Prowadził swoje atelier w Pradze, głównie wykonując portrety. Jednocześnie zaczął eksperymentować z fotografia. Jego dzieła to w większości akty z lat 20- tych przedstawiające ówczesny ideał kobiety - mówi Joanna Filipczyk, kurator wystawy.
Był asystentem Dritkola. Jego prace to próba wykorzystania fotografii abstrakcyjnej, nie pokazującej żadnej akcji. - Widz odbiera ją intuicyjnie za pomocą samej formy- wyjaśnia kurator.
Kolejny autor zdjęć Jaromir Funke, również podejmował próby pokazania form abstrakcyjnych. Wykorzystywał podstawowe bryły oraz grę światła i cienia. W jego pracy obecne są formy surrealizmu, popularne w czeskiej sztuce.
Przedstawiał surrealistyczne postrzeganie świata. Wykorzystywał struktury konstruktywistyczne i zgeometryzowane.
Fotografował proste formy przedstawiające martwa naturę. Jego dzieła maja charakter kontemplacyjny. Zdjęcia wykonywał w niezbyt powszechnych w latach 60 technikach szlachetnych, np. technice pigmentowej.
Fotografię aktu, w okresie socjalizmu uważaną jednak za sztukę burżuazyjna, nie wnosząca żadnych cech socrealizmu, doprowadził do perfekcji.
Jan Saudek z kolei ciało człowieka w swoich najbardziej znanych pracach fotografował w duchu swoistej surrelaistycznej narracji. Na wystawie można zobaczyć jego wczesne prace.
Kolejne fotografie to dzieła amatorów, którzy pracowali zrzeszeni w kole DOFO na co dzień pracując jako robotnicy w fabrykach. Fotografie oddają ducha surrealizmu z elementami dnia codziennego.
Przedstawia krajobraz wsi, dokumentując życie codzienne, żyjąc blisko fotografowanych ludzi jest w stanie uchwycić niepowtarzalne ulotne chwile, to najbardziej znany czeski dokumentalista, W latach 80- tych oskarżony został o obrazę republiki czechosłowackiej za co skazano go na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu.
Przedstawia krajobraz Ostravy w której mieszkał, dokumentując życie codzienne wielkiego miasta przemysłowego.
Przez lata prowadziła projekt który był także dla niej autoterapią, bowiem jak twierdzi pochodzi z rodziny dysfunkcyjnej. Przez swoje prace stara się pokazać kim mogłaby być gdyby urodziła się w innej rodzinie.
Co roku, przez 9 lat fotografował swojego syna , pokazując jak przeobraża się w młodego mężczyznę. Jego ideą było pokazanie upływu czasu. To Właśnie refleksja nad problemami wewnętrznej natury człowieka, przemijania, tożsamości, łączy prace współczesnych czeskich fotografików, stawiające pytanie: "kim jestem".
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze