To tym bardziej istotne, że niebawem minie 200 lat odkąd cmentarz ten istnieje, albowiem grunt pod niego gmina żydowska kupiła w latach 1816/17, a pierwszego pochówku dokonano w 1821 roku. Co ciekawe najlepiej zachowały się nagrobki z najstarszej części czyli z tzw. pierwszej kwatery, a najbardziej zniszczone są te z "najnowszej". Warto również zwrócić uwagę, iż wszystkie macewy skierowane są na Jerozolimę. - W tej religii nie ma dowolności, albowiem po nadejściu mesjasza, żyd ma być gotowy iść w odpowiednią stronę do ziemi obiecanej - wyjaśniał Borkowski.
W 1932 roku gmina żydowska wykupiła także teren na cmentarzu komunalnym, gdzie mieli leżeć wszyscy opolanie bez względu na wyznanie, ale późniejsze wydarzenia na świecie położyły temu kres. Ostatnim udokumentowanym nagrobkiem jest tutaj macewa z 1940 roku.
Pochodzi on z końca XIX wieku, a sam zainteresowany czyli niemiecki rabin, uczony i intelektualista żydowski kazał sobie wyryć na macewie, że jest honorowym obywatelem Opola, a tytuł ten otrzymał trzy lata przed śmiercią. Choć życzył sobie bardzo skromnego pochówku, to w kondukcie żałobnym szli jednak przedstawiciele władz miasta, lokalni duchowni katoliccy i protestanccy, do tego rzecz jasna przybyło wielu Żydów z okolic, śląscy rabini i zwykli mieszkańcy miasta. Nic jednak dziwnego, wszak był 42 lata rabinem w mieście.
W tym miejscu mamy swoistego rodzaju mauzoleum familii, która była znana ze swojej działalności charytatywnej i dobroczynnej. Ten fragment cmentarza ma tym większą wartość historyczną dla samej gminy żydowskiej, jak i miasta, jeśli weźmie się pod uwagę, że ta rodzina mocno wpływała na rozwój Opola w tamtych czasach. Co ciekawe jeden z głównych członków rodu Siegfried sam sobie ufundował nagrobek.
Na tym przykładzie widać, jakie nagrobki preferowano w gminie na początku XX wieku. Co ważne bowiem wówczas charakterystyczne było podwójnie datowanie śmierci, a mianowicie zarówno według kalendarza żydowskiego, jak i chrześcijańskiego. Macewy były wówczas klasyczne, inskrypcja nagrobna bardziej liberalna. W tym miejscu leżą członkowie rodziny, która prowadziła firmę produkującą wyroby skórzane.
Tu już z kolei widzimy inskrypcję ortodoksyjną w języku hebrajskim, a także charakterystyczne krótkie wierszowane wspomnienia o zmarłych w których często podkreślano ich pobożność. Samuel Gurassa z żoną Mieli na rogu dzisiejszych ulic Książąt Opolskich i Osmańczyka magazyn sklepowy w którym można był kupić wiele potrzebnych produktów.
W tym czasie na froncie bezpośrednio lub pośrednio zginęło 18 opolskich żydów. Historycy znają nazwiska ich wszystkich, a w tym gronie jest także m.in. brat Franza Waxmana światowej sławy autora muzyki filmowej, dwukrotnego zdobywcy Oscara w tej dziedzinie czy też Ferdinand Koplowitz, którego nagrobek oraz rodziny Lehrer widnieje na zdjęciu.
W tym miejscu jeszcze blisko 45 lat temu było tam również główne wejście. Ponadto wcześniej znajdował się budynek w którym przygotowywano zmarłego do pochówku, odprawiona stosowne modły i obrzędy. Ponadto stacjonował tam stróż.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
