Jedynym zachowanym przykładem socrealistycznej propagandy w Opolu są sgraffita na budynku hali produkcyjnej opolskiej Ofamy, ale ich fragmenty systematycznie odpadają od elewacji budynku. Nad wejściem wschodnim i zachodnim hali umieszczona jest rzeźba będąca symbolem robotniczym - młot i połówka koła zębatego, a na nim dwie laurowe gałązki, przeplecione wstążką na krzyż.
ROMAN ROGALSKI
W rogu południowo-zachodnim i północno-wschodnim to: trzy męskie postacie hutnika, robotnika i górnika trzymającego polską flagę. W rogu północno-zachodnim i południowo-wschodnim jest sgraffito na którym znajdują się dwie męskie postacie przedstawiające osobę przedsiębiorczą i hutnika oraz kobietę pomiędzy nimi z wyciągniętymi ku górze rękami, w których trzyma kłosy zboża.
Obiekt nie jest wpisany do rejestru zabytków, a właściciel - prywatna spółka - nie zabezpieczył zachowanych fragmentów sgraffita.
Zabytkowa neogotycka kaplica z 1901 roku od lat popada w ruinę. Początkowo należała do Zboru Zielonoświątkowców, a ci w 1999 roku sprzedali ją prywatnym właścicielom. Ci zapowiadali, że odrestaurują zabytek. Jednak kaplica wciąż stoi pusta i niszczeje.
ROMAN ROGALSKI
W lutym 2016 roku radny Krzysztof Drynda z klubu "Razem dla Opola" tłumaczył, że hipoteka kaplicy jest zadłużona wobec urzędu skarbowego, ponieważ jeden z właścicieli nie płacił podatków.
- Właśnie ta sytuacja stwarza możliwość, by kaplica przeszła z rąk prywatnych na rzecz miasta. By tak się stało, trzeba jednak skorzystać z nieco okrężnej drogi. Przede wszystkim urząd skarbowy musiałby podjąć decyzję o zajęciu nieruchomości na poczet długów. Wtedy kaplica przejdzie na własność skarbu państwa, a władze Opola mogłyby postarać się o to, by Skarb Państwa przekazał ją miastu - mówił.
Władze miasta uznały jednak, że nie opłaca się przejąć zabytku, gdyż jest to zbyt duży koszt, wynoszący ok. 1,5 mln zł.
Budynek z 1825 roku jest własnością Wyższej Szkoły im. Bogdana Jańskiego w Warszawie i od kilku lat stoi pusty. Przez zniszczeniem nie chroni go skutecznie nic.
ROMAN ROGALSKI
Dawniej mieścił się tu Ewangelicki Dom Związkowy, a po wojnie Liga Kobiet i kawiarnia "Secesyjna", po likwidacji której zniknęły również zabytkowe piece kaflowe.
Sala przez wiele lat była nieużytkowana, w 2013 roku zgromadzenie zakonne pod pretekstem remontu dachu rozebrało budynek, który był wpisany do rejestru zabytków i wydawało się, że był prawnie chroniony.
Fot. Michał Grocholski / Agencja Gazeta
Pierwotnie sala, była częścią szkolnego kompleksu, którzy przed II wojną światową istniał przy klasztorze. Szkoła działała w latach 1870-1945. W okresie PRL obiekt był czynny, potem został zamknięty. O 25-letnią dzierżawę budynku starały się Urząd Miasta oraz Uniwersytet Opolski, jednak właściciel nie wyraził zgody.
Sprawa zakończyła się bezprawnym rozebraniem obiektu.
Neobarokowy pałac z końca XIX wieku, znajduje się przy obecnym zakładzie Nutricia. Obiekt należał do właściciela pobliskiej cementowni, po II wojnie światowej mieściły się tu mieszkania, a później internat szkoły budowlanej dla kobiet.
fot. Aleksandra Koszyk/Agencja Gazeta
W 2003 roku obiekt kupił Wojewódzki Zakład Doskonalenia Zawodowego w Opolu, który chciał tu zrobić hotel. Budynek stoi jednak pusty i niszczeje.
Cmentarz przy ul. Wrocławskiej w Opolu został założony w 1813 roku na ówczesnym Przedmieściu Odrzańskim. Nekropolia została uroczyście poświęcona 19 grudnia przez duchownych dwóch wyznań: ewangelickiego i rzymskokatolickiego. Wraz z pierwszym powiększeniem terenu cmentarza w 1888 roku podjęto decyzję o budowie kaplicy cmentarnej, która miała służyć wiernym obu wyznań.
JAGODA GOROL
Cmentarz był czynny aż do 1963 roku. Stopniowo też likwidowano jego kolejne części. Przez cały ten czas cmentarz ulegał i nadal ulega dewastacji. Teren wciąż nie został wpisany do rejestru zabytków. Spoczywają tam osoby zasłużone dla miasta.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze