To pierwszy przystanek przybyłych do Opola, linia kolejowa pomiędzy Brzegiem a Opolem została uruchomiona 29 maja 1843 roku, a pierwsze budynki kolejowe powstały ok. 1850 roku. Obecny budynek dworca wybudowano na początku XX wieku i jak na stolicę rejencji jest monumentalny i dostojny, największe wrażenie robił hol dworcowy sięgający drugiej kondygnacji wyłożony czarną boazerią. Dworzec Opole Główne był także świadkiem wydarzeń historycznych, bowiem to tu, skrupulatnie notowano postój cesarza Wilhelma II oraz przyjazd do Opola w 1928 roku prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga.
Projekt budynku poczty to autorstwo architekta Albrechta, został wybudowany w latach 50 ? tych XIX wieku w stylu renesansu włoskiego. Pod koniec XIX wieku budynek został przebudowany przez włoskich i berlińskich architektów, w wyniku czego dobudowano boczne skrzydła. Ostateczny kształt otrzymał w latach 30 ? tych XX wieku, gdy nastąpiła przebudowa w stylu modernizmu.
Budynek postawiono w połowie XIX wieku jako siedzibę Starostwa Opolskiego. Dziś na fasadzie widnieje tablica autorstwa Adolfa Panitza upamiętniająca Michaela Grafa von Matuschke, opolskiego starostę z lat 1923 ? 33, który został odwołany przez nazistów, dzień po tym, jak nie zgodził się na wywieszenie flagi ze swastyką na swoim balkonie. Matuschka przeciwdziałał wywożeniu Żydów do obozów koncentracyjnych za co został aresztowany i stracony w 1944 roku.
Według podpisu autora rzeźby fontanny Edmunda Gomanskyego fontanna została ukończona w 1907 roku. Rzeźba przedstawia: dwóch rybaków z siecią, górnika z kilofem, kobietę ze snopami zboża oraz kobietę z koszem owoców. Są to symbole opolskiego rybactwa, przemysłu wapienniczego oraz rolnictwa. Ponad nimi widnieje postać Ceres, bogini urodzaju z dzieckiem na reku oraz wrzecionem. Na cembrowinie fontanny widnieje niemiecki napis, który w tłumaczeniu brzmi? Obywatelska wierność z pilnością w parze odmładzającym źródłem dobrej niemieckiej duszy?.
Przedwojenny Regierungsplatz (Plac Rejencji), który swoją nazwę zawdzięcza budynkowi rejencji opolskiej, który wybudowano w latach 1830-1833, Dzis budynku już nie ma, ale pamiątką jest kamienna balustrada,która zachowaa się do dnia dzisiejszgo, a dawniej w jej pobliżu stał pomnik cesarza Wilhelma I, odsłonięty w 1891 roku. Pod placem Wolności znajdują się także piwnice po dawnym budynku rejencji, jednak nie zostały one zbadane do dnia dzisiejszego.
W miejscu dzisiejszej budowli w Średniowieczu stał dom kupiecki, który z czasem został przebudowany na ceglaną siedzibę władz miasta. W XVI wieku wybudowano wieżę z zegarem i dzwonem, a w 1740 postawiono barokową wieżą z cebulastą kopułą. Nie całe sto lat później, bo w 1818 pożar zniszczył barokową zabudowę.Istotną dla Ratusza datą jest rok 1864 roku , kiedy to wzniesiono, pod kierownictwem architekta Albrechta, nową 60-metrową wieżę wzorowaną na pałacu Vecchio we Florencji, a ratusz zyskał neorenesansowy charakter, aż do czasu gdy w 1934 roku, wieża ratuszowa runęła, nikt nie zginął, nie zostały uszkodzone sąsiednia kamienice. Szybko podjęto się odbudowy, w 1936 r. postawiono niewiele różniącą się od poprzedniej 65-metrową wieżę, dobudowano południowe skrzydło ratusza wraz z arkadami oraz odrestaurowano pozostałą część kompleksu. Budynek Ratusza przetrwał także bombardowania i po 1945 roku pozostał siedziba władz miasta.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze