Zaksa Kędzierzyn-Koźle dominowała jak żadna drużyna przed nią

Decydujące było zatrudnienie Ferdinando de Giorgiego. Co ciekawe jego angaż wchodził w grę już w sezonie 2012/13, gdy szkoleniowcem został ostatecznie Argentyńczyk Daniel Castellani. "Fefe" wybrał wtedy kierunek rosyjski, a my wybraliśmy Daniela. Przed kończącym się właśnie sezonem było podobnie, choć padały też inne nazwiska. Zdecydowaliśmy się jednak na coś nowego. Znałem warsztat Włocha i jego zaplecze. To specjalista. Jak udowodnił nam wszystkim, jest człowiekiem, który zna się nie tylko na sporcie, ale przede wszystkim na ludziach. Stworzył naprawdę fajny klimat wśród chłopaków, co nie jest łatwe. Budował drużynę, patrząc nie tylko na umiejętności zawodników, ale też na to, by mieli głód gry, zwyciężania i pasowali do siebie charakterologicznie.

Nie ma się też co się okłamywać - duży wpływ na naszą postawę miał fakt, że nie graliśmy w europejskich pucharach. Przygotowywaliśmy się do każdego meczu spokojnie, mogliśmy regenerować siły.

Udało się. Po 13 latach Kędzierzyn-Koźle znowu jest stolicą polskiej siatkówki.

Takiego finału nie było nigdy. Zresztą takiego sezonu- bo nie pamiętam, żeby jeden zespół cały czas wygrywał. Jednak patrząc szerzej na cały sezon, trzeba stwierdzić, że nie jest dobrze dla siatkówki, gdy jedna drużyna ma taką przewagę. Nie może być tak, że wszystko wygrywa 3:0, a przeciwnik ledwie dochodzi do granicy 20 punktów.

Co nie zmienia faktu, że Zaksa grała po prostu świetnie, a Resovia nie dorosła do jej poziomu czy to od strony sportowej, czy przygotowaniem, mentalnością itp. W Rzeszowie kupiono dużo zawodników, w tym wielkie gwiazdy, ale dopadło tę drużynę to samo, co naszą kiedyś. Dwóch zawodników szybko zostało wyeliminowanych przez kontuzje. Mieli także problem ze zbudowaniem tzw. "team spirit", widać było, że coś tam się gotuje. A u nas pod tym względem wszystko doskonale zagrało.

Dużo dobrego dało nam zakontraktowanie rewelacyjnych przyjmujących. Szczególnie imponował mi Sam Deroo. Ja bym go zakontraktował na pięć lat, bo zaraz się mogą zgłosić do niego bogate kluby z Rosji czy Turcji. Do tego trzeba dodać świetny środek; zawsze zresztą powtarzałem, że ten element mamy najlepszy w lidze. Chłopaki pokazali, co potrafią.

Świetnie wszystko poukładał włoski szkoleniowiec. Pokazał, że jak mu nikt na ręce nie patrzy, to potrafi wszystko zorganizować. Przyznaję, miałem pewne obawy, ale jak się okazało, zupełnie niepotrzebnie.

Mam nadzieję, że zespół swoim spektakularnym zwycięstwem rozpoczął podobną erę, jaką mieliśmy na przełomie wieków. Wierzę, że tak będzie. A co trzeba zrobić, by to osiągnąć? Utrzymałbym skład i sprowadził może jednego zawodnika na atak.

Rozmiary naszej wygranej się nie liczą, tu nie o to chodzi. Najważniejsze, że wygraliśmy i cieszymy się z tego niezmiernie. A że była to dominacja większa niż za czasu naszego Mostostalu? Za jakiś czas nikt nie będzie o tym pamiętał. Historia sportu z reguły pamięta o zwycięzcach, nie mówi o tym, kto jak w jakim meczu się zaprezentował, to z biegiem czasu gdzieś się gubi. Jesteśmy zadowoleni z tego, jak graliśmy, jak chłopaki podchodzili do walki.

Nie interesuje nas postawa Resovii. Od samego początku rywalizacji zajmowaliśmy się sobą, nie innymi. Oczywiście przygotowywaliśmy się solidnie do spotkań czy to z potencjalnie najlepszymi rywalami, czy z tymi słabszymi. Do każdego zespołu podchodziliśmy na spokojnie i dzięki temu też na spokojnie wywalczyliśmy sobie udział w finale. Doceńmy to, co zrobiliśmy, żeby tam wejść i to, co się w nim działo, a reszta teraz już nieważna.

Ważne było to, że jako trenerzy rozumieliśmy się w lot; de Giorgi jest Włochem, ale ja z Oskarem Kaczmarczykiem mówimy w jego ojczystym języku. Nie było więc żadnych kłopotów komunikacyjnych.

Ojcem sukcesu można nazwać "Fefe". To tata, który dba o te nasze dzieciaki, on to wszystko poukładał, zapanował nad nimi. Bez względu na to, czy wygrywaliśmy, czy przegrywaliśmy, czy było dobrze, świetnie, czy trochę gorzej, wręcz słabo, on to potrafił ogarnąć. To facet z jajami, który ustala sobie zasady. Tak było od początku i tego się trzymaliśmy. Uczy chłopaków dyscypliny bez względu na to, ile mają lat, a i tupnąć nogą potrafi jak potrzeba.

A często łatwo naprawdę nie było: dziennikarze, kibice widzą tylko mecze, a my jesteśmy ze sobą cały czas, od poniedziałku do niedzieli. Ale dawaliśmy radę, pomalutku, krok po kroku. Jak mówi "Fefe": "idziemy w góry, dojdziemy na szczyt, ale żeby tam dojść, trzeba wykonać ciężką pracę". Wykonaliśmy ją i dziś koniec. Po mistrzostwie byliśmy na piwie, porozmawialiśmy. Należy nam się dobry tydzień odpoczynku, bo ciężko na to pracowaliśmy i po prostu zasłużyliśmy.

Nie spodziewaliśmy się, że tak szybko się ten finał potoczy. Moim marzeniem po tym poprzednim, słabym sezonie było znalezienie się w czwórce półfinałowej i walka choćby o brązowy medal. To był cel minimum. Udało się jednak spełnić ten najwyższy i jesteśmy przeszczęśliwi.

To, co się działo w finale, wynikało z naszej dobre gry. Wielu mówi, że to była niedyspozycja rywala, ale żeby oni tak grali, my musieliśmy też się natrudzić. Bardziej wierzę w naszą siłę niż w niedyspozycję kogoś innego. Musieliśmy wywrzeć sporą presję, żeby tacy zawodnicy jak Bartosz Kurek czy Fabian Drzyzga grali słabiej niż zwykle. Zrobiliśmy to i dlatego były trzy szybkie spotkania.

A złożyło się na to wiele czynników. Świetny dobór sztabu szkoleniowego, wybór takich, a nie innych zawodników przed sezonem ? tak gdy chodzi o poziom sportowy, jak i pod względem charakterologicznym. A ciągłe wywieranie na nas presji przez trenera zaowocowało w trudnych momentach.

"Fefe" bardzo nas uczulał, byśmy trzymali wynik, nie dawali się rozpędzić i faktycznie chyba w żadnym z tych dziewięciu setów rywale nie uciekli nam więcej niż na trzy punkty. Mogliśmy ich spokojnie gonić. Nasza presja względem przeciwnika zaczynała się od strony sportowej, bo prezentowaliśmy świetną grę, a potem zaczynała się strona psychologiczna; kiedy tylko dochodziliśmy rywali wręcz czuliśmy, że oni "pękają" i ich dobijaliśmy.

Wszyscy bardzo dużo zawdzięczamy trenerowi. Jest jednym z najlepszych szkoleniowców, z jakimi pracowaliśmy kiedykolwiek.

Czuję, że zagrałem swoją najlepszą siatkówkę, to był mój najlepszy sezon w karierze. Jako drużyna też graliśmy najlepiej ze wszystkich ekip, w jakich miałem okazję występować, bo nawet mistrzowski sezon w Skrze Bełchatów, gdzie również prezentowaliśmy się świetnie, nie był aż tak dobry jak ten. 

Nie spodziewałem się takiej dominacji. Choć pierwszy set w Rzeszowie był naprawdę trudny. Po prawdzie myślałem na początku, że tak właśnie będzie wyglądał cały finał. Na szczęście dla nas, na nieszczęście dla Resovii przetrzymaliśmy trudne momenty. Potem budowaliśmy przewagę, zachowywaliśmy pełną kontrolę. Na pewno team z Rzeszowa to nie jest słaby zespół. Grali piąty finał z rzędu, mają znakomitych zawodników, my jednak byliśmy tym razem w niesamowitym gazie.

Cieszę się z tego 9:0 w trzech meczach, bo jak śrubować rekordy, to na całego (śmiech). Tym bardziej, że w całym sezonie łącznie z Pucharem Polski na 32 mecze wygraliśmy 28, z czego większość do zera. Teraz ciężko będzie pobić ten rekord, choć trzeba zawsze stawiać sobie najwyższe cele.

Jednym z ojców sukcesu jest "Fefe". Trudno znaleźć trenera, który przychodzi do nowej dla siebie ligi, do nowego kraju i osiąga taki wynik! Jego postawa życiowa, filozofia gry są niesamowite. Ma jakąś taką aurę wokół siebie, że wszyscy go traktują z ogromnym szacunkiem. Każdy się boi zrobić coś wbrew niemu. Nie musi zbyt wiele mówić.

Na początku naszej współpracy nie obywało się bez małych kar w postaci dodatkowych rzutów na parkiet, ale poskutkowało, tym bardziej w finale (śmiech).

Cały sztab wykonał genialną robotę: począwszy od głównego szkoleniowca, przez asystentów, po trenerów od przygotowania fizycznego, fizjoterapeutów, menedżera i statystyka.

Zawodnicy zagrali jak trzeba. Teraz fajnie byłoby zostawić ten skład i jeszcze bardziej się zgrywać, bo zawsze jest co poprawiać. "Fefe" cały czas pilnuje, żeby każdy szedł do przodu i nie poprzestawał na tym, co już osiągnął. Jeżeli wszyscy zostaniemy w drużynie, to na pewno będziemy jeszcze lepiej pracować. 

Jak nigdy inny team zasłużyli na to mistrzostwo Polski. Mi ten zespół Zaksy przypomina nas z tamtego sezonu, gdzie też nie przegrywaliśmy spotkań, wszystko nam wychodziło, wszystkie nasze akcje były dobre i skończyliśmy wszystko złotem. Oni zrobili miazgę w lidze...