Równo 70 lat temu w opolskim ratuszu odbyło się zebranie organizacyjne założycieli OKS Odra. Pomysłodawcą był Leonard Olejnik, którego wybrano zresztą na pierwszego prezesa. Co ciekawe od razu, poza sekcją piłki nożnej, powstały również te odpowiedzialne za lekka atletykę i tenis, a zaraz potem boks, hokej na lodzie i siatkówkę. A to jeszcze nie koniec wdrażania się nowego tworu w sportowe realia, albowiem trzy lata później nastąpiła fuzja Odry z Chrobrym Groszowice, a jakby tego było mało w latach 1948-1958, po połączeniu z Lwowianką, klub występował pod nazwą Budowlani (na wideo skrót meczu z Hetmanem Zamość z 1957 roku).
Patrząc z dzisiejszej perspektywy to awans drużyny w piłkarskiej hierarchii następował bardzo szybko, albowiem pierwszy mecz w ekstraklasie rozegrała ona już 15 marca 1953 roku. Wówczas to do Opola zawitała Gwardia Warszawa, a gospodarze ulegli 1:2 (gola zdobył Augustyn Poćwa). Z drugiej strony nasz team po zaledwie jednym sezonie spadł do II ligi. Już po dwóch latach jednak powrócił na najwyższy poziom rozgrywek w czym wydatnie pomógł Engelbert Jarek (na zdjęciu). Wówczas to ściągnięty z Polonii Nysa legendarny napastnik z 19 golami został królem strzelców drugiego szczebla. Ponadto albowiem niebiesko-czerwoni dotarli półfinału Pucharu Polski. Kolejne sezony to już walka o środek tabeli, a następnie degradacja.
Po powrocie do elity Odra przez parę lat szturmowała już bezustannie podium rozgrywek. Nie ma się jednak co dziwić, wszak o sile drużyny stanowili tacy gracze jak wspomniany Jarek, Henryk Brejza, Norbert Gajda, Konrad Kornek i Henryk Szczepański czyli trzon reprezentacji Polski. W sezonie 1960 zespół był nawet bliski zdobycia mistrzostwa kraju, ale porażka w ostatniej kolejce z warszawką Gwardią 0:2 spowodowała, że rozgrywki ligowe zakończył tuż za podium. Podobnie było w trzech kolejnych rozgrywkach, z uwzględnieniem skróconych zmagań w 1962 roku kiedy to Odra minimalnie przegrała brązowy medal z Zagłebiem Sosnowiec.
Aż nadszedł sezon 1963/64 - jeden z najlepszych w wykonaniu opolskiego klubu. Najpierw bowiem drużyna zajęła trzecie miejsce w lidze czyli najwyższe w historii występów w ekstraklasie, a następnie dotarła do półfinału Pucharu Intertoto.
Później już tak dobrze to długo nie było i opolanie przez kilkanaście lat balansowali między elitą, a jej zapleczem. Aż w połowie lat 70-tych ubiegłego wieku miejsce na ławce trenerskiej zajął Antoni Piechniczek. Efekty jego pracy można było zobaczyć nad wyraz szybko. Pod jego wodzą drużyna zdobyła Puchar Ligi 1977, co z kolei zapewniło jej start w Pucharze UEFA. Niestety już w pierwszej rundzie Odra trafiła na topowy wówczas 1. FC Magdeburg z NRD i odpadła po niezwykle wyrównanych bojach (1:2, 1:1).
Nie trzeba było długo czekać by ta ekipa znowu spróbowała walki o mistrzostwo. Sezon 1978/1979 jest dla wielu kibiców naszego klubu zresztą niezapomniany. To wtedy Odra rozegrała jesienią choćby pamiętne mecze z Legią Warszawa i Ruchem Chorzów: wygrane odpowiednio 5:3 i 3:1. Ówczesny tytuł mistrza jesieni nie był dla nikogo zaskoczeniem. Runda rewanżowa była już jednak zdecydowanie gorsza, aż w końcu podopieczni Piechniczka zakończyli zmagania na piątym miejscu... przez co ten podał się do dymisji.
Następne sezony dla Odry były już znacznie gorsze. Do tego stopnia, że 14 czerwca 1981 rozegrała swój ostatni mecz w ekstraklasie (łącznie opolski klub rozegrał w niej 22 sezony), kiedy to zremisowała w stolicy z Legią 1:1. Z kolei trzy lata później po raz pierwszy w historii spadła na trzeci poziom rozgrywek - gdzie potrafiła wygrać nawet 13:0 - i znowu zaczęło się ?balansowanie?. Tym razem jednak między drugim a trzecim szczeblem, aż nadeszły naprawdę trudne czasy. Od 1988 roku aż do 1997 niebiesko-czerwoni utknęli w III lidze. Wydobył ją stamtąd dopiero Zygfryd Blaut.
Co z tego jednak skoro jako beniaminek Odra zajęła ostatnie miejsce. Uratowała ją fuzja z Vartą Namysłów, dzięki czemu została w II lidze na sezon 1998/1999, ale występowała już pod nazwą Odra/Varta Opole. Taki proceder trwał jednak tylko rok po czym klub znowu wrócił do swojej pierwotnej nazwy.Wraz z wejściem w nowe stulecie opolski klub znowu przypuścił szturm na elitę. Rewelacyjna runda jesienna sezonu 2000/01 spowodowała, iż drużyna przewodziła tabeli. Wiosna znowu nie była już tak udana, aż Odra zajęła czwarte miejsce i awans przeszedł koło nosa. Choć jak się później okazało tak dobre rezultaty w pierwszej rundzie nie były do końca wynikiem dobrej gry
W 2009 roku, ze względu na zadłużenie klubu - które spowodowało cofnięcie licencji na występy w I lidze oraz brak możliwości spłacenia zaległości - klub został postawiony w stan upadłości. Na jego miejsce powstało Stowarzyszenie Opolski Klub Sportowy Oderka Opole, mający kontynuować tradycje Odry. Jakby tego było mało drużyna kolejny sezon musiała rozpocząć od piątego poziomu rozgrywek. Dnia 14 czerwca 2011 roku jednak Walne Zebranie zdecydowało o powrocie do tradycyjnej nazwy.
Obecna Odra wciąż jednak musi tułać się po niższych szczeblach rozgrywek, choć właśnie nastąpił przełom. Po tym jak w zeszły roku przegrała z Polonią Bytom możliwość gry w barażach o II ligę, tak teraz nie odpuściła już nikomu. Prowadzony przez - pamiętającego walkę o elitę na początku wieku - Jana Furlepę, zespół wygrał najpierw niezwykle trudną grupę opolsko-śląską czwartego poziomu, a potem odprawił w barażach Vinetę Wolin. Oby to był początek powrotu do świetności OKS-u. Jakby nie patrzeć po wielkich reformach na niższych szczeblach jest to sukces i tym samym opolanie znaleźli się w 50 najlepszych klubów w kraju!
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze