Policjanci z zarzutami. Z czego muszą się tłumaczyć mundurowi?

Takie zarzuty jesienią ub. roku usłyszała czwórka policjantów z Nysy, którzy według prokuratury mieli wywierać niedozwolony wpływ w trakcie przeprowadzanych w sprawach przesłuchań, zatajać okoliczności świadczące o zaistnieniu przestępstwa, sugerować składania odpowiedniej treści zeznań a także przyjmować obietnicę wręczenia korzyści majątkowej i ujawnienie informacji z toczącego się postępowania.

Tymczasowy areszt zamieniono policjantom na poręcznie majątkowe. Zaraz po postawieniu zarzutów Piotr Smoleń, komendant powiatowy policji w Nysie, zawiesił podejrzanych policjantów w służbie; dostawali połowę uposażenia i nie przychodzili do pracy. To nie spodobało się kolegom podejrzanych policjantów. Napisali list do nadinsp. Ireny Doroszkiewicz, ówczesnej szefowej opolskiego garnizonu. W piśmie, pod którym podpisało się około stu policjantów, mundurowi stanęli w obronie swoich kolegów, tłumacząc, że do czasu wyjaśnienia sprawy przez sąd czterej funkcjonariusze powinni normalnie pracować. Ich zdaniem zawód policjanta narażony jest na fałszywe oskarżenia i kara zawieszenia może być przedwczesna.

Tymczasem po trzech miesiącach od zawieszenia czwórki mundurowych komendant Smoleń wystąpił do Ireny Doroszkiewicz z wnioskiem o wyrzucenie policjantów z pracy "ze względu na ważny interes służby". Choć akt oskarżenia nie trafił nawet do sądu, to - jak widać - przełożeni policjantów już przesądzili o ich winie, nie zostawiając miejsca na domniemanie niewinności.

Tomasz Janik w 2010 roku został skazany na dwa lata pozbawienia wolności. Zarzucano mu, że bił podejrzanych chcąc wymusić zeznania.

- Miałem zatarg z gościem z BSW [Biuro Spraw Wewnętrznych, zajmujące się przestępstwami policjantów - red.]. Zatrzymał policjantkę ze mną współpracującą, zepsuł mi sprawę. Chciałem mu dać po ryju na korytarzu komendy, krzyczałem, że jest debilem, spie.....ił przez drzwi otwierane na kartę. Nie wiem, czy dałbym mu radę, choć walczyłem z bandziorami jego postury. Zawsze miałem alergię na głupotę i mam ją do dzisiaj - mówił niedawno na łamach "Wyborczej".

- Zaczął mi szyć buty i uszył. To nie jest problem pojechać do pierdla i spytać skazanego leszcza, czy Janik go bił. "Nie no, w sumie mnie bił". Używać argumentu, że gość zawsze może się starać o wznowienie procesu... W sądzie jakoś zeznania były zupełnie inne niż te ze śledztwa. (...) Z kilkunastu zarzutów, jakie mi postawiono, ostatecznie ledwo udało im się przed sądem obronić kilka. Przestępcy, których podobno biłem, nie rozpoznawali mnie na sali sądowej - dodał.

W 2013 roku prokuraturę w Opolu powiadomił jeden z policjantów. Chodziło o mobbing, którego wobec podwładnych miał się dopuszczać Aleksander M., ówczesny naczelnik jednego z opolskich komisariatów.

W zawiadomieniu znalazły się przykłady takich złośliwości, jak notoryczne zwracanie raportów czy pism z uwagi na braki, które w rzeczywistości okazywały się brakiem przecinka czy kropki. Przez te nieustanne zwroty pism przepadały terminy do załatwienia poszczególnych spraw, co w efekcie sprowadzało się do tego, że policjanci nie mogli pracować ani skutecznie wykonywać swoich obowiązków.

Wiosną 2014 roku prokuratura rejonowa przedstawiła wyniki śledztwa dotyczącego zamawiania pisania prac

prac magisterskich i licencjackich. Sprawa wypłynęła, gdy żona jednego z policjantów wynajęła detektywa. Miał za zadanie znaleźć dowody na niewierność męża. Przy okazji odkrył, że policjant zamówił napisanie za niego pracy magisterskiej. O wszystkim została zawiadomiona prokuratura.

Okazało się, że wśród osób, które korzystały z podobnych usług, są również inni policjanci, przynajmniej kilkunastu z województw opolskiego, śląskiego i dolnośląskiego, którzy bronili prac na uczelniach w Opolu, ale również w województwach śląskim i dolnośląskim.

Policjanci z opolskiego garnizonu najpierw zostali zawieszeni, potem musieli pożegnać się z mundurem. Ich sprawa wciąż toczy się przed sądem.

W 2011 roku przed sądem stanął Stanisław R., który będąc policjantem strzeleckiej drogówki, miał w zamian za alkohol pomagać znajomym w anulowaniu mandatów.

Stanisław R. został zatrzymany przez policjantów wydziału spraw wewnętrznych, sprawą zajmowała się kędzierzyńska prokuratura. Według niej oskarżony nagabywał innych policjantów, by w zamian za wódkę nie karali jego znajomych. Jeszcze w 2011 roku Stanisław R. został skazany na 1,2 roku więzienia w zawieszeniu na 2 lata, od wyroku odwołała się obrona i prokuratura. Sąd Okręgowy skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia. Proces ten jeszcze się nie skończył.

W tym przypadku główny sprawca zamieszania, czyli gen. Leszek Marzec, szef opolskiego garnizonu, uniknął kary przechodząc natychmiast na emeryturę.

Sprawa dotyczyła nagrania jego rozmowy z podwładną, wysoko postawioną oficer policji. Podczas rozmowy, która toczyła się w gabinecie komendanta, oboje dyskutowali o szczegółach swoich kontaktów seksualnych, o komendancie, który radiowozem miał jeździć na prostytutki, i o tym, kto powinien zająć miejsce rzecznika prasowego opolskiej policji. Oboje w wulgarny sposób wyrażali się też o innych policjantach.

Gdy sprawę opisano na łamach prasy, komendant Marzec przeszedł na emeryturę, a policjantka została zawieszona. Obcięto jej pensję o połowę, a w komendzie rozpoczęto wobec niej postępowanie dyscyplinarne.

Sprawa ta dotyczyła nie tylko policjantów z województwa opolskiego, ale również Warszawy, Katowic czy Bydgoszczy. Według opolskiej prokuratury, do przestępstw miało dochodzić w latach 2005-2006. Jak wynika z aktu oskarżenia, jedna z łódzkich firm transportowych miała zatrudniać policjantów z wydziałów ruchu drogowego kilku komend do pilotowania ciężarówek.

Według śledczych, dzięki znajomości z innymi mundurowymi, TIR-y łódzkiej firmy mogły unikać kontroli drogowych, policjanci mieli też interweniować, jeśli kierowcy ciężarówek byli zatrzymywani np. za przekroczenie prędkości. Sąd jednak uniewinnił policjantów.

- Funkcjonariusze konwojowali tiry należące do prywatnej firmy, ale robili to po godzinach pracy, używali do tego prywatnych samochodów, płacili sami za paliwo, mieli również podpisane stosowne umowy z właścicielami przedsiębiorstwa - tłumaczył sędzia Waldemar Krawczyk z Sądu Okręgowego w Opolu.

- Nie można więc w żadnym wypadku mówić tu o korupcji. Jeśli zwierzchnicy policjantów uznaliby, że takie zachowanie jest niedozwolone, to mogą co najwyżej wyciągnąć w stosunku do nich konsekwencje służbowe. Ale to zupełnie inna sprawa - dodał.

Późnym wieczorem w grudniu 2014 r. policjanci patrolujący Nysę zauważyli na parkingu przy ul. Obrońców Tobruku kilku mężczyzn. Gdy postanowili ich wylegitymować, jeden z nich wsiadł do samochodu i próbował potrącić policjanta. Ten strzelił w kierunku samochodu, jedna z kul trafiła 22-letniego uciekiniera (utknęła pomiędzy kręgosłupem a aortą).

Tuż po tym wydarzeniu prokuratura w Nysie wszczęła dwa postępowania. Pierwsze dotyczyło czynnej napaści na policjanta, drugie - rozpoczęte na wniosek rodziny 22-letniego Łukasza Ś. - dotyczące przekroczenia uprawnień przez samego funkcjonariusza. Przesłuchano w tej sprawie świadków, zabezpieczono nagranie z miejskiego monitoringu, zeznania złożyli policjant oraz Łukasz Ś.

Według relacji policjanta 22-latek wsiadł do samochodu i jechał wprost na niego, mimo że mógł go ominąć z obu stron. Zanim sięgnął po broń, jak opowiadał, ruchami rąk i krzykiem wzywał kierowcę do zatrzymania. Gdy ten nie reagował, policjant strzelił. Zeznania złożył także postrzelony mężczyzna. Wynika z nich, że wsiadł do auta tylko po to, by je przestawić, bo zaparkował na pasach, a policjant strzelił bez powodu.

Śledztwo w tej sprawie wciąż trwa.

Taki zarzut w 2011 roku usłyszał 40-letni Adam H., policjant z wydziału prewencji I komisariatu przy ul. Cmentarnej w Opolu.

Do zdarzenia miało dojść, gdy H. był po służbie. Spotykał się ze studentką i to ją miał zgwałcić. Dziewczyna sama zgłosiła się na policję.