Dziwne przypadki WCM. Wielogodzinne czekanie, złe traktowanie

Kilka miesięcy temu zaalarmował nas czytelnik. Blisko dwie godziny usiłował się dodzwonić do telefonicznej rejestracji w Wojewódzkim Centrum Medycznym. Gdy mu się w końcu udało, okazało się, że ową rejestrację obsługuje... jedna osoba. - Jedna? W takim dużym szpitalu, z tyloma poradniami specjalistycznymi? - dziwił się pan Jerzy.

Zbulwersowany opisał nam swoje próby. - Usiłowałem zarejestrować dziecko do Wojewódzkiej Poradni Alergologicznej w WCM. Pod telefonem do poradni miła pani poinformowała mnie, że poradnia już nie prowadzi rejestracji pacjentów na ponowne wizyty. Dzwoniłem pod numer 77 4520 182, bo podobno nie mają dostępu do komputerowego systemu rejestracji oraz systemu e-WUŚ. Zostałem odesłany do rejestracji telefonicznej WCM, pod numery 77 4520111 oraz 77 4520150 - dodał.

Pan Jerzy spędził przedpołudnie 4 maja na wykręcaniu tych numerów - bezskutecznie. Spróbował więc następnego dnia.

- Od godziny jedenastej atakowałem oba telefony, wysłuchując cierpliwie komunikatu, że numer jest zajęty - opowiadał. - Pomyślałem: trudno, dwa telefony na wszystkie poradnie, rozumiem zajętość. Postanowiłem jednak skorzystać z aplikacji "super redial", która wybierała za mnie numer co kilkanaście sekund. W końcu uzyskałem sygnał, trafiłem w otwartą linię. I tutaj zawód, nikt nie odebrał. I na takich próbach czas upłynął mi do południa - mówi. Wybierał numer rejestracji co kilkanaście sekund. - Było albo zajęte, albo numer nie odpowiadał - relacjonuje.

Dodzwonił się około 12.30. - Pani potwierdziła, że rzeczywiście jest sama, bo druga zachorowała. Dwie rejestratorki. Na województwo. Półtora godziny dzwonienia! Dodajmy, że w placówce przy al. Witosa jest piętnaście poradni specjalistycznych.

Dyrektor Wojewódzkiego Centrum Medycznego Marek Piskozub rozkładał ręce. - Przykro mi, że zaistniała taka sytuacja, jednak wiem, że w tamtych dniach rzeczywiście były kłopoty kadrowe, gdy chodzi o rejestrację - tłumaczył.

Dodał, że w kierowanym przy rejestrowaniu pacjentów pracuje kilkanaście osób. - Część z nich obsługuje pięć okienek rejestracji ogólnej na parterze szpitala - wyjaśniał.

- Inne rejestrują w oddzielnych punktach do poradni kardiologicznej, chirurgicznej czy nefrologicznej. Mamy też trzy stanowiska rejestracji telefonicznej, z których najczęściej czynne są dwa ze względu na braki kadrowe. Jeśli przy okienkach do rejestracji ogólnej formuje się duża kolejka, odsyłamy osobę od telefonu do okienek, bo wychodzimy z założenia, że pierwszeństwo należy się pacjentom, którzy na przykład przyjechali z daleka, wcześnie rano, by się zarejestrować. Wtedy rzeczywiście może być kłopot z dodzwonieniem się do rejestracji - przyznał Piskozub.

Marzec 2014 r. Ortopeda przez kilka godzin nie zszedł na szpitalny oddział ratunkowy, gdzie czekali na niego pacjenci, bo? wypełniał dokumentację medyczną. Został wprawdzie ukarany, ale jedynie upomnieniem, bo obiecał poprawę. Rzecz miała miejsce w marcu zeszłego roku.

3 marca na SOR przy al. Witosa pacjenci, którzy zgłosili się tam po pomoc, czekali nawet dziewięć godzin na lekarza ortopedę, który - zgodnie z zasadami organizacji pracy w WCM - powinien był zejść z oddziału chirurgii urazowo-ortopedycznej i udzielić im pomocy. Wśród nich były m.in. ofiary wypadku, jaki tamtego ranka zdarzył się w Opolu, byli rodzice z małymi dziećmi.

Dyrektor szpitala przez kilka dni unikał pytań dziennikarzy, aż w końcu doszedł do wniosku, że cała sprawa to incydent, za który winę ponosi jeden lekarz. -  W tym konkretnym przypadku, opisanym przez "Wyborczą", zawinił człowiek - powiedział dyrektor.

- Zbadaliśmy dokładnie sytuację z 3 marca, jestem po rozmowie z kilkunastoma osobami. Doszło do naruszenia wszelkich obowiązków pracowniczych. Z naszych ustaleń wynika, że przez co najmniej sześć godzin ortopeda nie zszedł na SOR, chociaż mógł to zrobić. Nie zszedł mimo licznych telefonów od lekarzy i od pielęgniarek z SOR, pomimo że wiedział, że dwie czekające na niego osoby są po wypadku. To nie jest prawidłowe zachowanie. Poniósł za to karę, bo właśnie to on tamtego dnia miał współpracować ze szpitalnym oddziałem ratunkowym. Został do tego wcześniej zobligowany przez ordynatora, którego obowiązkiem jest wyznaczenie jednego konkretnego lekarza, który w danym dniu - bo do incydentu doszło w dzień, kiedy wszyscy lekarze są przecież w pracy - schodzi na SOR, jeśli jest tam potrzebny ortopeda.

2013 rok. Rezydenci z opolskiej neurochirurgii w WCM i tamtejsi anestezjolodzy mogli uczestniczyć w zagranicznych szkoleniach tylko wtedy, gdy wezmą sobie na czas nauki urlop.

Szpital tłumaczył, że wysłanie lekarzy na delegację mu się nie opłaca. Oddelegowania na dłuższe szkolenie za oceanem odmówiono lekarzom kilkakrotnie w ciągu ostatnich miesięcy. - Ze strony dyrekcji Wojewódzkiego Centrum Medycznego padają argumenty, że szkolenia za oceanem są za długie, że w Polsce można trafić na krótsze... Tymczasem nauka u najlepszych to warunek konieczny, by leczyć skutecznie i najnowszymi metodami - mówił ordynator oddziału neurochirurgii w WCM dr Dariusz Łątka. - Inaczej będziemy się cofać - rozkłada ręce.

Dyrektor Wojewódzkiego Centrum Medycznego Marek Piskozub odpowiadał w ten sposób: - Taką politykę przyjął szpital. Podstawowy powód jest taki, że długa nieobecność na oddziale wiąże się z tym, że dana osoba nie świadczy pracy. Musi ją więc wykonać ktoś inny, komu trzeba zapłacić. A i z oddelegowaniem na szkolenie też wiążą się pewne koszty.

Wrzesień 2013 r. Nasza czytelnik opowiadał: - Wnuczka miała złamane dwie kości przedramienia. Po zrobieniu prześwietlenia musiała czekać od popołudnia do wieczora, zanim przyjął ją lekarz. A przyjął ją dopiero po interwencji synowej!

Ośmioletnia dziewczynka złamała rękę po upadku podczas pierwszego dnia w szkole. Bardzo ją bolała, więc szkoła zawiadomiła matkę, która zabrała po godz. 14 dziecko i pojechała prosto do Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu. - Mieliśmy nadzieję na szybką pomoc lekarzy. Przeliczyliśmy się - opowiadał Bronisław Jankowski.

Najpierw czekali do mniej więcej godz. 15, zanim dziecku wykonano prześwietlenie ramienia. I na tym pomoc się skończyła. - Czekaliśmy z wnuczką w poczekalni do godz. 19.30. Wcześniej nie potrafiliśmy uzyskać żadnych informacji co do godziny przyjęcia przez lekarza. Dopiero gdy zdenerwowana synowa wtargnęła do gabinetu lekarza i powiedziała, że czeka od kilku godzin na pomoc, została natychmiast przyjęta - informował Jankowski.

Około godz. 20 przyjęto dziewczynkę na oddział. Pod miejscowym znieczuleniem lekarze nastawili rękę i założyli gips usztywniający. Dziecko spędziło całą noc w szpitalu i wyszło dopiero we wtorek rano około godz. 11.

Lipiec 2013 r. Opisaliśmy jeden dzień pobytu Eli (imię zmienione na jej prośbę) na oddziale laryngologicznym.

Kobieta skarżyła się na złe traktowanie przez część personelu medycznego, m.in. na to, że pielęgniarki swoje obowiązki zrzucały na rodzinę (np. przewożenie na badanie tomograficzne czy robienie inhalacji). W sali, w której leżała, nie działał dzwonek alarmowy, a pompa, która miała dozować insulinę, była źle podłączona. Ela prosiła, by opisać jej historię po to, by personel kilka uwag wziął sobie do serca i przestał traktować pacjenta jak kawał mięsa.

Po naszej publikacji dotyczącej złego traktowania pacjentów przez personel medyczny na oddziale laryngologicznym w WCM dyrekcja placówki zapewniła, że sprawie się przyjrzy, a ordynator mówił krótko: - Takie sytuacje nie powinny mieć miejsca.

Sierpień 2010 r. Aż trzy godziny trzeba było w sierpniowy poniedziałek czekać w kolejce w WCM, by zarejestrować się do przychodni ortopedycznej. Dyrektor szpitala tłumaczył: - Winny jest nowy system rejestracji.

- Przeżyłem horror, ludzie słabli, stojąc kilka godzin w kolejkach. Kiedyś człowiek się rejestrował i przychodził na wyznaczoną godzinę. Teraz, mimo że się jest zarejestrowanym, to trzeba drugi raz stać w kolejce o potwierdzenie wizyty. Po co? - pytał czytelnik.