Jeden z najlepszych przykładów architektury modernizmu, bardzo nowoczesny jak na swoje czasy. Zastosowano tu nowotarskie rozwiązania, jak winda pater-noster, żaluzje oraz nowoczesne oświetlenie. Budynek zachwyca swoją masywną i dostojną bryła podtrzymywaną przez cienkie słupy. Fasada oraz wnętrze budynku zachwycają prostotą i brakiem zdobień. Autorem projektu jest architekt Friedrich Lehmann.
Dzisiejszy budynek edukacyjny GSW powstał z zaniedbanego hotelu robotniczego z lat 70 - tych. Przebudowa elewacji polegała na uporządkowaniu układu otworów okiennych, a następnie zaślepieniu niektórych z nich. Elewacja została osłonięta dodatkowo wielkoformatowymi, półprzejrzystymi płytami poliwęglanu - "zewnętrznymi firanami" filtrującymi światło. W zależności od kąta obserwacji płyty tworzą jednolitą jasną, nieprzezierną powierzchnię lub są niemal przejrzyste ujawniając strukturę otworów okiennych. Efekt widać w pełni dopiero o zmroku, kiedy lampy zamocowane we wnękach okiennych rozświetlają elewacje. Autorem projektu jest pracownia Antoniego Domicza.
Budynek biblioteki powstał z dwóch modułów: starszy stanowiący XIX-wieczną kamienicę i wykorzystujący jej neoklasycystyczną fasadę oraz nowy moduł o prostej formie kaskadowo wtapiający się w otoczenie. Nową część z głównym wejściem do biblioteki wpisano w zadany kwartał, zachowując istniejącą linię zabudowy starej fasady. Elewacja południowo-zachodnia zachowuje linię zabudowy wyznaczoną przez dawny miejski mur obronny wzdłuż Młynówki. Fasada XIX wiecznej kamienicy została zachowana z uwzględnieniem detalu architektonicznego, jej kolorystyka został skomponowana z nową częścią. Autorem projektu jest pracownia Architop.
- Koncepcja przebudowy elewacji frontowej Opolskiego Teatru Lalki i Aktora imienia Alojzego Smolki jest zadaniem w wysokim stopniu symbolicznym. Tak, jak każda elewacja budynku o szczególnym znaczeniu publicznym, powinna zawierać treści związane ze znaczeniem definiowanej przez nią przestrzeni. Przestrzeń wewnętrzna, w której dominują schody wachlarzowe przechodzące w galerie - stanowią organiczny kontrapunkt dla "racjonalnej" geometrii brył zewnętrznych. W symbolice nowej fasady nie mogło zabraknąć również echa obecnej, bajkowo - sentymentalnej elewacji holu stanowiącej znak rozpoznawczy Opolskiego Teatru Lalki i Aktora- czytamy w autorskim opisie projektu. Jego autorzy to Jacek Rzyski - Generalny Projektant - Autor, Radosław Stach (TREX Sp. z o.o. Warszawa)
Dom Aatrialny z pracowni Roberta Koniecznego KWK Promes to jeden z pierwszych budynków śląskich projektantów doceniony przez krytykę, architektów oraz prasę branżową na całym świecie. Zlokalizowany na obrzeżach Opola, w dzielnicy Bierkowice, zdobył prestiżowy tytuł "Domu Roku" - został uznany za najlepszy dom na świecie w 2006 roku przez portal World Architecture News. Innowacyjnym rozwiązaniem jest zaprojektowanie wjazdu od spodu do środka budynku., bezpośrednio na poziom parteru. Wewnątrz domu umieszczono również atrium.
Autorem pierwotnej koncepcji był Florian Jesionowski. Amfiteatr przebudowano w 2011 roku Projekt przebudowy, który zakładał zmianę zadaszenia nad sceną, nową widownię oraz budynek obsługi widzów, a także zagospodarowanie terenu powstał w pracowni Biuro87a Architekci z Opola. W skład zespołu projektowego weszli arch. Małgorzata Adamowicz- Nowacka, arch. Marek Nowacki i arch. Sabina Curzytek- Rabenda. Dach nad foyer spełnia rolę górnego tarasu widokowego. Jego przednia część została wyprofilowana w formie zagłębienia i tworzy balkon z dodatkowymi miejscami dla widzów.
Znajduje się on w podopolskim Brzeziu. Wybudowany w latach 70. ubiegłego wieku, początkowo był halą magazynowo-warsztatową. Firma Knauf postanowiła urządzić sobie w nim biurowiec. Zadanie jego zaprojektowania i adaptacji zlecono parze architektów - Małgorzacie Pizio-Domicz i Antoniemu Domiczowi, biurowiec Knauf zdobył miało "Perły Architektury" 2009 w kategorii biurowców.
Architektura budynku inspirowana jest florenckim Palazzo Vecchio, a jego historia sięga 1864 roku. Zachwycają zachowane detale architektoniczne oraz odbudowana w latach 30 - tych wieża.
Katedra ma charakter gotycki, a jej wieże powstały w stylu neogotyckim. Została zbudowana z cegły, a w starszych fragmentach murów występuje wątek wendyjski. Całość przykryta jest spadzistym dachem, który w 1978 r. pokryto miedzią. Na obszar katedry prowadzi zabytkowa brama, na szczycie której przedstawiona jest scena ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Katedra składa się z trzech naw: głównej i dwóch bocznych, uzupełnionych półkolistym prezbiterium oraz dwiema bocznymi absydami. W prezbiterium znajdują się trzy późnobarokowe ołtarze. Ołtarz główny powstał w 1773 r. Wykonali go prawdopodobnie Włosi.
Bryła kościoła łączy elementy wczesnogotyckie, późnorenesansowe i barokowe. Wieża pochodzi z końca XV wieku, w 1902 roku nadbudowana została w stylu neobarokowym. Wnętrze świątyni ma charakter halowy, trójnawowy. Do kościoła przylega klasztor franciszkanów. Łącznikiem między kościołem a klasztorem jest kaplica św. Anny, zwana też Piastowską.
Jedna z najpiękniejszych kamienic w Opolu. Wchodząc do wnętrza, trzeba zwrócić uwagę na oryginalne drzwi, na jednym skrzydle widnieje rok powstania kamienicy, a na drugim inicjały rodziny Kampa, która była właścicielem budynku. Jednym z najciekawszych elementów w budynku są oryginalne zdobione piece kaflowe z Lipska, wykonane na zamówienie ówczesnych właścicieli. W kamienicy zachowała się oryginalna stolarka okienna i drzwiowa, został odrestaurowany hol, łącznie ze zdobieniami i malunkami na ścianach. Oryginalna jest również podłoga.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze