W wyniku powodzi z lipca 1997 roku dach nad głową straciło 7 tysięcy ludzi. Woda zniszczyła lub uszkodziła 680 tysięcy mieszkań, 4 tysiące mostów, 613 kilometrów wałów przeciwpowodziowych i 500 tysięcy hektarów upraw.
Na skutek ataku żywiołu śmierć poniosło 55 osób, a szkody materialne oszacowano na 12 miliardów złotych.
Gdy do Opola dotarła fala kulminacyjna, jako pierwsze zalane zostały dzielnice na południu miasta. Przerwany został wał na Metalchemie, co z kolei skutkowało poważnymi zniszczeniami na terenie wielu fabryk znajdujących się w okolicy. Zdarzało się, że zakłady pracy były zalane nawet do wysokości czterech metrów. Wiele ośrodków w związku z tym przez długi czas miało ogromne problemy, by stanąć na nogi.
Po tym wydarzeniu wybudowano Polder Buków, który spłaszczył falę powodziową w maju 2010 roku. Bez tego prawdopodobnie tego rejonu miasta nie udałoby się obronić. Równie istotna w walce o utrzymanie wału na Metalchemie była też heroiczna postawa licznych mieszkańców, którzy przez wiele godzin umacniali go workami z piaskiem. Niedawno zakończono natomiast modernizację tego wału.
Następnie fala dotarła na wyspę Bolko i do ogrodu zoologicznego. Powódź całkowicie zniszczyła jego teren i obiekty. I to do tego stopnia, że groziła mu nawet ponowna likwidacja, choć zaledwie rok wcześniej powstała nowa koncepcja jego modernizacji. Sytuacja była na tyle dramatyczna, że wiele zwierząt po prostu nie udało się uratować, często też opiekunowie zostawali ze swoimi podopiecznymi do końca.
Zwierzęta wraz z wodą wypływały na teren miasta, jak hipopotam, który skonał na jednym z podwórek wśród wraków samochodów. Tonęły antylopy, bawoły, jelenie, kangury i zebry. Najbardziej wymowna stała się chyba jednak historia lwicy Ryksy, która przez cały dzień walczyła o życie, utrzymując łeb w małej przestrzeni między lustrem wody a sufitem klatki. Wreszcie opadła z sił i poszła na dno.
Wiele zwierząt też jednak dzięki pomocy ludzi i to nie tylko pracowników ZOO udało się uratować, jak choćby niedźwiedzicę, która trzymała się najwyższych partii klatki prawie dwie doby, zanim ludzie zdołali do niej podpłynąć motorówką.
Od czasu powodzi zoo się odrodziło i jest jedną z największych atrakcji miasta i regionu.
W nocy z 9 na 10 lipca 1997 roku Odra przełamała wały, co spowodowało m.in. zalanie wyspy Pasieki. Powódź nie oszczędziła także lodowiska Toropol wraz z hotelem, które zostały niemalże kompletnie zalane. Tak się pechowo złożyło, że obiekt był niedługo po remoncie (przeprowadzono go w latach 1995-1996), a po powodzi trzeba było go po raz kolejny remontować.
Prace przeprowadzono w latach 1997-1998, m. in. wymieniono bandy, maszyny w maszynowni, zakonserwowano na nowo taflę lodową, a przede wszystkim stworzono nową i bezpieczną technologię mrożenia płyty. Lodowisko ponownie oddano do użytku już w styczniu 1998.
Obecnie prowadzona jest kolejna modernizacja obiektu, w ramach której wymieniany jest dach hali lodowiska oraz urządzenia w maszynowni.
Na Pasiece oprócz Toropolu woda zalała też szkołę, przedszkole, drukarnię OpolGraf, Państwową Szkołę Muzyczną. Woda wdarła się też do gmachu, gdzie mieści się Radio Opole.
Rozgłośnia nie przestała jednak nadawać. Stworzono tymczasowe studio, a reporterzy na bieżąco relacjonowali to, co działo się na terenie miasta.
Na fasadzie gmachu radia wciąż można zobaczyć pamiątkową tablicę wskazującą poziom, jaki osiągnęła woda. Odra zatrzymała się wtedy na wysokości 2,4 metra.
Po sąsiedzku woda zalała też Instytut Śląski oraz Bibliotekę Uniwersytetu Opolskiego. Ta druga straciła wtedy prawie jedną trzecią księgozbioru, który liczył wtedy ok. pół miliona woluminów. Zniszczony został m.in. unikatowy zbiór czasopism polskich i niemieckich, głównie XIX-wiecznych m. in. "Gwiazdki Cieszyńskiej", "Gazety Opolskiej" Koraszewskiego, "Studiów Śląskich", "Zarania", "Oberschlesiche Nachrichten".
Największa strata to 120 tys. woluminów zniszczonych przez żywioł w magazynach biblioteki uniwersyteckiej. Kolejnych 50 tys. książek zostało podtopionych, zostały poddawane procesom wysuszania i odgrzybiania.
Z żywiołem w bibliotece walczył nie tylko zespół bibliotekarzy, ale i żołnierze, którzy przez wiele dni wynosili zamoczone książki z magazynów piwnicznych - biblioteka miała trzy kondygnacje magazynów w podziemiach, do których wiodły wąskie, kręte schody.
Wraz z falą kulminacyjną pod wodą znalazła się też cała lewobrzeżna część Opola. Do poziomu pierwszego piętra zalane zostały m. in. wszystkie budynki przy ulicach Spychalskiego oraz Wrocławskiej.
Jak widać na powyższym zdjęciu, przez rozlewisko jeżdżono m. in. z pomocą ciężkiego sprzętu.
Ale gdy poziom wody przekroczył dwa metry, do dyspozycji pozostawały już tylko wojskowe amfibie oraz łódki, którymi wojsko oraz służby ratunkowe dostarczały ludziom uwięzionym w blokach wodę oraz żywność.
Gdy woda zaczęła opadać, oczom począł ukazywać się rozmiar zniszczeń poczynionych przez żywioł. Sprzęty z zalanych mieszkań nadawały się wyłącznie do wyrzucenia.
Mieszkańcy niejednokrotnie tracili dorobek całego życia.
Kataklizm sprawił, że władze miasta po powodzi postanowiły wybudować nowy most w ciągu ulicy Spychalskiego, pomiędzy Bliskim i Dalszym Zaodrzem. Wcześniej była to kładka wielokrotnie zalewana przez wodę.
Naprawa zniszczeń popowodziowych sprawiła, że w czasie odłożono remont pobliskiego mostu na ul. Niemodlińskiej. Ten przekładano tak wiele razy, że ostatecznie kilka miesięcy temu okazało się, że inspektor budowlany chce go zamknąć ze względu na fatalny stan.
Wprowadzono na nim szereg ograniczeń, a miasto szykuje się do przebudowy przeprawy.
Jeśli chodzi o zabezpieczenie przeciwpowodziowe, to północna część miasta, a konkretnie okolice strefy ekonomicznej przy ul. Północnej, nadal narażone są na zalanie. Dopiero za kilka lat powstanie polder Żelazna, który owo zagrożenie wyeliminuje.
Do tego czasu w przypadku powodzi takiej, jak ta z maja 2010 roku, obwodnica północna może być zalewana.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze