Jak rower elektryczny sprawdza się w Opolu?

Do testów otrzymałem składany rower o kołach 20 cali. Ze względu na swoje rozmiary to jednoślad przeznaczony dla osób, które lubią zabierać rowery w podróż. Dosłownie, bo rower można szybko złożyć i zapakować do specjalnej torby lub włożyć do bagażnika samochodu (rozmiar po złożeniu to 68 cm x 85 cm x 35 cm)

Jak wygląda sprawa zasięgu? Zakres jazdy na rowerach elektrycznych zależy od różnych czynników. Oprócz stanu akumulatora, ciśnienia powietrza i wagi użytkownika, znaczenie ma również styl jazdy. Model, z którego korzystałem, pozwala na przejechanie na elektrycznym wsparciu około 60 km. Po prawie 70 km musiałem się już całkowicie zdać na samo pedałowanie.

Maksymalna prędkość, z jaką mogłem się poruszać tym rowerem, to 25 km/godz. (jest to ograniczenie wprowadzone przepisami Unii Europejskiej, mocniejsze i szybsze konstrukcje, powinny być rejestrowane jak skutery). Czas ładowania akumulatora wyniósł 5-6 godzin, ale oczywiście po jego wyczerpaniu rowerem możemy jeździć również w klasyczny sposób, bez korzystania z wspomagania silnika.

Ten elektryczny składak jest o tyle ciekawym produktem, że można go sprezentować zarówno dzieciom, jak i osobom starszym. Oczywiście ma on swoje ograniczenia i bez wspomagania elektrycznego na małych kółkach nie udało mi się rozwinąć większej prędkości.

Dość poważnym minusem elektrycznego napędu roweru jest masa całego systemu. Akumulator razem z silnikiem waży ok. 5-7 kilogramów, co dość znacznie obciąża rower i było uciążliwe np. przy wnoszeniu go po schodach.

Opinie cyklistów dotyczące rowerów elektrycznych są podzielone. Z jednej strony, wiele osób krytykuje już sam pomysł zakupu takiego jednośladu. Zapaleni rowerzyści - błędnie - postrzegają "elektryka" jako pojazd, który nie wymaga od użytkowników wysiłku i powstał z myślą o osobach leniwych. W rzeczywistości, zasada jego działania jest podobna do klasycznego jednośladu - nie pojedziesz, jeśli nie będziesz pedałować. Rower elektryczny wspomaga jazdę, ale nie jest to motorower. Musimy się troszkę zmęczyć, jadąc takim rowerem.

Z drugiej strony, nie każda osoba oczekuje od jednośladu, by był narzędziem do utrzymywania kondycji fizycznej. Wiele osób po prostu szuka alternatywnego środka transportu na trasie dom - praca, ale zniechęca je myśl o spoconej koszuli i przykrym zapachu po dotarciu do celu podróży. Są też grupy osób (starsze lub chore), które nie mogą fizycznie podołać długim rowerowym przejazdom. Wspomaganie elektryczne pomaga więc w tym, by przemieszczać się po dłuższych trasach, a przy okazji nadal cieszyć się wszystkim zaletami z jazdy na rowerze. Dzięki energii elektrycznej seniorzy mogą podjechać pod każdą górę czy bez żadnych prawie ograniczeń (jedynym jest pojemność baterii) przemieszczać się po okolicy. Dzięki takiemu rowerowi są niezależni.

Cała magia tego roweru - co oczywiste - opiera się na elektrycznym wspomaganiu. Bez tego wsparcia to po prostu klasyczny mały rower z przerzutkami (7 biegów). Do wyboru jest tu 6 poziomów wydajności silnika, przy czym rower po włączeniu elektryki domyślnie ustawiony jest na pierwszy stopień.

Już po pierwszym obrocie pedałów okazuje się, że jednoślad rusza do przodu niewspółmiernie szybko do siły, jaką włożyłem. Wspomaganie w tym modelu włącza się praktycznie od pierwszego stopnia. Nie musiałem więc czekać, aż rower się rozpędzi czy osiągnie jakąś wymaganą prędkość. Kombinacja 7 biegów i 6 poziomów wsparcia pozwalała mi na wybór odpowiedniego biegu do aktualnej sytuacji na trasie.

Ważną częścią roweru jest specjalny ekran LCD, na którym mogłem sprawdzić pojemność baterii, prędkość, dystans, jaki pokonałem, oraz z jaką mocą pracuje akumulator. Nie miałem też większych problemów z jego obsługą, bo w zasadzie do dyspozycji miałem tylko trzy przyciski, którymi włączałem akumulator i aktywowałem odpowiednie tryby wsparcia.

Opole to miasto płaskie, dlatego na co dzień poruszam się po jego ulicach rowerem bez przerzutek. Czasem jednak przychodzi mi pokonać wzniesienia, które wymaga większego wysiłku przy pedałowaniu. Ulica Osmańczyka, Żeromskiego, wiadukt im. Żołnierzy Wyklętych, na ul. Ozimskiej czy Obrońców Stalingradu to kilka przykładów takich trudnych podjazdów. Właśnie w takich okolicznościach świetnie sprawdza się elektryczne wsparcie. Silnik zamontowany w piaście tylnego koła daje uczucie "pchania" roweru. Dzięki temu, w trudnych warunkach kręciłem pedałami bez charakterystycznego dla wzniesień oporu. Po prostu lekko.

Najbardziej przyjazna do jazdy "elektrykiem" jest prosta i ciągła nawierzchnia, pozwalająca na jazdę z maksymalną prędkością. Dzięki temu szybko i bez zmęczenia przemieścimy się po wyznaczonej trasie.

Do jazdy w takich warunkach nie nadaje się jednak większość opolskich dróg rowerowych. Nawet te, które teoretycznie powinny pozwalać na rozwinięcie większej prędkości (jak np. wzdłuż ul. Alei Solidarności), zostały zaprojektowane tak, że cykliści zmuszani są zwalniać przy każdym przejeździe rowerowym. Chodzi o to, że droga dla rowerów biegnąc wzdłuż ulicy, "odbija" przy każdym skrzyżowaniu. Z drugiej strony, brak połączenia tras dla cyklistów, fatalna nawierzchnia i krawężniki zmuszają do zatrzymywania się lub nagłych zmian prędkości, obniżając komfort jazdy nie tylko elektrycznym, ale i klasycznym rowerem.

Pytanie: czy rower elektryczny sprawdzi się podczas jazdy przez zakorkowane Zaodrze, przy remontowanym moście i ulicy? Postanowiłem to sprawdzić już pierwszego dnia. Jazda z centrum (okolice Uniwersytetu Opolskiego przy ul. Oleskiej) do Chmielowic w szczytowych, popołudniowych korkach zajęła mi 20 minut. Tak krótki czas robi wrażenie, ale byłby on jeszcze krótszy, gdyby nie "zwężenia" na trasie. Tam, gdzie to było możliwe, wyprzedzałem stojące w korku samochody z prawej strony. W kilku miejscach (most tymczasowy, fragmenty ul. Niemodlińskiej) z powodu braku pobocza musiałem jednak posłusznie stać w korku wraz z samochodami, czekając, aż pojawi się okazja do ich wyprzedzenia. Inni rowerzyści postępowali podobnie lub wybierali niezgodną z prawem jazdę po chodnikach. Jadąc od strony centrum, droga rowerowa pojawia się dopiero na wysokości hipermarketu Biedronka. Z kolei przy podroży w drugą stronę, trasa rowerowa urywa się przy skrzyżowaniu z ul. Wojska Polskiego. Brak choćby tymczasowej trasy dla cyklistów lub dedykowanego im objazdu z pewnością zniechęca wiele osób do korzystania z roweru podczas remontu na Zaodrzu. Myślę, że przy takiej infrastrukturze rower elektryczny byłby atrakcyjną alternatywą dla samochodu, który zdominował komunikację naszego miasta.

O wiele lepiej rower elektryczny radził sobie w innych częściach miasta - jadąc w stronę Winowa (przez wyspę Bolko - 11 minut), Nowej Wsi Królewskiej (nowa trasa przy ul. Marka z Imielnicy -15 min) czy Wrzosek (droga rowerowa przy ul. Wrocławskiej - 18 min).

Niestety, dziś od tego typu sprzętu odstrasza nieco cena. Testowany przeze mnie model kosztuje blisko 4 tys. zł, co jest dla wielu osób bardzo dużym wydatkiem. Za taką cenę można sprawić sobie bardzo dobry, klasyczny rower z górnej półki. Popularna, internetowa porównywarka cenowa informuje jednak, że najtańsze modele rowerów elektrycznych można kupić już za ok. 2 tys. zł. Pamiętajmy, że na cenę każdego roweru wpływa jego marka, rodzaj i wyposażenie. W przypadku rowerów elektrycznych mamy do czynienia z różnej jakości silnikami, akumulatorami i sterownikami. Dlatego, przy wyborze warto kierować się przede wszystkim opinią o producencie - a także ceną. Na pewno warto przed decyzją o zakupie przetestować kilka modeli lub wypożyczyć rower na dłuższy czas, aby stwierdzić, co jest dla nas najlepsze.

Czasy się jednak zmieniają i wierzę, że ceny takich rowerów będą spadać, wraz ze wzrostem ich popularności. Niedawno budowę sieci wypożyczalni rowerów elektrycznych zapowiedział prezydent Jaworzna w województwie śląskim. Mieszkańcy tego miasta będą mieć do dyspozycji dwieście rowerów, które będzie można wypożyczyć w dwudziestu stacjach. Może kilka takich testowych jednośladów warto też ściągnąć do Opola?