Zbrodnie, które wstrząsnęły Opolem

Listopadowy wieczór 2003 roku. Na ulicy Kośnego słychać dwa strzały. Pod sklepem "Danusia" przypadkowi przechodnie zauważają leżącego mężczyznę. Na początku byli pewni, że potrącił go szybko przejeżdżający samochód, bo nie do pomyślenia było, że w Opolu - jak w gangsterskich filmach - dojdzie do takich wydarzeń.

Trwająca 35 minut reanimacja nie przynosi efektów - mężczyzna umiera, jak później okazuje się w toku śledztwa, właśnie w wyniku gangsterskich porachunków (domniemany zleceniodawca zabójstwa na Kośnego, który pokłócił się z Januszem P. przestępcą gospodarczym poszukiwanym przez kilka prokuratur o pieniądze, więc wydał zlecenie zabójstwa "Killerowi" - przyp. red.).

O tym zabójstwie długo się w Opolu mówiło, nie tylko przez fakt, że było to brutalne morderstwo na oczach przechodniów, ale także przez oskarżonego w tej sprawie Dariusza P. o pseudonimie "Killer" (na zdjęciu), który utrudniał pracę wymiarowi sprawiedliwości.

"Killer" twierdził, że był nieoficjalnie przesłuchiwany, bez protokołu, bez kamery, za to przy użyciu pięści. - Już wioząc mnie na pierwsze przesłuchanie, policjanci zatrzymali się w lesie w Strzelcach Opolskich i otworzyli drzwi auta. Mówili mi: "Wysiadaj, a my cię zastrzelimy podczas próby ucieczki". Później bili mnie od twarzy, przez jądra, aż do kolan. Do dziś mam problem z nogami - opowiadał na sali sądowej.

Sąd nie dał wiary tym argumentom i w 2009 roku skazał zarówno "Killera" jak i "Siarę" na 25-lat pozbawienia wolności.

O tym zabójstwie mówiła cała Polska. W czerwcu 2006 roku we własnym domu w Szczepanowicach 30-letnia Małgorzata M. zamordowała sześciomiesięczną córkę. Zadała jej kilkadziesiąt ciosów nożem. Karetkę wezwał ojciec dziewczynki, pogotowie z kolei powiadomiło policję. Na początku śledczy zatrzymali oboje rodziców, ale szybko okazało się, że całą winę ponosi matka.

Za zbrodnię nie odpowiedziała przed sądem - bieli psychiatrzy ustalili, że kobieta ma schizofrenię, a w momencie popełniania czynu była niepoczytalna. Dlatego prokuratura umorzyła śledztwo i wydała nakaz umieszczenia Małgorzaty M. w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym.

Luty 2004 roku. W sklepie spożywczym przy ul. Kołłątaja trwa inwentaryzacja. W pewnym momencie mąż ekspedientki stwierdza, że jedno z gniazdek elektrycznych jest popsute i musi pojechać po nowe do domu.

Wkrótce do kobiety dzwoni jej córka - na polecenie ojca Zbigniewa J., które według jego planu miało być sygnałem dla jego kolegi Jerzego B. do zabójstwa - gdy tylko odkłada słuchawkę Jerzy B. uderza ją w głowę butelką, dusi kablem. Uciekając zamyka sklep na klucz. Tymczasem mąż Ireny J. wraca do sklepu, gdy widzi zamknięte drzwi, rozpoczyna rzekome poszukiwania żony u jej koleżanek. W tym czasie stróż zauważył przez dziurkę od klucza ciało kobiety. Wezwał pogotowie i policję.

Pierwszy do zabójstwa, upozorowanego na motyw rabunkowy (z kasy sklepu ginie 600 złotych) przyznaje się Jerzy B. Dzięki jego zeznaniom Zbigniew J. zostaje zatrzymany tuż po pogrzebie żony. W toku śledztwa okazuje się, że mężczyźni poznali się w więzieniu, gdy odsiadywali wyroki za inne morderstwa. Wyszli wcześniej ze względu na dobre sprawowanie.

Prokuratura ustaliła, że Zbigniew J. chciał odejść do kochanki, ale gdyby się rozwiódł, straciłby wspólny majątek. Mężczyzna został skazany na dożywocie, jego kompan na 25 lat więzienia. Pod sklepem opolanie długo palili znicze.

Dziewięcioletnia Gabrysia zmarła, a pięcioletni Mateuszek trafił do szpitala w ciężkim stanie po tym, jak matka podała im leki psychotropowe. Zmarł dwa dni później. Nieprzytomne rodzeństwo znalazł 18-letni Rafał, który wyważył drzwi do pokoju w Ośrodku Readaptacji Społecznej "Szansa" w Opolu, gdzie mieszkali wspólnie z matką. Do tragedii doszło w maju 2010 roku.

Podczas zatrzymania przez policjantów 43-letnia Teresa B. mówiła, że nie miała już sił, że nie radziła sobie z problemami i że dlatego podała dzieciom leki. Podobnie relacjonowali świadkowie zatrzymania kobiety w Szansie. - Powiedziała, że wszystko to jej wina - opowiadali wówczas naszym dziennikarzom.

W toku śledztwa dzieciobójczyni została uznana za niepoczytalną, prokuratura umorzyła śledztwo i zwróciła się do sądu o nakaz umieszczenia Teresy B. w zamkniętym zakładzie leczniczym.

Przed blokiem na ul. 1 Maja w październiku 2012 roku zostaje znalezione ciało mężczyzny. Zmarł w wyniku ran zadanych nożem. Policjanci już po kilku godzinach zatrzymują podejrzanego, Marcina B.

Podczas śledztwa ustalono, że feralnego wieczoru Marcin B. pił, bo był rozczarowany znajomością z dziewczyną. Przypadkowo spotkał 25-letniego Damiana K., zaczęli pić razem alkohol. Oskarżony opowiadał nowemu znajomemu o swoich miłosnych niepowodzeniach. Poprosił go również o to, by ten użyczył mu telefonu, ale dziewczyna nie odbierała.

Wtedy 25-latek zażartował, by zapisać mu w telefonie numer dziewczyny, bo sam będzie do niej dzwonił. To rozzłościło Marcina B., który ugodził nożem nowego znajomego w klatkę piersiową. Zadał mu dwa ciosy, w tym jeden w serce.

Już na sali sądowej, mężczyzna opowiadał, jak sam skontaktował się z policją. Mówił, że po zdarzeniu z ul. 1 Maja wrócił do domu i poprosił matkę o numer do policjanta z wydziału kryminalnego, który kiedyś zajmował się innymi grzechami nastolatka. Ten, mimo że w dniu zabójstwa nie miał jeszcze osiemnastu lat, miał już bogatą kryminalną przeszłość. Znany był policji m.in. z tego, że miał problemy z alkoholem.

Policjant przyjechał do mieszkania nastolatka, rozmawiali, 18-latek opowiedział mu, co zrobił, ale potem wybiegł z mieszkania, by ukryć nóż i schronić się u znajomego. Tam zatrzymała go policja. Z uwagi na to, że w momencie zabójstwa Marcin B. nie miał ukończonych 18 lat, nie mógł zostać skazany na dożywocie, a na 25 lat pozbawienia wolności.

Lato 2000 roku. 21-letni Maciej B., już wcześniej karany 28-letni Jarosław K. i 25-letni Józef W., były ochroniarz, trudnią się wyłudzaniem sprzętu AGD z różnych sklepów z terenu Opola. Wykorzystują do tego różne osoby, którym wręczają sfałszowane zaświadczenia o zatrudnieniu. Podstawieni kupują sprzęt, a następnie przekazują go oskarżonym.

Takie zaświadczenie dostała Renata K., konkubina Zbigniewa M., ale nie udało jej się jednak wyłudzić sprzętu ze sklepu przy ulicy Armii Krajowej, więc mężczyźni zażądali zwrotu fałszywego zaświadczenia.

Wypytywali o Zbigniewa M. bywalców pl. Daszyńskiego, gdzie poszukiwany mężczyzna często przebywał. Rozmawiali z dwójką mężczyzn siedzących na ławce. Jednego z nich poturbowali, a drugiego oblali brązową farbą olejną, którą ten miał w zamkniętej puszce. Chwilę później spotkali Zbigniewa M. i zaprowadzili na podwórze przy skrzyżowaniu ulic Kołłątaja i Kościuszki. Tam zaczęli go bić pięściami po głowie. Gdy się przewrócił, kopali go. Zostawili pobitego mężczyznę i poszli napić się piwa do ogródka koło filharmonii.

Pobity Zbigniew M. poszedł w stronę pl. Wolności. Tam ponownie dostrzegli go oprawcy. Maciej B. i Józef W. zażądali zwrotu zaświadczenia lub pieniędzy - 800 zł. Znów bili Zbigniewa i uderzali nim o budkę z piwem. Zastraszali, żeby nie ważył się powiadamiać policji. M. poszedł do domu. Konkubina nalegała na wezwanie pogotowia, ale pobity nie chciał. Następnego dnia zmarł. Denat miał liczne krwiaki na całym ciele oraz złamanie kości czaszki.

Całą trójkę oskarżonych sąd uznał za winnych. Macieja B. skazano na siedem lat więzienia, byłego ochroniarza Józefa W. na sześć, a Jarosława K. na cztery i pół roku. - Oskarżeni mocno przeholowali. W biały dzień, w centrum miasta wojewódzkiego, w pobliżu przybytku Temidy pobili człowieka tak, że skończyło się to jego śmiercią. Świadczy to o ich rozwydrzeniu i lekceważeniu zasad obowiązujących w społeczeństwie - mówił sędzia, uzasadniając wyrok.

Na zakończenie przypominamy tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w marcu 1998 roku. 27-letnia Kinga Spychała (nie używała swego pierwszego imienia Mariola) pracowała w sklepie z kantorem należącym do rodziny przy ul. Sienkiewicza. Morderca wszedł tam na kwadrans przed zamknięciem. Chciał pieniędzy. Dziewczyna się nie wystraszyła, miała powiedzieć do zamaskowanego bandyty: "spadaj, bo to nie karnawał". Złoczyńca strzelił jej najpierw w klatkę piersiową, a gdy upadła, dobił strzałem w plecy.Mimo stworzenia specjalnej grupy śledczej nie udało się wiele zdziałać, poza sporządzeniem przybliżonego rysopisu sprawcy. Nie zgłosił się żaden świadek, choć z nagrań kamer przemysłowych w okolicy wiadomo było, że w pobliżu sklepu w czasie morderstwa przechodzili ludzie. W listopadzie 1998 roku śledztwo zostało więc umorzone.Wznowiono je, kiedy prokuratura w Katowicach rozpracowała gang "Krakowiaka" działający na terenie niemal całej południowej Polski. Specjalizował się w napadach rabunkowych. Okazało się, że w każdym większym mieście "Krakowiak", czyli Janusz T., miał swojego człowieka, który wskazywał punkty do obrabowania. W Opolu także był taki członek gangu i to on wskazał sklep Spychałów jako cel napadu.Krakowiak wysłał tu Zdzisława Ł. ps. "Zdzicho". Zabójstwo nie było w planie, ale bandytę zaskoczył opór Kingi, więc ją zastrzelił i wyszedł ze sklepu, nic nie zabierając.W 2006 roku morderca oraz zleceniodawca napadu na sklep zostali skazani - na dożywocie i 25 lat więzienia.