Zbigniew Bomershbach rozpoczął od przypomnienia historii Wieży Piastowskiej, która jest pozostałością po nieistniejącym dziś Zamku Piastowskim. Miejski architekt zwrócił uwagę, że Opole przeżywało w swojej 800-letniej historii kilka okresów wzrostu. Pierwszym z nich był początek XIV wieku, kiedy powstał ten jeden z najstarszych zabytków architektury obronnej w Polsce. Następnie był okres rejencji, po którym nastąpiło dwudziestolecie międzywojenne.
Zdaniem Bomershbacha obecnie żyjemy w kolejnym okresie, w którym na własne oczy można przekonać się, jak dynamicznie zmienia się nasze otoczenie. Dowodem na to mają być inwestycje w przebudowę dworca, bulwarów nadodrzańskich, Amfiteatru czy budowę Centrum Wystawienniczo-Kongresowego i Miejskiej Biblioteki Publicznej.
Architekt zdradził również, że trwają plany, aby znajdujące się pod ziemią pozostałości grodu obronnego ujrzały światło dzienne. Jest to jednak inwestycja bardzo kosztowna i trudna logistycznie. Gdy zostanie zrealizowana, będzie to jedna z największych atrakcji historycznych w województwie opolskim.
Spacer po amfiteatrze Bomershbach rozpoczął od zdementowania plotek na temat pomysłodawcy tego największego symbolu miasta. To nie Karol Musiał wpadł na pomysł, aby przyszły amfiteatr posiadał taki kształt, tylko architekt wojewódzki Florian Jesionowski. W ocenie Bomersbacha fantazyjne, płynne zamknięcia oraz muszelkowy dach nad sceną odzwierciedlają duszę Jesionowskiego.
W konkursie na przebudowę obiektu w 2007 roku pojawiło się kilka koncepcji. Wszystkie rozwiązania uwzględniające dach nad widownią, likwidowały jednocześnie widok na Wieżę Piastowską. To burzyło pierwotną wizję Amfiteatru, z którego można było podziwiać najważniejsze budowle Opola.
Na wiosnę 2011 r. obiekt został całkowicie przebudowany, a widownia liczy obecnie 3653 miejsc siedzących, gdzie przed przebudową było ich aż prawie 4800 miejsc. Jest to spowodowane wymogami bezpieczeństwa, przez które musiały zostać wybudowane dodatkowe przejścia i korytarze
Niemałe kontrowersje wzbudziło wejście na najwyższy poziom Amfiteatru, z którego rozprzestrzeniał się widok na nowo wybudowaną miejską plażę. Zdaniem miejskiego architekta, jest to pretekst do tego, aby zmotywować opolan do wyjścia w słoneczną pogodę z domu.
Jednocześnie Bomershbach zaznaczył, że obecny kształt plaży to zaledwie ćwierć tego, o co zabiegali mieszkańcy i radni. W początkowych planach plaża miała być czterokrotnie większa, jednak zabrakło na to pieniędzy.
Najwięcej funduszy z budżetu obywatelskiego pochłonęło wybudowanie schodów. Należało przy tym uwzględnić funkcjonalność wału przeciwpowodziowego, który w żadnym stopniu nie mógł zostać uszkodzony. Ciężkie, betonowe schody okazały się przewyższyć planowane wcześniej wydatki.
Bomershbach zauważył również, że plaża wybudowana jest na terenie zalewowym, gdzie po kilku deszczowych dniach Odra może całkowicie oczyścić nabrzeże z piasku. Jest to argument przemawiający za tym, aby nie realizować tam kosztownych inwestycji, które przez cały czas byłyby narażone na zniszczenie. W przyszłości ma się tam pojawić także... plaża trawiasta.
Miejski architekt przedstawił kilka swoich uwag względem przebudowy stawku Barlickiego. Najważniejszą z nich jest budowa zbyt dużej ilości schodów. Aby przejść wokół stawku wielokrotnie trzeba wchodzić i schodzić z wyższych poziomów. To zdaniem Bomershbacha, zaburza optymalny i przyjemny spacer. Uprzykrza to życie także osobom na wózkach inwalidzkich oraz matkom z dziecięcymi wózkami.
Na pochwałę Bomershbacha zasłużyło natomiast poszanowanie naturalnego otoczenia. Wszystkie rosnące drzewa zostały zachowane, a woda, w której spotkać można wylegujące się kaczki, nie przekracza poziomu kilkunastu centymetrów. Dzięki temu najmłodsi mogą bez ryzyka zamoczyć nogi, a w razie upadku, nie grozi im większe niebezpieczeństwo.
Stawek Barlickiego to także miejsce, w którym ludzie spotkają się przed i po koncertach. Zlokalizowany w odległości kilku metrów Amfiteatr umila spędzanie nad wodą wolnego czasu. Dodatkową atrakcją jest multimedialna fontanna w Opolu, która cztery razy w ciągu dnia rozbrzmiewa blisko dwudziestoma piosenkami.
Jak stwierdził Bomershbach, wciąż czeka na moment, w którym zimą miejski stawek zamieni się w ogromne, bezpłatne lodowisko dla wszystkich opolan. W najbliższym czasie modernizacji mają ulec także skarpy, których podczas ostatniej przebudowy postanowiono nie przebudowywać.
W okresie, gdy przebudowywano ochronę przeciwpowodziową miasta, pojawił się pomysł, aby wpuścić do Młynówki część wody z Odry. Początkowy plan zakładał, że będzie to około pięciu procent, na co zgodzili się bez zastrzeżeń wszyscy miejscy urbaniści. Jedynym newralgicznym miejscem był przepływ pod Mostem Piastowskim, z którym z czasem także sobie poradzono.
Okazało się jednak, że poziom Młynówki wzrósłby o prawie dwa metry. Woda sięgnęłaby wówczas obecnie stojącego Mostu Groszowego. Należałoby także zniszczyć całą zabudowę prawobrzeżnej części miasta na miejscu której, wzniosłyby się zamurowania i wał wzdłuż ulicy Piastowskiej.
Zdaniem Bomershbacha, gdyby projekt ten zrealizowano, byłoby to wielkie nieporozumienie. Na szczęście mieszkańcy szybko zrozumieli, że nie wolno burzyć jednej z najładniejszej części Opola, chociaż w opinii miejskiego architekta, pod względem przeciwpowodziowym byłoby to uzasadnione.
Jak wyjaśnił Bomershbach, obecnie w razie zagrożenia powodziowego Młynówkę można całkowicie odseparować od Odry dzięki nowo wybudowanym dwóm śluzom: przy moście katedralnym oraz na południowym krańcu Wyspy Pasieki.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze