Rowerem przez Polskę, a potem skuterem przez Afrykę

- Mam takie marzenie, by zwiedzić wszystkie kraje świata - wyjaśnia sam zainteresowany i zdradza, iż od dawna myśli o tym, by najpierw pójść w ślady polskiego podróżnika Kazimierza Nowaka, który w latach 30-tych ubiegłego wieku przebył samotnie Czarny Ląd z północy na południe i z powrotem: łącznie 40 tys. km rowerem, pieszo, konno, na wielbłądzie, czółnem oraz pociągiem. Opolanin chce ten wyczyn jednak powtórzyć na skromnym jednośladzie. - Sama wyprawa jawi się jako wielkie szaleństwo. Skuter jednak wydaje mi się na dzień dzisiejszy najlepszym, z tych szalonych, pomysłem. Tym bardziej, że to bardziej realna sprawa niż pokonanie Afryki na rowerze, co początkowo planowałem - tłumaczy i liczy również na wsparcie. - Wierze, że dzięki temu łatwiej dzięki będzie o ewentualny sponsoring. W tej kwestii będę usilnie działał i mam nadzieję, że znajdą się osoby, które mi w tym dopomogą. Już teraz zapraszam wszystkich chętnych do współpracy. Wspólnymi siłami wszystko jest możliwe - zachęca Morawiak.

Zanim jednak przejdzie do wprowadzania planów w czyn, w ramach przygotowań wymarzył sobie sprawdzian na krajowym podwórku i to w sensie dosłownym. Dlatego też 11 maja wyruszył w trasę po Polsce, a w planach miał m.in. zawitać do Kłodzka, Zgorzelca, Szczecina, Kołobrzegu, Gdyni, Sokółki, Chełmu, Sanoka, Zakopanego. Wszystko w trzy tygodnie, choć tłumaczył, że gdyby się zawziął to podróż trwałaby pięć, sześć dni krócej, ale on chciał też zwiedzić nasz kraj i poznać rodaków.
W związku z tym przyjął dwie podstawowe zasady: pierwsza to jazda tylko i wyłącznie na terytorium Polski - żadnych skrótów przez Czechy czy Niemcy, a druga to przejazd przez wszystkie siedziby powiatów przygranicznych. - Na pewno zjadę z trasy żeby zobaczyć jakieś wyjątkowe miejsca. Chce połączyć przyjemne z pożytecznym, żadne tam sztuka dla sztuki, żeby odfajkować wyjazd i wracać - mówił na starcie.
I faktycznie, często zjeżdżał z głównej trasy, by podziwiać piękno polskiej przyrody, ale też i ze względu na niespodzianki architektoniczne, które go spotykały. Tak jak w pobliżu Nowej Rudy, w miejscowości Bożków, gdzie natknął się na mocno zdewastowany, lecz ciągle wspaniały pałac. - Prawdziwe architektoniczne cudo, a nic o nim wcześniej nie wiedziałem. Podobnie było również ze Szczawnem-Zdrojem, do którego zawitałem nieco z przypadku oraz z Darłowem, którego nie miałem na swojej liście i którego ad hoc wpisałem po rezygnacji ze zbyt czasochłonnej dla mnie jazdy z Myśliborza w kierunku na Cedynię - opowiada historyk z wykształcenia.

Morawiak nie kryje również, iż na trasie spotkał zarówno miejsca w których można zakochać się od pierwszego wejrzenia jak: Kamieniec Ząbkowicki, Kłodzko, Lwówek Śląski, Jelenią Górę, Lubsko, Wolin, Kamień Pomorski, Kołobrzeg i Darłowo, ale nie uniknął również rozczarowań, jak choćby w Wałbrzychu, z wyjątkiem ścisłego centrum, czy też w Słubicach, Koszalinie i nie tak odległych od nas Ząbkowicach Śląskich. - Wszędzie za to spotkałem miłych i chętnych ludzi do pomocy. Polacy są bardziej otwarci niż można by sądzić. Osobiście jednak najbardziej pozytywnie oceniam tych poznanych w województwie zachodnio-pomorskim. W rozmowach z nimi wyczuwało się ciepło i pozytywny stosunek do ludzi - tłumaczy.
Jak to często w wypadku takich wojaży bywa, nie obyło się też bez ciekawych i niebezpiecznych przygód. - Choćby podczas jednego z nocnych postojów kilka razy tuż obok mnie przebiegła rodzinka dzików, a za innym razem miałem nocną potyczkę z prawdopodobnie dzikim psem. Było nerwowo, ale udało mi się go odpędzić. Z kolei podczas podróży z Wolina do Świnoujścia mocno się uśmiałem gdy mijałem co kilka kilometrów tablice informujące o odległości z jednej do drugiej miejscowości, ale im bliżej na mapie byłem granicy państwowej tym dalsze odległości widniały na tablicach. Podobnie rzecz się miała w Wałbrzychu, w którym naszła mnie ochota zwiedzenia zamku Książ. Opierając się naiwnie na tablicach informacyjnych nie tylko tam nie dojechałem, ale niemalże przekroczyłem granicę z Czechami - opowiada ze śmiechem.
Na swojej drodze spotkał również podobnego pasjonata z tymże z Piły, który zrobił sobie rajd po Polsce północnej z wypadem do Wilna, gdzie ma rodzinę.

Taki jest właśnie urok jego podróżowania. - Nigdy do końca nie wiem co mnie spotka. Czasem przenocuje pod gołym niebem w śpiworze, czasem przy kupce siana, bo namiot jest mimo wszystko dużym ciężarem, nieporęcznym jak na rower. A wynajmowanie noclegów nie jest tanie - wyjaśnia i przyznaje, że nie inaczej było teraz. - Sypiałem pod gołym niebem, gdzie się tylko dało. To znaczy tam gdzie była sucha ściółka i jakakolwiek ochrona przed chłodnym nocnym powietrzem. W sumie po pierwszej dość ciężkiej nocy w lasach prószkowskich organizm się do takich ekstremów przyzwyczaił i nie miałem w tym względzie żadnych problemów - uspokaja.
W dodatku wiele zależy od pór dnia w których podróżuje, a z tym też bywa różnie. Czasem kończy odcinek o godz. 21, potem śpi pięć godzin i wsiada na rower nocą, bo wtedy jeździ mu się przyjemniej. - Ogólnie jednak pogoda była mi raczej przychylna, choć co prawda popełniłem duży błąd nie biorąc z sobą żadnej maści ochraniającej przez co dość mocno spiekłem sobie twarz oraz dłonie - przyznaje.
Jak się zatem przygotowuje do tego typu dalekich wypraw? - Przede wszystkim staram się jak najwięcej jeździć rowerem. Ważny jest też lekki ekwipunek, by się nie przeciążać w czasie pedałowania - podkreśla podróżnik i wylicza, iż na rower jednorazowo zabiera trochę ubrań na zmianę, trochę jedzenia, a więcej wody bo trzeba uzupełniać płyny.

Nie zastanawia się też nigdy ile kilometrów przejeżdża jednorazowo każdego dnia i po prostu stara się wyrobić w planie jazdy, a przynajmniej pokonać dziennie 150 km. - Co nie jest w sumie ciężkim zadaniem. Ważne w takim wypadku jest przede wszystkim zdrowie, bo bez tego nawet najlepszy sprzęt na nic się zda. W czasie tegorocznej wyprawy bardziej niż zmęczenie odczuwałem nieprzyjemny ból w prawym kolanie, która bardzo skutecznie odbierała mi przyjemność z jazdy - wyjaśnia i dodaje, iż nabawił jej się pechowo w pracy, na kilka dni przed wyprawą. - Naiwnie sądziłem, iż ten czas mimo wszystko wystarczy, aby w pełni sił wyruszyć w drogę. Z początku faktycznie wszystko przebiegało po mojej myśli, ale w okolicach Wałbrzycha za mocno zacząłem szarpać pedałami i zanim dojechałem do Jeleniej Góry wiedziałem, że jest nie za ciekawie. Cały plan jazdy rozsypał mi się w mig. Uznałem w takim wypadku, iż tyle ile uda mi się przejechać tyle kilometrów pokonam. W Słupsku jednak nastąpił koniec tej epopei. Z początku byłem tym faktem mocno rozczarowany, ale obecnie już aż tak na to krytycznie nie patrzę. Pokonałem tyle ile byłem w stanie pokonać - zaznacza.
Zresztą wystarczy rzut oka na sam plan pokonanej trasy (na zdjęciu) by wyczyn Morawika robił wrażenie.

A chyba wie co mówi, bo już pewne doświadczenie w takich podróżach ma. Wszak w ubiegłym roku na przełomie września i października przejechał 5 tys. km przez Europę. Wówczas to zwiedził Czechy, Niemcy (zawitał choćby do Akwizgran, na zdjęciu), kraje Beneluksu, Francję, Szwajcarię i Austrię. Byłoby tego więcej, bo chciał również zahaczyć o Hiszpanię i Andorę, ale zaczął mieć problemy z rowerem i postanowił skrócić podróż. I dobrze zrobił, albowiem w okolicach Hradec Kralove czyli 120 km od Opola jednoślad złamał się na pół i powrót dokończył piechotą lub jadąc autostopem.
Zapytany czy woli podróżować po naszym kraju czy raczej po pozostałych częściach Europy odpowiada, że raczej nie ma to dla niego znaczenia. - Chociaż po Polsce o wiele łatwiej się poruszać rowerem, ze względu na fakt, że jesteśmy w sumie krajem nizinnym, a góry - z nielicznymi wyjątkami - nie są zaliczane do wysokich - podkreśla i już myśli o rewanżu za tegoroczną "porażkę". - Nie zamierzam tego tak zostawić. W przyszłym roku, o ile wszystko z Afryką pójdzie pomyślnie, to chciałbym zrobić swoistego rodzaju przed-afrykański test przejeżdżając, właśnie skuterem, po siedzibach powiatów przygranicznych tak jak chciałem teraz rowerem - zapowiada Morawiak