Miejskie legendy Opola. Trochę śmieszne, trochę straszne

Na osiedlu AK tzw. Górka Śmierci mogła być zwyczajną hałdą margla wykopanego pod fundamenty bloków z wielkiej płyty oraz odpadów budowlanych pozostałych po powstaniu osiedla.

Ale nie jest, bo od lat kolejnym dzieciakom zjeżdżającym na sankach wmawia się, że nazwę swoją Górka Śmierci wzięła stąd, że podczas budowy osiedla jedno dzieci bawiło na tej hałdzie i zginęło.

Opis tego jak zginęło bywa drastyczny albo bardzo drastyczny. I tak legenda od pokoleń krąży po Opolu i nikt już tej hałdy margla nie zna pod inną nazwą niż Górka Śmierci.

Gdy pojawiły się po raz pierwszy, świat ogarnął szał. Niezwykle misterne i często skomplikowane wzory pozostawiane na odludnych polach miały być dowodem na to, że nasza planeta odwiedzana jest przez przybyszów z kosmosu. Kręgi miały być śladem po lądowaniu pojazdów Obcych.

Na przełomie wieków i mileniów, gdy miało dochodzić do rzeczy niezwykłych i statystycznie rzec biorą koniec świata miał następować co kilka sekund (co wedle przekonania pewnych fizyków cały czas się dzieje, tj. wszechświat umiera i odradza się w każdym ułamku sekundy), zjawisko kręgów w zbożu zawędrowało do Polski. Kręgi pojawiły się też rzecz jasna w Opolu.

Wkrótce wyszło jednak na jaw, że kręgi w zbożu nie są sprawką istot o szarej skórze i wielkich, bezdennych czarnych oczach, a bandy nicponi z Wysp Brytyjskich, którzy wykorzystując sprzęt prosty, a nieskomplikowany (wystarczyła deska i kawałek sznurka zaczepiony na obu jej końcach, by mieć za co ją trzymać podczas dociskania zboża) zagrali na nosie UFO-entuzjastom oraz miłośnikom teorii spiskowych, wedle których kosmici odwiedzają nas od dawna, a rząd, masoni czy inni dziejowi nikczemnicy ukrywają to przed nami.

Opole nie było wyjątkiem, a kręgi w zbożu na polach po zachodniej stronie Odry były dziełem dowcipnisiów starających się zabić wakacyjną nudę.

Zima 1945 roku. Wojska Armii Czerwonej szturmują Festung Oppeln. Ponieważ brak jest przepraw zdolnych udźwignąć ciężar czołgów, sowieci decydują się na przejechanie ciężkim sprzętem po skutej lodem Odrze.

Jeden z czołgów przejeżdża przez rzekę na wysokości Groszowic. Lód trzeszczy, pęka i łamie się pod ciężarem kilkudziesięciotonowej maszyny. Pojazd znika pod wodą w ułamkach sekund. W powietrze szybuje ogromna ilość wody.

Czy ta historia jest prawdziwa? Najstarsi mieszkańcy Groszowic twierdzą, że widzieli to na własne oczy. Rzecz miała się dziać niedaleko obecnego jazu.

Do początku lat 90. najgorsze skojarzenie większości opolan z Zakładami Mięsnymi przy ul. Głogowskiej związane było z zapachem, jaki co jakiś czas niósł się stamtąd w kierunku miasta.

Tak było do czasu, gdy w Opolu rozpowszechniła się plotka, iż jeden z pracowników zakładów został wciągnięty przez maszynę do mielenia mięsa i do sprzedaży trafiły parówki, w których znajdują się jego części. Być może był to czarny PR w wykonaniu konkurencji, ale chyba każdy dłuższą chwilę zastanawiał się, czy faktycznie ma ochotę na parówkę leżącą przed nim na talerzu.

Nie mówimy tu o niewielkiej nekropolii przy kościele w Nowej Wsi Królewskiej, a znacznie większym cmentarzu przy ulicy Zielonej. Swego czasu był to teren często porządkowany przez szkolną młodzież. I zwykle przy tej okazji odżywała legenda o skarbie, jaki rzekomo ukryto na jego terenie.

Mieli to uczynić Niemcy krótko przed dotarciem frontu do Opola, na przełomie 1944 i 1945 roku, licząc na to, że po wojennej zawierusze uda im się wrócić w rodzinne strony. Na skarb miały się składać gotówka (która teraz nie przedstawiałaby zapewne zbyt wysokiej wartości) oraz kosztowności, głównie złoto (które zawsze jest w cenie). Grabiąc liście każdy pilnie się rozglądał, czy przy okazji nie wypatrzy jakiegoś śladu skarbu.

Czy istotnie bogactwo ukryto gdzieś wśród tamtejszych grobów? Niewykluczone. Bo nawet jeśli ktoś by je znalazł, to wątpliwym jest, by się tym chwalił wszem i wobec.

Wśród opolan krążą też opowieści, że niszczejąca nekropolia przy ul. Wrocławskiej jest odwiedzana nie tylko przez miłośników historii. Cmentarz miał być bowiem także miejscem spotkań satanistów. W myśl zasady, że najciemniej pod latarnią, mieli odprawiać swoje bluźniercze rytuały w kaplicy znajdującej się w centrum cmentarza.

Czy to prawda? Podobno w każdej legendzie jest ziarno prawdy, ale równie dobrze w kaplicy mogli urzędować kloszardzi rozświetlający sobie mrok świecami.

Kolejna legenda z Groszowic. Tym razem rzecz dotyczy tamtejszej Izby Wytrzeźwień oraz kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Otóż budynki te mają być połączone tunelem. To nie musi być jakimś wielkim zaskoczeniem, bo podziemne przejścia prowadzące ze świątyń do innych obiektów  są akurat rzeczą dosyć powszechną.

Legendą z gatunku tych mrożących krew w żyłach jest jednak to, że w tunelu jest mnóstwo szkieletów małych dzieci. Podobno ich przytłumiony płacz słychać w piwnicach izby.

Inna sprawa, że ostatnie odkrycia ludzkich szczątków pod katedrą wskazują, że nie jest to historia aż tak nieprawdopodobna.

Collegium Maius to perełka wśród budynków Uniwersytetu Opolskiego. Osoby, które tam pracują, twierdzą, że nieruchomość jest nawiedzona. W końcu wcześniej przez 600 lat był tu klasztor, a przez kolejnych 150 lat szpital.

Wieczorami winda czasami staje sama z siebie i gaśnie w niej światło, albo jeździ z piętra na piętro, choć nikt do niej nie wsiada. Przeglądy techniczne nie wykazują żadnych usterek.

W jednej z sal w piwnicy można też poczuć nagłą falę chłodu. To podobno dlatego, że w przeszłości trzymano tam ciała zmarłych w szpitalu, których duchy mają przechadzać się po uniwersyteckich korytarzach.

Wieża ciśnień powstała pod koniec XIX wieku jako część nowoczesnej sieci wodociągowej, na którą składała się również ogromna liczba rur stalowych położonych pod ziemią. Łącznie z iglicą ma ona ponad 51 metrów wysokości, a na szczycie znajduje się zbiornik na wodę o pojemności 750 metrów sześciennych.

Wieża ma też 30 symetrycznie ułożonych okien. I tylko to na pierwszym piętrze jest zamurowane. W Wodociągach i Kanalizacji, na terenie których znajduje się wieża, nikt nie wie dlaczego tak jest.

Jedna z legend głosi, że okienko zamurowano po tym, jak ktoś przez nie wyskoczył. Wedle innej coś w tym okienku zamurowano. Co? Tego nie wiadomo i właśnie dlatego opowieści o tajemniczym okienku to wielkie pole dla wyobraźni. Dodajmy, że do tej pory nie odważył się sprawdzić, czy czegoś nie ma w zaprawie.

Niewielki budynek na ul. Piastowskiej to jedyna pozostałość po spalonej w trakcie Kryształowej Nocy majestatycznej synagodze. Potocznie nazywa się go domkiem rabina, chociaż nigdy żaden rabin tam nie mieszkał.

Ale jak to zwykle bywa - plotka powtórzona setki razy staje się w powszechnej świadomości niepodważalnym faktem.

Nie wiadomo, czy stało się to przez nieuwagę kierowcy, który zapomniał zaciągnąć hamulec ręczny, czy też był to tragiczny finał pościgu za uciekającym kierowcą. Faktem jest natomiast, że mieszkańcy okolic wyrobiska Silesia oraz ludzie tam wypoczywający są przekonani, że na jego dnie spoczywa radiowóz.

Jak to zwykle z legendami bywa, pewności co do tego nie ma. Nie ulega jednak wątpliwości, że jest w niej ziarno prawdy. Bo w Silesii wraków samochodów jest pod dostatkiem.

Nie każdy musi o tym pamiętać, ale niegdyś radny Marek Kawa z PiS był posłem Ligi Polskich Rodzin i liderem tego ugrupowania w regionie. I zrobiło się o nim głośno za sprawą "Misiowych Czwartków" na pływalni Akwarium.

Spisek, jaki Kawa zwietrzył, zasadzał się na tym, że czwartkowe wieczory w budynku przy ulicy Ozimskiej miały być zarezerwowane dla homoseksualistów. Ci mieli się tam spotykać co tydzień, aby przy okazji wspólnego pływania móc umawiać się na randki oraz obłapiać się w szatniach.

Nigdy nie potwierdzono rewelacji radnego Kawy. Co nie zmienia faktu, że w apogeum rabanu wokół Misiowych Czwartków ze świecą było szukać panów na basenie, a i teraz w czwartki na pływalni Akwarium mężczyźni są wobec siebie mocno podejrzliwi.

Gdzie tej pumy nie było? Widziano ją w lasach, na polach, w zagrodach a nawet na opolskich osiedlach. Miała zagryzać domowe ptactwo i inne zwierzęta, chociaż jeśliby wierzyć wszystkim doniesieniom tego typu, puma musiałaby się już dawno paść z powodu przejedzenia.

Apogeum legend o pumie miało miejsce kilka lat temu, kiedy to nawet odpowiednie służby starały się ją schwytać za pomocą specjalnie przygotowanej klatki z przynętą w środku.

I choć opolska puma przebiła się swojego czasu nawet do ogólnopolskich mediów, to w rzeczywistości pumy widywano w różnych częściach Polski. Niekiedy nawet w kilku miejscach jednocześnie i za każdym razem mówiło się, że to zwierzę, które zbiegło z nielegalnej hodowli w Czechach. Co ciekawe takie doniesienia pojawiały się nie tylko na Opolszczyźnie, która z Czechami jednak graniczy. To może jednak tu grasowała?