Janusz Sanocki to jeden z najbliższych współpracowników Pawła Kukiza. To również jedynka komitetu muzyka w woj. opolskim. Sanocki to postać tyleż wyrazista, co kontrowersyjna. Zdarzyło mu się określać Unię Europejską mianem "ZSRR-bis" i wyrazić nadzieję, że upadnie z hukiem. Nie przeszkodziło mu to jednak startować w wyborach do Europarlamentu w 2009 roku z listy Prawicy RP Marka Jurka w okręgu katowickim. Bez powodzenia.
Jako burmistrz Nysy zasłynął z niechęci do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Twierdził, że muzyka grana podczas koncertów towarzyszących zbiórce wolontariuszy Jerzego Owsiaka promuje alkoholizm i narkomanię. Potem postanowił, że Nysa będzie organizowała swoją zbiórkę pieniędzy na rzecz dzieci.
Był też bohaterem reportażu państwowej telewizji białoruskiej, w którym mówił m.in. o braku demokracji w Polsce. Telewizja ta wykorzystała to do propagandy przeciw Polsce. Sanocki pojechał też na Białoruś na zaproszenie tamtejszego MSZ, po czym przekonywał w polskich mediach, że "sytuacja na Białorusi przedstawiana przez polskie media jest wypaczona". Gdy "Wyborcza" ujawniła te informacje jesienią 2011 roku, Jarosław Kaczyński postanowił wycofać poparcie PiS dla kandydatury Sanockiego do Senatu.
59-letni Galla od dwóch kadencji jest jedynym przedstawicielem Mniejszości Niemieckiej w Sejmie. Był niekwestionowaną jedynką Mniejszości Niemieckiej do Sejmu na najbliższe wybory, jeszcze zanim rozpoczęły się prace MN nad listą.
Zaczynał dziesięć lat temu, wchodząc na ul. Wiejską z bogatym już doświadczeniem samorządowym; był marszałkiem i wieloletnim wicemarszałkiem woj. opolskiego. W polityce od 1990 roku, kiedy to stanął na czele rady gminy w rodzinnych Komprachcicach.
Galla to również wieloletni prominentny działacz Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Niemców na Śląsku Opolskim. Stał też na czele Domu Współpracy Polsko-Niemieckiej. Należy też do Ochotniczej Straży Pożarnej.
W Sejmie zajmuje się kwestiami mniejszości etnicznych i narodowych, a także finansami. W kręgu jego zainteresowań są również finanse i samorząd. Pozostaje posłem niezrzeszonym, choć w głosowaniach zwykle popiera działania koalicji rządzącej. Wyjątkiem są głosowania światopoglądowe, w których zdarza mu się wykazać nieco bardziej konserwatywny charakter.
Syn Ryszarda Zembaczyńskiego, wieloletniego prezydenta Opola, ma być lokomotywą opolskiej listy Nowoczesnej. W przeszłości był członkiem Platformy, odszedł z niej krótko po tym, jak jesienią 2013 roku z członkostwa w partii zrezygnował Arkadiusz Wiśniewski. Wiśniewski był wiceprezydentem w czasie ostatniej kadencji Zembaczyńskiego, ale usunięto go ze stanowiska za próbę montowania własnego zaplecza na ubiegłoroczne wybory samorządowe. Wiśniewski to robił, gdy okazało się, że zamiast niego kandydatem PO na następcę Zembaczyńskiego będzie poseł Tadeusz Jarmuziewicz.
Po odejściu z Platformy Witold Zembaczyński zasilił szeregi stowarzyszenia założonego przez Wiśniewskiego. Wiśniewski ostatecznie wybory prezydenckie wygrał, a Zembaczyński dostał się do rady miasta i stanął na czele klubu radnych Wiśniewskiego.
Ryszard Petru, prezentując Zembaczyńskiego jako jedynkę swojego stowarzyszenia do Sejmu, określił Zembaczyńskiego mianem przedsiębiorcy. I faktycznie, Zembaczyński miał przygodę z biznesem - prowadził przez jakiś czas naleśnikarnię przy jednej z głównych ulic miasta. Bez powodzenia. Od czerwca 2015 roku jest kierownikiem miejskiej pływalni Wodna Nuta.
Wieloletni dyrektor szpitala powiatowego w Nysie. To również samorządowiec z wieloletnim doświadczeniem. Był przewodniczącym sejmiku województwa w jego pierwszej kadencji. Był wtedy członkiem AWS. W 2006 roku został członkiem PiS oraz radnym sejmiku. Rok później wywalczył mandat senatora. Po koniec kadencji wystąpił z partii Jarosława Kaczyńskiego, zasilając szeregi ludowców. W 2011 bez powodzenia walczył o mandat senatora jako kandydat ludowców.
I wydawało się, że na tym koniec jego kariery politycznej. Tymczasem w wyborach samorządowych w 2014 roku, przy okazji "cudu ludowców", zanotował najlepszy wynik spośród wszystkich kandydatów do sejmiku - zdobył ponad 12 tysięcy głosów, dwa razy więcej niż drugi najlepszy kandydat. Obecnie przewodniczy sejmikowi, w którym często ostro ściera się z przedstawicielami klubu PiS.
Ma opinię człowieka impulsywnego, ale sprawnego organizatora. Startuje do Sejmu z drugiego miejsca. Ludowcy liczą, że jeśli nie zdobędzie mandatu, to przynajmniej otrzyma dość głosów, by do Sejmu mógł wrócić Stanisław Rakoczy, wiceminister w MSW, lider PSL w regionie oraz jedynka listy ludowców w woj. opolskim.
Szef Platformy na Opolszczyźnie. Nie jest tajemnicą, że niewiele się w regionie dzieje bez jego wiedzy i przyzwolenia. Od samego początku było również wiadomo, że będzie jedynką listy partii w nadchodzących wyborach. I może się pochwalić tym, że jest jednym z niewielu liderów, którego nie dotknęła kadrowa rewolucja przeprowadzona przez premier Ewę Kopacz na listach PO w całym kraju. Poplecznicy Korzeniowskiego podkreślają, że to dowód na jego pozycję w partii, przeciwnicy twierdzą, że to pokazuje, iż centrala Platformy nie przywiązuje większej wagi do województwa opolskiego.
Urodził się 60 lat temu w Warszawie. Zanim zaczął parać się polityką, skupiał się na prowadzeniu firmy Flora w Praszce. Niejeden mógłby mu pozazdrościć startu do polityki. W 2001 roku wygrał w PO prawybory i został liderem listy. Zdobył mandat posła i od wtedy nieprzerwanie zasiada w ławach poselskich, co czyni go jednym z najbardziej aktywnych parlamentarzystów w regionie. Więcej kadencji na koncie miał tylko partyjny kolega Tadeusz Jarmuziewicz. Ster w partii objął blisko dziesięć lat temu i jest przy nim nieprzerwanie do dziś.
Na pewno nie jest posłem z pierwszych stron gazet. Ostatni raz głośno zrobiło się o nim pod koniec listopada 2013 roku, gdy był jedynym posłem PO nieobecnym w Sejmie podczas głosowania nad referendum w sprawie sześciolatków. Było to istotne o tyle, o ile aby odrzucić wniosek o referendum, koalicja rządząca musiała mieć 232 głosy, czyli dokładnie tyle, ile w tym czasie liczyły połączone siły PO i PSL. Obie partie wymagały obecności swoich posłów i wprowadziły na czas głosowania dyscyplinę klubową. Tymczasem Korzeniowski przebywał na wycieczce. Wniosek ostatecznie nie przeszedł, ale Korzeniowskiego partia ukarała naganą oraz karą finansową.
Dowód na to, że nazwisko w polityce potrafi znaczyć bardzo dużo. Szczególnie, jeśli brzmi ono tak samo jak nazwisko lidera partii.
Łukasz Tusk, tapicer spod Namysłowa, wystartował w wyborach do Sejmu w 2007 roku. Wprawdzie dopiero z 22. miejsca opolskiej listy PO, ale za to z mocnym nazwiskiem. Miejsce na liście uznał za dobrą wróżbę, bo właśnie tyle lat wtedy skończył. - Nie szkodzi, że jestem tak nisko, nazwisko mam krótkie i już przez to się wyróżnia - uważał.
Miał świadomość, że w wyborach ludzie kierują się nazwiskiem, a nie wiedzą o kandydacie. W kampanii do Sejmu ograniczył się do promowania się w swoim powiecie. I utrzymywał, że jest spokrewniony z Donaldem. - Mój dziadek, który mieszkał w Bytowie na Kaszubach, jest kuzynem dziadka Donalda Tuska. Po wojnie stracili jednak ze sobą kontakt - mówił w wywiadach Łukasz Tusk.
W wyborach do Sejmu w 2007 roku zajął trzecie miejsce w województwie. Wyprzedził m.in. wieloletniego parlamentarzystę Tadeusza Jarmuziewicza. Cztery lata później zabrakło mu około 300 głosów, by zostać posłem. Ale partia nie dała mu zginąć. Został zatrudniony w Agencji Nieruchomości Rolnych. Do Sejmu wrócił jesienią 2013 roku, by zająć miejsce Andrzeja Buły, który został marszałkiem województwa za Józefa Sebestę (zrezygnował ze stanowiska z powodów zdrowotnych).
Teraz Łukasz Tusk też jest na liście Platformy, startuje z dziesiątego miejsca. Znany jest też z tego, że lubi wcisnąć pedał gazu, choć do rajdowych wyczynów Jacka Kurskiego mu jeszcze daleko.
Poseł Solidarnej Polski ma mocne miejsce na liście PiS.
W 2004 roku Patryk Jaki był jednym z maturzystów zmuszonych do ponownego pisania egzaminu z powodu wycieku tematów. Na frustracji się jednak nie skończyło, Jaki był bowiem jednym z inicjatorów wielkiej demonstracji opolskich maturzystów pod kuratorium, którzy buntowali się przeciwko powtórce matury.
Potem został szefem Młodych Konserwatystów i kierował nimi przez siedem lat.
W 2005 roku Patryk Jaki wstąpił do PO, choć jeszcze w liceum działał w młodzieżówce PiS. W rok później, mając 21 lat, został najmłodszym w historii radnym Opola. Startował z listy PO, która zdobyła większość w radzie miasta. Po rozłamie w klubie Platformy był zażartym krytykiem prezydenta Ryszarda Zembaczyńskiego. Został wyrzucony z PO i przeszedł do PiS. Od wtedy też reprezentował tę partię w opolskiej radzie miasta, będąc m.in. szefem klubu radnych oraz przewodniczącym komisji rewizyjnej.
W 2011 roku zdobył mandat poselski z listy PiS. Startował z ósmego miejsca, choć początkowo miał mieć lepszą pozycję. W końcu był asystentem posła Sławomira Kłosowskiego, lidera PiS w regionie. Problem w tym, że Kłosowski nie lubi silnej konkurencji. A na taką mu Jaki wyrastał. Stąd gorsze miejsce na liście, które jednak nie przeszkodziło młodemu politykowi w zostaniu posłem. I nie było zaskoczeniem, że gdy doszło do rozłamu w klubie PiS, Patryk Jaki przeszedł do Solidarnej Polski Zbigniewa Ziobry i został jej rzecznikiem prasowym.
W 2014 roku miał walczyć w wyborach prezydenckich w Opolu. Ostatecznie z tego zrezygnował, wspierając w kampanii Arkadiusza Wiśniewskiego, który później wybory wygrał. Należał do trzonu jego sztabu wyborczego.
Jaki "wsławił się" w Warszawie jako namiętny organizator konferencji prasowych. Swego czasu żartowano, że dzień bez konferencji jest dla niego dniem straconym. Jako poseł walczył o rehabilitację przez Sejm Ryszarda Kuklińskiego, ostatnio zaś popiera projekt legalizacji medycznej marihuany. Lubi też wyrazistość, co objawia zarówno ciętymi komentarzami, jak i zachowaniami (np. wtedy, gdy wręczył z mównicy poselskiej Sławomirowi Nowakowi karalucha w słoiku).
Obecnie spekuluje się, że w razie wygranej Zjednoczonej Prawicy w wyborach Jaki przymierzany jest do objęcia stanowiska szefa Ministerstwa Sportu.
Do niedawna Antoni Duda był znany opolanom głównie jako dyrektor - najpierw opolskiego oddziału ZUS, a od 2003 roku Powiatowego Urzędu Pracy w Opolu. To drugie stanowisko otrzymał z nadania politycznego i choć podkreślał, że sympatyzuje z PiS, to nie należał do partii politycznej.
Wierzący znali Dudę również jako prezesa Klubu Inteligencji Katolickiej. Po wygranej Andrzeja Dudy w wyborach na prezydenta RP okazało się, że Antoni Duda jest jego stryjem.
Nie jest więc zaskoczeniem, że Duda znalazł się na liście PiS do Sejmu. I to na dosyć wysokim, czwartym miejscu, powyżej wielu długoletnich polityków PiS. Władze partii liczą, że ugrają wiele na samym nazwisku dyrektora PUP. Ten sam zabieg wprowadził do Sejmu w 2007 roku Łukasza Tuska z PO.
Pochodzi z Kluczborka, ale od lat związany jest w Opolem. Wejścia w politykę nie miał lekkiego, bowiem przypadło ono na czas afery ratuszowej, czyli ujawnienia korupcji na szczycie rządzonego wtedy przez lewicę Opola.
Posłem jest od 2005 roku. W Sejmie zajmował się głównie sportem (przez wiele lat był też sędzią piłkarskim, a karierę zakończył przed rokiem), ale jest również obserwatorem OBWE.
W 2010 roku wystartował jako kandydat SLD na prezydenta Opola. Nie dawano mu większych szans, bo wielu opolan wciąż miało pamiętać aferę ratuszową. Tymczasem Garbowski nie dość, że wszedł do drugiej tury z faworyzowanym, walczącym o trzecią kadencję w fotelu prezydenta Ryszardem Zembaczyńskim z PO, to na dodatek przegrał z nim walkę o ledwie kilkaset głosów. To sprawiło, że uwierzył, że za cztery lata będzie miał szanse na wygraną. Trzecia kadencja miała być dla Zembaczyńskiego ostatnią.
Dwa lata później stracił przewodnictwo w opolskim Sojuszu na rzecz Piotra Woźniaka. Porażki nie przełknął lekko i do tej pory pomiędzy Garbowskim a obecnym liderem panuje chłodna przyjaźń, tak popularna na lewicy.
Przed rokiem przystępował do wyścigu o prezydenturę w Opolu w roli jednego z faworytów. Ale okazało się, że odpadł w przedbiegach. Jego kandydatura nie mogła być zarejestrowana, miejska komisja wyborcza nie zarejestrowała bowiem list kandydatów na radnych SLD w trzech z pięciu okręgów, na jakie podzielone jest Opole. Wszystko przez zakwestionowanie autentyczności części podpisów. Komisja wojewódzka i państwowa utrzymały to postanowienie w mocy. Garbowski negocjował jeszcze start w barwach Nowej Lewicy Opolskiej opartej na lokalnych strukturach Twojego Ruchu, ale Jarosław Pilc, lider NLO, postanowił ostatecznie samemu zawalczyć o prezydenturę, zajmując ostatnie miejsce.
Garbowski jest dwójką na liście Zjednoczonej Lewicy w woj. opolskim. Wskutek ustaleń koalicyjnych Opolszczyzna przypadła bowiem jednemu z partnerów SLD Twojemu Ruchowi. Ten zaś wystawił na pierwszym miejscu Annę Kubicę, prawniczkę z Wrocławia. Ale Garbowski nie musi być do końca niezadowolony. Na liście jest bowiem przed Piotrem Woźniakiem.
Dziesięć lat temu odżegnywał się od polityki partyjnej. Założył swoje własne stowarzyszenie Horyzonty, po tym jak na rzecz Patryka Jakiego pozbawiono go przewodnictwa w opolskich strukturach Młodych Konserwatystów. Jego stowarzyszenie organizowało m.in. zbiórki krwi na uniwersytecie i manifestacje solidarności z Polonią na Białorusi.
Ale Ociepa myślał też na poważnie o wyborach samorządowych. W 2006 roku sformował Chrześcijański Blok Samorządowy, ale nie wprowadził żadnego radnego. Jednak porażka go nie zraziła. Dalej rozwijał działalność Horyzontów, forsował też tworzenie w Opolu rad dzielnic. Gdy przyszedł 2010 rok, stworzył nowy komitet Razem dla Opola - apartyjną alternatywę dla rady miasta - jak to określał: "bez braku wiarygodności SLD, bez kłótliwości PiS i zadufania PO".
Do rady wprowadził wtedy siebie i jeszcze trzy inne osoby. Choć blisko mu było do środowisk prawicowych, a w przeszłości wielokrotnie krytycznie odnosił się do rządów prezydenta Ryszarda Zembaczyńskiego, nie miał oporów przed wejściem w koalicję z Platformą do rady miasta. - Obecność w koalicji daje nam realny wpływ na to, co dzieje się w mieście. Chcemy budować, a nie kłócić się i obrażać - tłumaczył wtedy.
Jesienią ubiegłego roku doszło do sytuacji osobliwej. Ociepa wystartował jako kandydat na prezydenta Opola z poparciem PiS. Było to efektem ogólnokrajowego porozumienia Kaczyński - Gowin. Bo Ociepa był wtedy prawą ręką Gowina na Opolszczyźnie. Ale opolskie struktury PiS Ociepy popierać nie chciały. Lokalni działacze partii Jarosława Kaczyńskiego do ostatniej chwili próbowały wystawić swojego człowieka. Nie udało się. Ociepa był więc w rozkroku - z jednej strony do samego końca kadencji był w koalicji z PO w radzie miasta, a o prezydenturę walczył z poparciem PiS.
To, że wszedł z Arkadiuszem Wiśniewskim do drugiej tury wyborów kosztem posła PO Tadeusza Jarmuziewicza, było dużym zaskoczeniem. W drugiej turze wyraźnie z Wiśniewskim przegrał. I choć panowie w prezydenckiej dogrywce nie szczędzili sobie ciosów, to gdy opadł kurz bitewny, nawiązali współpracę w radzie miasta, gdzie nieformalną koalicję tworzą kluby Ociepy i Wiśniewskiego oraz PiS. Platforma, choć zdobyła najwięcej mandatów w radzie miasta, jest teraz w opozycji.
O tym, że Ociepa będzie walczył w wyborach parlamentarnych, mówiło się od momentu, gdy znalazł się w zarządzie Polski Razem Jarosława Gowina. Problem w tym, że lista prawicy do Sejmu miała być (i jest) w regionie niezwykle ciasna. Dlatego Ociepa - poprzedziwszy swoją decyzję badaniami - postanowił zawalczyć o mandat senatora. Początkowo miał to zrobić pod własnym nazwiskiem, ale ostatecznie idzie do wyborów jako człowiek Zjednoczonej Prawicy. Co ciekawe, ma też poparcie komitetu Kukiz'15.
W grudniu skończy 40 lat. Posłem został, kiedy był jedynką Ruchu Palikota na Opolszczyźnie. W przeszłości był działaczem SLD. I w szeregi Sojuszu wrócił w lutym 2013 roku. Jest zadeklarowanym antyklerykałem. Głośno na jego temat zrobiło się jednak nie za sprawą zwalczania Kościoła.
Wiosną 2014 roku pojechał obserwować referendum na Krymie. Poleciał za pośrednictwem nieznanej organizacji pozarządowej z Brukseli, choć Polska jednoznacznie uznała referendum za nielegalne. Nie konsultował wyjazdu ani z MSZ, ani z sejmową komisją spraw zagranicznych. Przed wylotem przekonywał: "Referendum na Krymie odbędzie się, czy tego chcemy, czy nie. Możemy odwrócić od niego wzrok albo przyjrzeć się, jak ono przebiega. Ja uważam, że lepsze jest to drugie wyjście".
Obecność Kępińskiego i innych polityków z krajów zachodnich zaproszonych na Krym natychmiast wykorzystały rosyjskie media. Telewizja Rossija 24 podkreślała w swych serwisach, że "o legalności krymskiego referendum świadczy również obecność obserwatorów niezwiązanych z OBWE".
Po powrocie Kępiński przekonywał, że na Krymie reprezentował "wyłącznie własną osobę", i że mówiąc o obecnej na Krymie euforii, chodziło mu o wysoką frekwencję w lokalach wyborczych. Przyznał też, że referendum było "złamaniem prawa międzynarodowego i niebezpiecznym precedensem, który zagraża integralności wielu państw i polskiej racji stanu".
Zamieszanie spowodowane tym wyjazdem sprawiło, że Kępiński wycofał się z udziału w wyborach do europarlamentu. Miał być drugi na liście w okręgu obejmującym województwa dolnośląskie i opolskie.
Na tym nie koniec. W kwietniu 2014 roku "Super Express" opublikował zdjęcie Kępińskiego leżącego w samej bieliźnie na podłodze łazienki w hotelu poselskim. Treść artykułu sugerowała, że Kępiński leży zmorzony alkoholem, on sam tłumaczył, że w ten sposób tamuje krwotok z nosa. Potem Kępiński sugerował, że to przykład zbierania "haków" przez działaczy partii Palikota na obecnych i byłych członków ugrupowania.
Jesienią ubiegłego roku zaangażował się w kampanię samorządową Tomasza Garbowskiego, zarzucając jego konkurentowi Arkadiuszowi Wiśniewskiemu, że jako wiceprezydent Opola sprzedał znajomym za bezcen atrakcyjną działkę w centrum miasta. Sprawą zajęły się CBA i prokuratura, jednak ostatecznie postępowanie w tej sprawie umorzono, a Wiśniewskiego oczyszczono z zarzutów.
Na początku roku wziął udział w dobroczynnej wyprawie parlamentarzystów na afrykański szczyt Kilimandżaro. Teraz startuje w wyborach do Senatu. Ma poparcie Zjednoczonej Lewicy, choć do wyborów idzie pod własnym szyldem. I nie jest nim jego nazwisko. Komitet Kępińskiego nazywa się "Min. 15zł/h Świeckie Państwo Zus Max. 30%". - W ten sposób wyborca na karcie zobaczy wszystkie moje postulaty - podkreśla.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze