbała o jego pamięć, przygotowywała reedycje płyt, miała dostęp do setek nagrań. Gdyby nie ona, to nawet przepiękna kołysanka z "Dziecka Rosemary" by nam umknęła - stwierdził Koper.
Fragment książki: "Podczas pobytu w Bułgarii [Komeda] potrafił tak daleko wypłynąć w morze, że na plażę przywieźli go łodzią miejscowi pogranicznicy. Jednocześnie miał wiele słabości - był somnambulikiem (lunatykiem), cierpiał również na zaburzenia pamięci i koncentracji na tle dysleksyjnym. A pod maską beznamiętności kłębiły się w jego duszy prawdziwe demony. Wszyscy zazdrościli mu opanowania i spokoju - mówiła Zosia. - Ja też myślałam, że on takim jest. Dopiero z czasem zorientowałam się, że to jest wszystko maska, że to jest powierzchowność, którą sobie narzucił, że ten człowiek wewnętrznie jest cały czas w jakimś ogromnym napięciu, zdenerwowany i przeżywający wszystko ogromnie. W nocy nieraz krzyczał bardzo. I wtedy ja go budziłam, i mówiłam: Krzysiu, Krzysiu, tobie się coś śni. Wszystko jest dobrze, teraz śpimy, jest noc".
Związek Rodowicz z Danielem Olbrychskim można uznać za PRL-owski odpowiednik romansu Elizabeth Taylor i Richarda Burtona czy też Victorii Adams i Davida Beckhama.
Początek romansu Maryli i Daniela Olbrychskiego datuje się na przełom lat 1973/1974. Aktor był wówczas u szczytu powodzenia, które czasami jednak miało dla niego gorzki smak. Nie układało się natomiast Danielowi życie prywatne. Był mężem starszej o sześć lat Moniki Dzienisiewicz, aktorki Teatru Ateneum, która dla niego porzuciła Włodzimierza "Wowo" Bielickiego. Olbrychscy cztery lata po ślubie doczekali się syna, Rafała.
- Nie byłam dla niego dobrą żoną - przyznawała Monika Dzienisiewicz-Olbrychska. - Robiłam mu sceny zazdrości, bo był ode mnie młodszy. Skoro ja porzuciłam wspaniałego męża, to nikt mi nie mógł zagwarantować, że Daniel nie porzuci starszej od siebie żony. Podobno małżonkowie kłócili się niemal zawsze i wszędzie, a Olbrychski powoli dojrzewał do odejścia. W jego życiu pojawiały się inne kobiety, aż wreszcie poznał Marylę Rodowicz.
- Mój menadżer wrócił do Warszawy i w parku, w Łazienkach, spotkał Daniela. "Chcesz się przejechać porsche?" - zagaił. "Pewnie, że chcę!" - Daniel na to. I ukradkiem, w tajemnicy przed żoną, pojechał pociągiem do Lublina. Towarowym zresztą. Przyprowadził mój samochód do Warszawy i wysłał mi zaczepną kartkę: "Nieznany fetyszysta porwał pani samochód. Na razie tulę się do kierownicy'. Oho, wiedziałam, że będzie się działo".
Według Maryli wypadki potoczyły się w szybkim tempie. Daniel zapraszał ją na jazdę konną i pewnego dnia, w szatni klubu jeździeckiego, cały "pachnący podniecająco koniem" i potem pocałował ją po raz pierwszy. Czytając wspomnienia Olbrychskiego, można natomiast odnieść wrażenie, że trwało to trochę dłużej, ale efekt był ten sam. Zostali kochankami, chociaż pan Daniel wciąż był żonaty.
Kim właściwie była Kalina Jędrusik? Peerelowskim symbolem seksu, który usunął z telewizji ponoć sam I sekretarz Władysław Gomułka? Nostalgiczną Jesienną Dziewczyną śpiewającą w Kabarecie Starszych Panów? Lubieżną Lucy Zuckerową z "Ziemi obiecanej", którą zagrała z taką pasją, że aż Andrzej Wajda wyciął jej scenę miłosną z odrestaurowanej wersji filmu? Żoną, która zdradzała męża - Stanisława Dygata - za jego przyzwoleniem, ale nie zdradzała swych psów ani kotów? A może nawróconą dewotką o tyle dziwną, że przeklinającą bez umiaru? Trudno o jednoznaczną opinię o Kalinie Jędrusik.
Jędrusik mówiła o sobie: - Przeżyłam kilka szalonych romansów, niedużo. No, kiedyś policzyłam - pięć. To wcale nie jest dużo na całe życie. Nie umiałam ich ukryć - żer dla legendy. I jeżeli ktoś "życzliwy" opowiedział mężowi o mojej nowej fascynacji innym mężczyzną, on mawiał swoim cudownym wolterowskim "r": "Gdyby ona była panienką na poczcie przyklejającą znaczki, to być może nie byłyby jej potrzebne takie fascynacje. Kalina jest wielką aktorką i potrzebne jej są niezwykłe, cudowne momenty. Ona kocha cudowne przeżywanie i proszę nie wtrącać się do naszego małżeństwa".
Oboje aktorzy, ona słynna Baśka z "Pana Wołodyjowskiego", on Gustaw-Konrad z legendarnych "Dziadów" z 1968 r. W książce śledzimy losy obojga aż do momentu, gdy się poznali.
- Świetny jest podrozdział "Stolik Czytelnika", przy którym Holoubek spotykał się z Tadeuszem Konwickim, a dołączali do nich inni przedstawiciele artystycznej bohemy. Choć małżeństwo dzieliła znaczna różnica wieku, tworzyli stadło wyjątkowo zgodne, a przykłady ich roztargnienia mogą wywoływać rozbawienie - recenzuje Paula na blogu mojswiat-szelestkart.blogspot.com.
Sławomir Koper nie jest obiektywnym, chłodnym, obojętnym poszukiwaczem faktów, choć widać, że umiejętność zbierania materiałów opanował do perfekcji. Pozyskane informacje przekazuje zawsze z własnym o nich zdaniem, ze swoją wyrobioną - bardziej lub mniej widoczną - opinią o ludziach, czasach i zdarzeniach. Robi to po mistrzowsku - wystarczy jedno zdanie, ba, czasem dwa słowa - i relacja, związek, czyjaś historia nagle ukazują się w zupełnie innym świetle - recenzuje Aleksandra Zielińska na stronie kultura.gazeta.pl
Komu poleca książkę? - Wielbicielom Komedy i tropicielom losów małżeństwa Jaroszewiczów. Fanom Rodowicz i Olbrychskiego. Czytelnikom Brandysa i tym, co głoszą, że Jędrusik była polską Monroe. Polecam tym, co lubią ploteczki i historię. Tym, co z sentymentem wspominają PRL i tym, co go pamiętać nie mogą, ale chcą mieć obraz kraju, w jakim żyli ich rodzice i dziadkowie. A jest to obraz barwny, nakreślony z pasją, humorem, emocjami, talentem. Doskonała książka. Niecierpliwie czekam na następne - dodaje Aleksandra Zielińska.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze