Żydzi byli obecni w mieście od średniowiecza. W 1561 roku w ordynacji opolsko-raciborskiej pod panowaniem Habsburgów uchwalono tzw. ordynację ziemską, w której znalazł się rozdział określający prawa osiedlania się na ziemiach habsburskich Żydów. Rok później sejmik księstwa opolsko-raciborskiego przyjął uchwałę zobowiązującą ludność żydowską do sprzedania swoich domów, spłacenia długów i opuszczenia granic księstwa. Mieli na to rok. Ci, którzy nie zdążyli opuścić księstwa, w 1565 roku zostali wygnani m. in. z Opola. Do miasta powrócili dopiero po blisko 200 latach przerwy, w 1741 roku, kiedy pierwsza rodzina żydowska osiedliła się w Opolu.
W 1938 roku bojówki hitlerowskie zmusiły rabina nowej synagogi przy dzisiejszej ul. Piastowskiej do rozlania benzyny wewnątrz świątyni i podpalenia jej. Na Żydów nakładano karne kontrybucje, zniszczono ich sklepy, co poskutkowało emigracją ludności żydowskiej z miasta.
Chroniąc się przed najazdem szwedzkim na Rzeczpospolitą do Opola wraz z całym dworem w 1655 roku przybył król Polski Jan II Kazimierz Waza. Nie przebywał jednak długo w mieście, bo w grudniu tego roku otrzymał wieść o zwycięstwie swojej armii pod Krosnem
W 1890 roku Bronisław Koraszewski założył i redagował 'Gazetę Opolską', w której podkreślał historyczne związki Śląska Opolskiego z Polską oraz popularyzował literaturę polską. Wraz z nim gazetę tworzył m. in. Józef Alojzy Gawrych, przywódca powstania Wielkopolskiego i powstań śląskich oraz działacz plebiscytowy. Gazeta była wydawana w Opolu do 1922 roku.
Choć celem bombardowań lotnictwa amerykańskiego był dworzec główny i mosty, to bomby spadły na pola Zaodrza, budynki dzisiejszego placu Piłsudskiego czy sądu. Przeprawy nad Odrą ocalały, ale jedna z bomb spadła na budynek hotelu, który mieścił się przy dzisiejszej ul. Marii Konopnickiej. Odbywało się w nim wtedy wesele.
Na dożynki śląskie zorganizowane w Opolu 14 i 15 września 1946 roku do miasta zjechał sam prezydent Bierut. Podczas wydarzenia na trybunie honorowej towarzyszyli mu także Władysław Gomółka, minister ziem odzyskanych, premier Józef Cyrankiewicz, marszałek Michał Rola-Żymierski, Antoni Korzycki, wicepremier, a także Jan Dąb-Kocioł, ówczesny minister rolnictwa i reform rolnych oraz Aleksander Zawadzki, wojewoda śląsko-dąbrowski. Z okazji dożynek organizowanych w Opolu do miasta z całego kraju przybyło około 300 tysięcy partyjnych delegatów. Podczas wydarzenia przez Opole przemaszerował korowód dożynkowy złożony z czołgu, bandery konnej, wieńców żniwnych i członków opolskich organizacji. Pochód zamykał wóz Samopomocy Chłopskiej z trzema orkiestrami.
W drugi dzień dożynek mieszkańców o 7 rano budziły fanfary z wieży ratuszowej, a o 22 rozpoczęły się zabawy ludowe w różnych częściach miasta, które oficjalnie zakończyły dożynki śląskie w Opolu.
Akcja ulotkowa na obszarze całego miasta oraz jednodniowy strajk został zorganizowany w marcu 1968 roku przez studentów opolskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Żacy protestowali przeciw represjom wymierzonym w warszawskie i krakowskie środowiska akademickie sprzeciwiające się m.in. zaostrzaniu cenzury. Za studentami stanął jej ówczesny rektor, prof. Maurycy Horn, który został usunięty ze stanowiska. Powołana przez partyjne władze komisja usunęła także z opolskiej WSP kilkudziesięciu pracowników o studentów.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze