Sprawne prowadzenie koncertów to prawdziwa sztuka, a źle dobrani prowadzący potrafią zaszkodzić widowisku. Niestety, w ostatnich latach jedną z bolączek opolskiego festiwalu jest konferansjerka. Nie inaczej było w tym roku.
Brak chemii pomiędzy prowadzącymi (Maria Szabłowska i Marcin Kusy), nuda i pomyłki (Agata Konarska i Rafał Brzozowski) czy wymuszone i często nieśmieszne żarty (Tomasz Kammel) - to wszystko oglądaliśmy na scenie amfiteatru. Pozostaje mieć tylko nadzieję, że w przyszłym roku będzie lepiej.
Benefis Maryli Rodowicz - który był jedną z przyczyn festiwalowego zamieszania w maju - od samego początku zapowiadał się na największe widowisko tegorocznego festiwalu. Zwiastował to zarówno gościnny udział popularnych wykonawców, jak i sama Maryla.
Podczas występu artystka swoją werwą i energią potwierdziła, że jest klasą samą dla siebie. Można tylko żałować, że podczas swojego święta stosunkowo rzadko można było ją zobaczyć na scenie. Szkoda również, że większość gości zwyczajnie Marylę zawiodła, prezentując marne interpretacje wykonywanych przez nią piosenek.
Należy tutaj podkreślić, że dobrze jest, iż benefis Maryli Rodowicz odbył się właśnie w Opolu. Gdzie jak gdzie, ale to właśnie tutaj debiutowała "Królowa polskiej piosenki", która jednocześnie dzierży rekord w ilości występów na festiwalu. Po minionej imprezie ma ich na koncie 37 i nic nie wskazuje na to, by ktokolwiek miał kiedyś ten rekord pobić.
Sytuacja przed zamykającym festiwal koncertem tanecznym "After Party" nie była najlepsze - sprzedaż biletów nie imponowała, do tego według prognoz miało być zimno i deszczowo. TVP najwyraźniej uznała, że "wspaniała opolska publiczność" w takich warunkach nie dopisze, więc postanowiła się zabezpieczyć i zorganizowała grupę młodych, energicznych ludzi, którzy mieli zagwarantować, że kamerzysta ganiający po amfiteatrze będzie miał kogo kręcić podczas przebitek z widowni.
Owa grupa wyszła z przejścia pomiędzy zapleczem festiwalu a widownią na samym początku koncertu "After Party". Od razu rzucała się w oczy energicznym tańcem w przejściu, z którego ochrona normalnie przegania widzów tłumacząc się względami bezpieczeństwa. W ich pobliżu cały czas stał kamerzysta, dzięki czemu telewidzowie mieli sporo okazji, by się na tych młodych ludzi napatrzyć.
Tymczasem opolska widownia - choć warunki imprezy faktycznie nie były sprzyjające - dotrwała do końca koncertu. Owszem, na widowni widać było pustki w skrajnych sektorach, ale przez większość koncertu "After Party" około połowy miejsc w amfiteatrze było zajętych, a ludzie bujali się do tanecznych przebojów. Szkoda, że TVP im nie zaufała.
O ile pod względem muzycznym opolski festiwal pozostawiał wiele do życzenia, tak wizualnie impreza mogła się podobać. Amfiteatr świetnie prezentował się zarówno na ekranach telewizorów, jak i w rzeczywistości.
Ciekawym pomysłem było wybudowanie dwóch "wież", na szczycie których zainstalowano ruchome punkty świetlne. Takie same reflektory pojawiły się też na Wieży Piastowskiej. Dzięki temu koncertom towarzyszyły imponujące pokazy świetlne, które były widoczne nawet w sporej odległości od amfiteatru.
Słowa uznania należą się ekipom technicznym, które w tym roku miały tydzień mniej czasu na przygotowanie scenografii. Co prawda prace trwały także podczas prób z udziałem muzyków, ale całość była gotowa do emisji koncertów w telewizji.
To, że festiwal ma sponsorów nie jest niczym zaskakującym. Dawno nie było chyba jednak tak nachalnego "lokowania produktu", jak podczas minionej imprezy. Mowa oczywiście o kapeluszach i płaszczach przeciwdeszczowych z logo PGE, głównego sponsora tegorocznego festiwalu.
Acz owo lokowanie produktu nie ograniczyło się do gadżetów. Mowa o grupie Omen z Radomia, a konkretnie o jej liderze, Tomaszu Siwaku. Oprócz występów w tym zespole Siwak jest bowiem prezesem spółki PGE Energia Odnawialna, która należy do grupy PGE. I oczywiście tylko złośliwych można posądzać o twierdzenie, że fakt ów miał wpływ na to, że grupa Omen wystąpiła w tegorocznych Premierach.
Choć Radom w tym roku przeprowadził prawdziwy desant na festiwal - oprócz grupy Omen to miasto w Premierach reprezentował jeszcze Szymon Wydra z grupą Carpe Diem, a także Octavia Kay w Debiutach - to przedstawicielowi Opola przypadła jedna z nagród. Mowa o Romanie Szczepanku, opolskim songwriterze i twórcy Opole Songwriters Festivalu.
W sobotę Szczepanek odebrał specjalną nagrodę ZAiKS. Otrzymał ją za tekst do piosenki "Bez ciebie", którą napisał do spółki z Kasią Cerekwicką i Anią Dąbrowską, a którą ta pierwsza wygrała tegoroczne Premiery.
Festiwal w Opolu niestety dawno przestał być miejscem, gdzie można zobaczyć trendy w polskiej muzyce. Dość powiedzieć, że przez opolską scenę nie przewinął się ani jeden artysta ze szczytów list sprzedaży oraz najchętniej granych wykonawców rozgłośni radiowych.
Kogo więc oglądaliśmy? Artystów, którzy na sukcesy muszą jeszcze poczekać. A także całą galerię kapel i wykonawców, którzy szczyt sławy mają za sobą. Dlatego tak często w Opolu pojawiają się m.in. Feel czy Blue Cafe. W tym roku obie grupy były częścią jubileuszu Maryli Rodowicz, Feel wystąpił także z okazji swojego 10-lecia na rozgrzanie koncertu Premier.
Do Opola w tym roku po raz kolejny przyjechał Stan Borys, by zaśpiewać swoją "Jaskółkę uwięzioną". Po jej wykonaniu nie brakowało komentarzy, że lepiej by było, aby owa jaskółka w końcu została uwolniona. Podobne wrażenia można było mieć w przypadku występów grup Rezerwat, Tercet Egzotyczny, czy No To Co.
Nie sposób tutaj nie wspomnieć też o Rafale Brzozowskim. To co prawda piosenkarz popularny i rozpoznawalny, ale nie ma co ukrywać, że nie poradził sobie z piosenką "Lubię wracać tam, gdzie byłem". Miał być hołd dla zmarłych w tym roku Wojciecha Młynarskiego (tekst) i Zbigniewa Wodeckiego (muzyka), było - niestety - blado.
Choć na festiwalu nie brakowało muzycznych pomyłek - i mowa tu nie tylko o występach wykonawców szczyty karier mających za sobą, ale i o młodych wykonawcach, jak Monika Lewczuk czy Antek Smykiewicz - to nie znaczy, że wszystko wypadło źle. Były bowiem wykonania, które warto zapamiętać.
Pierwszego dnia mogliśmy zobaczyć dwa. Mowa o Dodzie, której wykonanie piosenki "Niech żyje bal" podczas jubileuszu Maryli Rodowicz okrzyknięto hitem tego koncertu, a także o grupie MOA, która wygrała koncert Debiutów.
Na kolejne warte uwagi wykonania trzeba było czekać do niedzieli. Pierwszym był sentymentalny występ Edyty Górniak, która zaśpiewała nie tylko najbardziej znane własne utwory, jak nieśmiertelne "To nie ja", lecz także muzyczny monument "Dziwny jest ten świat" Czesława Niemena. Drugim był wspólny występ Margaret i słynnego pianisty Włodka Pawlika, którzy pokazali, że typowo popową piosenkę da się przełożyć na język jazzu.
Skoro nawet prezes TVP Jacek Kurski obserwował z marsową miną występ naczelnego barda prawicy Jana Pietrzaka, to nie ma wątpliwości - to nie było dobre widowisko. Już na jego starcie puste łatki na widowni były aż nader widoczne, a z czasem amfiteatr pustoszał coraz bardziej.
Tak naprawdę trudno powiedzieć coś więcej na temat tego widowiska. Było kwintesencją wszystkiego, co może być złe: miało śmieszyć, a nie śmieszyło; miało wprowadzić w podniosły nastrój, a powodowało smutek. Dość powiedzieć, że sprawą tego koncertu piosenka "Uciekaj moje serce" zyskała zupełnie nowy wymiar.
Choć w ustach prowadzących koncerty mówienie o "wspaniałej opolskiej publiczności" jest zazwyczaj tylko pustym frazesem (najczęściej padającym tuż przed zachętą do wysyłania wiadomości sms w jakimś głosowaniu lub konkursie), tak ludzie, którzy jednak wybrali się w tym roku do amfiteatru po raz kolejny pokazali, że mają swój rozum.
Przed rokiem wygwizdali butnego prezesa TVP Jacka Kurskiego. W tym roku wiedzieli kiedy opuścić amfiteatr: po Premierach, a przed benefisem Jana Pietrzaka. Widownia znacznie się wyludniła, pomimo gorączkowych zachęt wodzireja, by zostać, albo przynajmniej zająć zwolnione miejsca w przednich sektorach.
Opolska widownia pokazała również, że potrafi się bawić nawet w niesprzyjających warunkach. Jak w niedzielę, kiedy siąpił deszcz i para leciała z ust, a mimo to do końca drugiego koncertu na miejscu była jeszcze blisko połowa amfiteatru. Dla porównania - do końca benefisu Pietrzaka na widowni wytrzymało około 200 osób.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze