Pomysłowości nam nie brakuje. Co ostatnio wymyślili opolanie?

Pomysł Krzysztofa Mutzy sam w sobie jest bardzo prosty. W słupkach U1a, które widujemy przy drogach, wystarczy zamontować czujnik ruchu reagujący także na ciepło, a nie np. na ruch gałęzi. Gdy w zasięgu czujnika pojawi się zwierzę, za pomocą migającego światła diod, kierowca zostanie ostrzeżony, że zbliża się ono do jezdni. Pomysł został poparty przez Politechnikę Opolską, która wspiera wójta w działaniach.

Zmniejszenie emisji spalin, niższe zużycie paliwa, a także poprawa mocy silnika - to zalety urządzenia SmogKiller, które opracowano w opolskiej firmie SindTech. Na razie powstał prototyp, jego twórcy złożyli już wniosek patentowy.

SmogKillera montuje się na zewnątrz silnika i łączy z nim za pomocą specjalnej instalacji. - Typ silnika nie ma większego znaczenia. Sprawdza się równie dobrze w jednostkach benzynowych, jak i napędzanych olejem napędowym czy gazem. Działa w autach osobowych, autobusach i ciężarówkach. Wiek pojazdu również nie ma wielkiego wpływu na osiągi urządzenia - wylicza Tomasz Sowiński, prezes spółki SindTech. Rezultaty testów są niezwykle obiecujące. Oszczędność paliwa - w zależności od silnika - wynosi od 10 aż do 40 procent. Jeszcze lepiej wypadają pomiary emisji spalin, których ilość po zastosowaniu SmogKillera spada nawet o 80 procent. Twórcy podkreślają, że zastosowanie tego urządzenia nie powoduje zwiększenia wydzielania innych szkodliwych związków chemicznych.

Jak działa samo urządzenie? - Za jego pośrednictwem do komory spalania wprowadzamy mieszankę spalin i pary. Jest to możliwe dzięki specjalnej przystawce nazwanej "egzoreaktorem". Egzoreaktor pozwala na łatwiejsze rozbicie wody do postaci atomów wodoru i tlenu podczas spalania w cylindrach silnika. Zasilaniem urządzenia są jedynie spaliny silnika, które wcześniej były usuwane do atmosfery. W ten sposób wspomagamy proces spalania - tłumaczy Piotr Kolasa, jeden z twórców SmogKillera.

Trójka opolskich uczniów wpadła na to, jak poprawić właściwości izolacyjne okien. Ich pomysł zyskał ochronę patentową, a stąd już tylko krok od oficjalnego przyznania im patentu.

W nowych oknach pomiędzy dwie szyby wpompowany jest gaz szlachetny - argon, za którego sprawą, gdy jest zimno, okna przepuszczają mniej chłodu, a podczas upału odbijają część ciepła. Jednak z czasem argonu pomiędzy szklanymi taflami jest coraz mniej, gaz zanika, a okna tracą swoje właściwości, co przekłada się na wyższe koszty ogrzewania. Zwykle dzieje się tak po pięciu latach - akurat gdy kończy się czas gwarancji na okna. Mateusz Morawski, Michał Sroka i Tomasz Sikora wymyślili, co zrobić, by przywrócić oknom ich fabryczne właściwości.

Chodzi o zawór, dzięki któremu można uzupełnić poziom argonu pomiędzy taflami okiennego szkła. O tym, że gazu jest mało, dowiemy się, patrząc na czujnik, który znajduje się w przestrzeni między szybami, a który swoją barwą informuje o stężeniu argonu. - Jeśli ma kolor srebrny, to ilość argonu jest odpowiednia. Jeśli ma barwę miedzianą, to znaczy, że gazu pomiędzy szybami jest za mało i powinno się go uzupełnić - opowiada Tomasz.

Z pozoru zwykła komputerowa mysz. W środku czterordzeniowy procesor, żyroskop i akcelerometr, dwa wejścia typu USB oraz jedno micro HDMI. Urządzenie wyposażone jest też w modem bezprzewodowy oraz 128 GB pamięci wraz z możliwością dostępu do większego dysku w tzw. chmurze. Wystarczy je podłączyć z monitorem (w przyszłości połączenie ma być bezprzewodowe), by móc jak zazwyczaj korzystać z komputera. Poprzez łącze USB można podłączyć klawiaturę. Urządzenie nadaje się dla każdego użytkownika komputera z wyjątkiem graczy czy grafików.

Rewolucyjne urządzenie stworzyła grupa doktorantów z Politechniki Opolskiej. Dlaczego komputer został umieszczony w myszce? - Ponieważ jest bardzo precyzyjnym narzędziem pozwalającym na pracę przy komputerze, właściwie od kiedy powstała, nie ma lepszego następcy. W ostatnich latach postęp technologiczny jest na tyle poważny, że miniaturyzacja komputerów jest możliwa, zatem zintegrowaliśmy dwa elementy potrzebne do pracy na komputerze - tłumaczy Mariusz Zaworka, który pracował nad prototypem wspólnie z kolegami: Przemysławem Strzelczykiem, Krzysztofem Smykałą, Oskarem Szczepaniakiem i Michałem Schwiercem.

Kartonowa obudowa z dwiema soczewkami, wyściółką i paskiem z rzepami, by całość trzymała się na głowie - to VRBox. - Wystarczy wsunąć do niego smartfon ze specjalną aplikacją i możemy doznać tego, co zapewniają urządzenia warte setki złotych - mówią twórcy.

Twórcami VRBox są Michał Czerwiński i Tomasz Kaszura. Pierwszy jest założycielem grupy Haker Space, zrzeszającej miłośników nowych technologii. Drugi to projektant z wieloletnim doświadczeniem. Na warsztat wzięli Google Cardboard - dostępny w sieci projekt umożliwiający samodzielne wycięcie z kartonu gogli, które po umieszczeniu w nich urządzenia mobilnego pozwalają przenieść się do wirtualnej rzeczywistości. - Google Cardboard ma jednak sporo minusów. Wykończenie trudno nazwać komfortowym, gogle trzeba sobie samodzielnie przytrzymywać przy twarzy, nie ma zabezpieczenia przed wypadnięciem z nich smartfona. Ale najważniejsze jest to, że przy samodzielnym wycinaniu trzeba sobie wyszukać specjalne soczewki, bez których nie ma mowy o wrażeniu zanurzenia w świecie wirtualnym - wylicza Czerwiński.

Te braki nadrabia właśnie VRBox. W jego wnętrzu znajdują się soczewki. Jest zabezpieczenie, które uniemożliwia wysunięcie się urządzenia mobilnego. Wyższa jest też ergonomia: wnętrze wyścielone jest specjalnym materiałem, dzięki czemu VRBox dobrze leży na twarzy, a całość wyposażona jest też w pasek na rzepach, dzięki czemu trzyma się głowy. Całość przystosowana jest do każdego rodzaju smartfona. Jedyny warunek jest taki, by przekątna jego ekranu mieściła się w granicach od 4,5 do ponad 5 cali.

Udało się przy tym zachować podstawową zaletę Google Cardboard - cenę. Obudowa VRBox jest wykonana z kartonu, co znacznie obniża koszt wykonania, a więc czyni go bardzo dostępnym. - Specjalne urządzenia umożliwiające przeniesienie się do wirtualnej rzeczywistości, jak Oculus Rift, kosztują co najmniej 800-900 zł. Cena pojedynczego VRBox zamyka się w kilkudziesięciu złotych - zauważa Czerwiński.

Dwójka uczniów: Roman Czelik i Tomasz Sacała z technikum "Gzowskiego" ma już zarejestrowany patent innowacyjnej przenośnej toalety zasilanej baterią słoneczną.

Nowoczesny design, większa przepustowość, pełne zasilanie ustępu dwoma panelami z baterią fotowoltaiczną oraz pełne oświetlenie wewnątrz czy automatyczne spłukiwanie to tylko niektóre z cech wyróżniających produkt uczniów z opolskiego technikum. Ma się on stać realną konkurencją dla innych przenośnych toalet, które pierwotnie miały być wykorzystywane wyłącznie na placach budowy. Pierwszy egamin przenośna toaleta przejdzie w Krakowie w trakcie Światowych Dni Młodzieży.

Dostęp do ogłoszeń z urzędów pracy 24 godziny na dobę i powiadamianie o pojawieniu się oferty zgodnej z wykształceniem i wymaganiami szukającego zatrudnienia. Takie możliwości daje nowa aplikacja stworzona przez opolską firmę Netkoncept.com. - Kryterium wyszukiwania ofert możemy ustawić dowolnie. Może to być zawód lub oferty pokrewne. Możemy zaznaczyć, że interesują nas oferty w promieniu 30 km od danego urzędu pracy. Oprócz tego możemy otrzymywać również ogłoszenia z urzędu np. o możliwości składania wniosku o przyznanie dotacji - wylicza Sławomir Milewski z Netkoncept.com.

Gdy w urzędzie pracy pojawi się oferta, która spełnia oczekiwane wymagania, to aplikacja automatycznie nas o tym poinformuje. Aplikacja umożliwia zapisanie wiadomości bądź podesłanie znajomemu. - Z badań wynika, że 60 proc. ruchu w internecie pochodzi z urządzeń mobilnych. Telefon zawsze mamy przy sobie, więc w każdej chwili będziemy wiedzieć, że pojawiła się interesująca nas oferta - tłumaczy Milewski. - Przeglądanie ofert w telefonie jest dyskretne i szybkie. Nie trzeba włączać komputera i denerwować się, przeglądając mnóstwo nieinteresujących nas ofert w poszukiwaniu tej jedynej. Ponadto te, które widzimy w aplikacji PUP24, są zweryfikowane przez urząd - dodaje Ryszard Pierzchała z opolskiej firmy Loyal Solutions, która zleciła Netkoncept.com przygotowanie aplikacji PUP24.

PUP24 to niejedyna aplikacja stworzona przez opolską firmę. Wcześniej rekordy popularności biła w Polsce utworzona w 2013 roku przez Pawła i Grzegorza Aksamitów aplikacja SpeedAlarm ostrzegająca przed fotoradarami, kontrolami drogowymi, korkami czy wypadkami. Jej dodatkowym plusem jest automatyczne uruchamianie - aplikacja startuje podczas drgań pojazdu czy dźwięku silnika. Tworzą ją sami kierowcy. - Gdy ktoś minie kontrolę drogową albo fotoradar, to naciska w naszą aplikację w telefonie i wybiera rodzaj zgłoszenia. Wtedy informacja trafia na nasz serwer, a z niego rozsyłana jest do wszystkich kierowców w okolicy - tłumaczy Grzegorz Aksamit.

Teoretycznie nie jest to nic nowego. Podobne rozwiązanie wykorzystuje się na przykład przy umieszczaniu stentów w naczyniach krwionośnych. To mikrostelaże, które po znalezieniu się w żyle czy tętnicy rozszerzają się, zwiększając ich średnicę i czyniąc je bardziej drożnymi. Pomaga to m.in. osobom cierpiącym na miażdżycę. Innowacyjność Origami BioBandage polega na tym, że na macie wykonanej z nanowłókien umieszcza się komórki macierzyste. Mata sprawia, że pozostają one w jednym miejscu. - To zaś pozwala nam na ich ograniczoną eksperymentalnie kontrolę. Nie daje to jednak gwarancji, że komórki te nie rozproszą się po organizmie - mówi Joanna Jurek, licealistka z Piotrkowa Trybunalskiego, która wspólnie z Dominiką Bakalarz z III LO w Opolu pracuje nad niezwykłym bioimplantem.

- Nasz pomysł celuje w tematykę medycyny regeneracyjnej, a dokładnie w leczenie chorych dotkniętych osteoporozą. Origami BioBandage mógłby się też sprawdzić przy leczeniu skomplikowanych złamań - dodaje Dominika Bakalarz. Dziewczyny nie doszły jeszcze do etapu testów klinicznych swojego wynalazku. Nie znaczy to jednak, że ich pomysł pozostaje w sferze teorii.- Wszelkie wyliczenia oraz symulacje komputerowe wykonywane przy pomocy pracowników Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Matematycznego i Informatycznego wskazują, że zmierzamy dobrą drogą - podkreślają licealistki.