Jakie spektakle zobaczymy podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych. Jest program

- Nigdzie w Polsce nie ma takiego drugiego festiwalu, takiej drugiej konkurencji, w której ścigają się teatry z całego kraju w realizacji pewnego tematu - podkreśla Dorota Buchwald, dyrektor Instytutu Teatralnego w Warszawie, który jest współorganizatorem konfrontacji.

Festiwal zostanie połączony z finałem drugiej edycji ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa".

Norbert Rakowski, dyrektor Teatru im. Jana Kochanowskiego zdradza, że repertuar tegorocznych konfrontacji wybierało siedem osób (wybranych z grona praktyków i teoretyków teatru), którzy jeździli po Polsce i oglądali zgłoszone przedstawienia. Z 50 przedstawień wybrano siedem. Jury OKT przyzna jednemu ze spektakli Nagrodę Główną im. Wojciecha Bogusławskiego (ok. 150 tys. zł) a także wiele innych nagród indywidualnych i zespołowych.

Festiwal w tym roku będzie kosztował ok. 500 tys. zł. W połowie został sfinansowany z budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 150 tys. zł przekazał samorząd województwa, 100 tys. zł prezydent Opola, który po raz pierwszy przyzna także nagrodę prezydencką. Jej kwota na razie nie jest znana, prezydent zastrzega, że będzie ona miała jednak "symboliczny charakter".

Bilety na konfrontacje już są w sprzedaży, wszystkie wydarzenia towarzyszące, oprócz koncertu Stanisława Soyki, są bezpłatne.

Anna Augustynowicz po raz pierwszy w swojej karierze mierzy się z wciąż nieoswojonym,  metaforycznym utworem Witolda Gombrowicza. Między ubraną na czarno panną młodą i konduktem weselników w żałobnych strojach reżyserka precyzyjnie rozgrywa ludzko-ludzką mszę w oparciu o mięsisty, wieloznaczny język Gombrowicza.

Co widzimy na scenie? Koszmar senny? Groteskową wizję historii? Walkę o władzę nad własnym umysłem i wspomnieniami? Iluzję, w której każda opowieść ostatecznie zapada się i grzęźnie? Przedstawienie, utrzymane w charakterystycznej dla Augustynowicz estetyce, jest koprodukcją Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu i Teatru Współczesnego w Szczecinie.

Napisany przez barokowego poetę Pedra Calderona de la Barkę dramat "Książę Niezłomny",

swobodnie sparafrazowany przez Juliusza Słowackiego w 1843 roku, opowiada historię portugalskiego infanta Don Fernanda, który umiera w niewoli, gdyż nie zgodził się na oddanie Maurom Ceuty, co było warunkiem jego uwolnienia. Opowieść o niezłomności, ofierze, męczeństwie i szlachetności ducha na nowo odczytują reżyser Paweł Świątek i dramaturg Seb Majewski.

Czym jest współczesna Ceuta? Czy są dziś jeszcze niezłomni? Jak w świecie bezpiecznych kompromisów zdecydować się na odważny wybór? Polityczno-religijny dramat realizatorzy przenoszą w mroczny, postapokaliptyczny świat, znany z gier komputerowych i filmów fantasy. Scenografia Marcina Chlandy przypomina plan "Mad Maxa", a kostiumy Karoliny Mazur czynią z postaci komiksowych superbohaterów. Spektakl w wykonaniu aktorów Teatru im. Stefana Jaracza z Łodzi.

W realizacji przygotowanej przez zespół Teatru Andersena z Lublina zatarto podział na aktorów i widzów. Gośćmi są wszyscy zebrani i wszystkich nawiedza Chochoł a potem kolejne duchy. Każdy z bohaterów spektaklu nosi na plecach swoje alter ego (ludzkich rozmiarów lalki przypominające nieco rozsypujące się truchła), które wczepione w ciała gości przejęły nad nimi kontrolę i nie pozwalają wyrwać się z ogarniającego wszystko i wszystkich marazmu.

Pierwsza adaptacja powieści Sienkiewicza w formie teatru lalkowego. Dzieło Sienkiewicza to świetnie opowiedziana historia, która może wciągnąć, rozśmieszyć i wzruszyć zarówno młodszych, jak i dojrzałych widzów. Teatr lalkowy pozwala na interesujące i pełne jej przedstawienie - z wielością miejsc akcji, osób, z polowaniami na niedźwiedzia i tura czy wreszcie z wielką, finałową bitwą pod Grunwaldem.

Spektakl wyreżyserował uznany dramaturg i reżyser Jakub Roszkowski (na zdj.), a scenografię i lalki

zaprojektował jeden z najbardziej cenionych współczesnych polskich scenografów Mirek Kaczmarek. Za realizację odpowiada Miejski Teatr z Gdańska.

Spektakl w wykonaniu Teatru Wierszalin z Supraśla.

- Do "Dziadów" trzeba dorosnąć, trzeba wewnętrznie dojrzeć do stanu gotowości na rozmowę z przodkami, trzeba przeżyć tak jak Wierszalin ćwierć wieku, aby w przepięknych frazach Mickiewicza usłyszeć sens głębszy, szybujący nad pięknem poezji, drzemiący jego słowach "jak lawa" , trzeba przeżyć nie jeden ból, aby usłyszeć w "Dziadach" skargę na świat w jego doczesnej postaci i tęsknotę za światem utraconym słowiańszczyzny, światem ludzi i obrzędów "starych". Konieczna jest zarazem zdolność do zadziwienia się nowoczesnością formy tego arcydramatu, który w swojej IV części podsuwa konwencję dramatu psychologicznego, ibsenowską zgoła konwencję stopniowego odsłaniania prawdy o przeszłości bynajmniej nie jednego, a dwóch bohaterów - Gustawa i jego dawnego nauczyciela, unickiego Księdza. Dlatego dopiero teraz. I dlatego w Teatrze Wierszalin - czytamy w opisie spektaklu.

Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego w 1794 roku wywołali rewolucję. Błaha historia miłosna okazała się insurekcyjnym manifestem. Niepozorna fabuła podgrzała i tak już wrzące polityczne emocje. Mieszkańcy Warszawy wychodzili na ulice śpiewając arie z opery Bogusławskiego, a sparafrazowany fragment "Wy uczciwi, którzy wszędzie cierpicie dla cnoty" porównywany był z francuskimi pieśniami rewolucyjnymi: "Ça ira" i "Marsylianką".

"Krakowiacy i Górale" w wykonaniu Teatru Polskiego z Poznania też są o rewolucji. Po przeszło dwustu dwudziestu latach w mocy pozostają pytania o równość i braterstwo, które brał na sztandary Kościuszko, i które stały u początków polskiej nowoczesności. Ciągle warto pytać o zgodę, do której wzywał Bogusławski - czy aby nazbyt prędko nie unieważnia ona istniejących napięć społecznych? Trzeba wreszcie zapytać o możliwość rewolucji - czy każda musi się kończyć tak samo: stosem trupów i klęską pięknych ideałów?

Czyli dramat Tadeusza Różewicza w wykonaniu Teatru im. Stefana Jaracza z Olsztyna. Główna postać - Bohater - przerzuca kartotekę własnego życia, zagląda raz w dalszą, raz w bliższą przeszłość. Głównym motywem inscenizacji jest mierzenie się Bohatera z oczekiwaniami innych. Była kobieta, obecna kobieta, dziecko, rodzice, a nawet naród - wszyscy się czegoś po nim spodziewają, a on nie czuje się sprawcą wszystkich przypisywanych mu win i broni swojej autonomii.

To m. in. koncert Stanisława Soyki, czytania sceniczne promujące najwartościowsze klasyczne pozycje literatury polskiej, codzienne koncerty na foyer teatru i spacerownik teatralny - to pierwsza w Opolu trasa spaceru teatralnego będąca częścią ogólnopolskiego projektu Instytutu Teatralnego (projekt miał swoje odsłony m.in. w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Lublinie, Łodzi i innych miastach w Polsce).

Uczestnicy spaceru odkryją Opole na nowo, przyglądając się historii teatralnego Opola. Wielu miejsc związanych z dawnym teatrem już dzisiaj nie ma albo zmieniły swoje przeznaczenie. I tak, opolanie dowiedzą się, gdzie działał Teatr 13 Rzędów, odkryją miejsca związane z działalnością Państwowego Teatru Ziemi Opolskiej, a nawet poznają lokalne skandale teatralne.

Ceny biletów

Bilety na spektakle konkursowe i koncert Soyka trio kosztują (w zależności od strefy): normalny 44 - 49 zł, ulgowy 24-29 zł, wejściówka studencka (na wolne miejsca) 15 zł.

Teatr przygotowuje również szereg pakietów sprzedażowych w atrakcyjnych cenach. Pakiety zostaną przedstawione i oddane do sprzedaży od 7 marca.