W najbliższy piątek Związek Niemieckich Stowarzyszeń (VdG) organizuje uroczyste obchody jubileuszu traktatu. - Wzorem Ambasady Niemiec w Warszawie, która również zaprosiła wiele instytucji do wspólnego świętowania, zapraszamy także mieszkańców i instytucje z Opolszczyzny. Będą występy artystyczne, pani konsul Sabine Haake i przewodniczący VdG Bernard Gaida zszyją ze sobą flagi obu krajów, jako symbol polsko-niemieckiej przyjaźni. Na gości czekać będzie także drobny poczęstunek - zapowiada Łukasz Biły, koordynator do spraw mediów Związku Niemieckich Stowarzyszeń Społeczno - Kulturalnych w Polsce z siedzibą w Opolu.
Impreza rozpocznie się o godz. 14 na parkingu przed siedzibą Związku Niemieckich Stowarzyszeń przy ul. Krupniczej 15.
Choć feta dopiero jutro, już teraz sprawdzamy, jak przez 25 lat zmieniały się polsko-niemieckie relacje.
Jeszcze przed podpisaniem traktatu: 12 listopada 1989 roku w Krzyżowej odprawiono mszę świętą, która przeszła do historii jako msza pojednania. (Podczas II wojny światowej w Krzyżowej działała jedna z grup ruchu oporu w III Rzeszy. Jej członkowie zostali zamordowani przez nazistów po nieudanym zamachu na Hitlera).
W mszy uczestniczył premier pierwszego polskiego niekomunistycznego rządu Tadeusz Mazowiecki i niemiecki kanclerz Helmut Kohl.
Za symboliczny początek nowego etapu we wzajemnych relacjach obu krajów, uznano moment, kiedy w trakcie nabożeństwa szefowie obu rządów objęli się, na znak przekazania sobie pokoju. - Odejdźmy od ołtarza w kierunku dobrej, pokojowej, błogosławionej przez Boga przyszłości dla naszych narodów, dla narodu polskiego i niemieckiego, dla nas wszystkich w Europie - mówił wówczas Kohl.
W pierwszej połowie lat 90-tych Mniejszość Niemiecka odnawiała pomniki poległych żołnierzy Wehrmachtu, które nieznani sprawcy zaczęli niszczyć. Kilka lat temu wandale zniszczyli tablicę Towarzystwa Społeczno - Kulturalnego Niemców na Śląsku Opolskim. Potem ktoś na budynku TSKN namalował znak ?Polska walcząca?.
I choć teraz sami członkowie MN mówią, że nastawienie Polaków zmieniło się diametralnie, nie razi ich niemiecki język, nie są uprzedzeni to mowa nienawiści od czasu do czasu się pojawia. Już nie przez akty wandalizmu, ale w Internecie, poprzez wpisy na forum.
Pierwsze tablice dwujęzyczne zamontowano w powiecie oleskim w 2008 roku. Dwie pierwsze tablice odsłonięto w Radłowie - niem. Radlau i Kolonii Biskupskiej - niem. Friedrichswille. - Te tablice to wielki prezent od większości polskiej dla mniejszości niemieckiej, za który Niemcy są wdzięczni. I ta relacja między obdarowującym a wdzięcznym buduje jedność - mówił podczas ceremonii odsłonięcia tablic Norbert Rasch, ówczesny szef Mniejszości Niemieckiej.
Choć na montaż tablic pozwala ustawa o mniejszościach narodowych, to bardzo często na tym tle dochodziło do sporów. Wielokrotnie głos krytyki w sprawie dwujęzycznych tablic zabierali przedstawiciele Prawa i Sprawiedliwości, same tablice były zamazywane a np. w Ozimku radni stwierdzili, że na montaż tablic w ogóle się nie zgadzają, choć wcześniej przeprowadzili konsultacje społeczne, które wykazały, że sami mieszkańcy nic przeciwko nie mają. - Będziemy bronić polskości. Nie ulegniemy modzie, jaką jest wprowadzanie dwujęzycznych tablic - stwierdzili.
Na początku lat 90? ubiegłego wieku prawdziwym przedmiotem pożądania był niemiecki paszport. Dawał on prawo do legalnej pracy w Niemczech, gdzie zarobki (jak to zresztą jest i dziś) były wielokrotnie wyższe niż w Polsce. Najprostszym sposobem na jego zdobycie było wykazanie się odpowiednim pochodzeniem rodziców lub dziadków. W ten sposób Polacy zaczęli wyszukiwać wśród swoich krewnych niemieckie korzenie i bardzo szybko wielu spośród mieszkańców Opolszczyzny mogło pochwalić się podwójnym obywatelstwem.
Praca za zachodnią granicą, dawała jednak wymierne korzyści finansowe. Po tym jak Polska weszła do Unii Europejskiej i strefy Schengen, prawo do legalnej pracy zyskali jednak wszyscy. Otwarty rynek pracy przyciągał tysiące. Niemcy nadal pozostały głównym kierunkiem emigracji zarobkowej.
Polsko-niemiecka współpraca gospodarcza na szczęście nie ogranicza się jednak do migracji zarobkowej Polaków. Niemieckie firmy od dawna obecne są na polskim rynku i ciągle ich przybywa. W samym Opolu działa zakład ista, IFM Ecolink, tuż pod Opolem części produkują MM Systemy a pod Ujazdem działa Mubea. To tylko kilka z wielu działających na Opolszczyźnie niemieckich przedsiębiorstw, a oprócz tego obecne są u nas liczne niemieckie firmy świadczące np. usługi informatyczne czy rozliczeniowe. To pozytywna zmiana, bo odchodzimy od prostej produkcji na rzecz usług i badań rozwojowych - swoje centrum badawcze wkrótce otworzy IFM Ecolink.
Przedstawiciele Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Niemców na Śląsku Opolskim, które skupia ok. 45 tys. członków podkreślają, że nie izolują się od reszty społeczeństwa. Mało tego, organizacja bardzo aktywna jest nie tylko w obszarze społecznym, ale i edukacyjnym. Rocznie TSKN realizuje kilkaset projektów i przedsięwzięć w tych obszarach poświęcając na to kilka milionów złotych.
Towarzystwo było także inicjatorem wielu ważnych dla regionu przedsięwzięć i inicjatyw, takich jak powstanie Fundacji Rozwoju Śląska i Wspierania Inicjatyw Lokalnych (kilkaset milionów złotych udzielonego wsparcia dla firm i samorządów), stacji Caritas (dzięki wsparciu TSKN wyposażano stacje opieki i realizowano różne projekty tej instytucji) czy szkół dwujęzycznych na terenie województwa. Niedawno otwarto centrum biznesowe przy ul. Wrocławskiej, którego budowa kosztowała 5 mln zł.
W 2012 roku radni sejmiku z ramienia mniejszości musieli stoczyć prawdziwą batalię z przedstawicielami PiS, gdy zaproponowali rezolucję w sprawie upamiętnienia ofiar Tragedii Górnośląskiej, czyli wkroczenia żołnierzy Armii Czerwonej i związanych z tym morderstw, gwałtów i pogromów miejscowej ludności.
Wówczas radni PiS stwierdzili m.in., że ...oddawanie czci ofiarom II wojny światowej zaczyna się nie od Polaków, ale od obywateli III Rzeszy: w większości Niemców - okupantów, którzy demokratycznie wybrali Adolfa Hitlera do władzy, a potem ochoczo mu pomagali w realizacji jego zbrodniczych celów.. - Uchwalając proponowaną przez kluby koalicyjne treść, sejmik wpisałby się w poglądy niemieckich ziomkostw reprezentowanych przez Erikę Steinbach, dla której historia II wojny światowej rozpoczyna się od tzw. wypędzeń - argumentował wówczas Jerzy Czerwiński. - Inicjowanie tej uchwały przez koalicję z udziałem miejscowych Niemców uważamy za nieprzyzwoite, gdy ci sami Niemcy do chwili obecnej nie wynagrodzili krzywd i pracy polskich robotników przymusowych pracujących w czasie wojny w gospodarstwach rolnych, warsztatach i przedsiębiorstwach prowadzonych przez nich, ich ojców i dziadków - dodał.
- Wychodzi, że jesteśmy spadkobiercami zbrodniarzy - stwierdził Rasch, który był zaskoczony aż tak ostrym wystąpieniem PiS.
Ostatecznie, uchwała upamiętniająca ofiary Tragedii Górnośląskiej została przez sejmik przyjęta.
W sporcie również nie brakuje polsko-niemieckich związków. Najbardziej chyba znanym jest ten z Miroslavem Klose. Ten piłkarz urodził się 38 lat temu w Opolu i jest synem czołowego napastnika w historii opolskiej Odry - Józefa Klose i 82-krotnej reprezentantki Polski w piłce ręcznej, byłej zawodniczki Otmętu Krapkowice - Barbary, z domu Jeż.
W1987 roku, gdy Miroslav miał 9 lat rodzina - która miała pochodzenie niemieckie - wyjechała na stałe do RFN. Tam Miro piął się po szczeblach kariery piłkarskiej i zdobył w tym sporcie praktycznie wszystko co możliwe łącznie z mistrzostwem świata i tytułem króla strzelców tej imprezy.
Kolejny znany przypadek i również chodzi o piłkarza to Lukas Podolski. On natomiast urodził się w Gliwicach, ale także szybko wyjechał do Niemiec, gdzie przechodził przez wszystkie reprezentacje tego kraju, aż dotarł do najważniejszej. Dziś jest w składzie reprezentacji Niemiec na Euro 2016.
To przypadek choćby Andrzeja/Andreasa Rojewskiego, piłkarza ręcznego, który urodził się blisko 30 lat temu w Wejherowie, ale jeszcze jako nastolatek zdobył mistrzostwo Europy juniorów z reprezentacją Niemiec. Potem grał dla seniorskiej drużyny tego kraju. W październiku 2014 zadeklarował chęć gry dla kadry Polski, a już cztery miesiące później wywalczył z nią brąz mundialu. Jako zawodnik klubowy broni barw... niemieckiego SC Magdeburg.
Warto odnotować także przypadek Angelique Kerber czyli niemieckiej tenisistki, posiadającej także polskie obywatelstwo. Triumfatorka wielkoszlemowego turnieju Australian Open 2016 na co dzień mieszka i trenuje w Puszczykowie pod Poznaniem. Parę lat temu był nawet pomysł by grała pod egidą Polski. Niestety, dla naszego kraju, nie udało się tej sprawy doprowadzić do końca. Co ciekawe w 2004 roku w Zawadzie, jako 16-latka, wygrała pierwszy turniej wśród seniorek.
Jest też siatkarka Margareta Anna Kozuch znana także jako Małgorzata Kożuch. Zawodniczka polskiego pochodzenia reprezentuje Niemcy, ale też zdarzało jej się bronić barw polskiego klubu Atom Trefl Sopot.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze