Pojedynek z Rozwojem Katowice - liderem i głównym faworytem do awansu - zgromadził na trybunach zaledwie około 900 kibiców, trudno więc w tym przypadku mówić o prawdziwym hicie. Dla podopiecznych Wojciecha Mielnika był to mecz ostatniej szansy na przedłużenie - i tak już czysto teoretycznych - szans awansu do II ligi. Sam mecz przyniósł widzom sporo emocji, niestety bez happy endu.
Na początku drugiej połowy goście prowadzili już 2:0, Odra - za sprawą Tomasza Copika i Adriana Krysiana - zdołała wyrównać, ale nie przechyliła już szali zwycięstwa na swoją korzyść i ostatecznie straciła szanse na awans, a do II ligi weszli katowiczanie.
Także sezon wcześniej spotkaniem sezonu był pojedynek z liderem i późniejszym II-ligowcem, Energetykiem ROW Rybnik. A również wówczas Odra grała o wszystko i musiała zwyciężyć. Niestety choć na trybunach zasiadło ponad 3 tys. kibiców (od tego czasu wyższej frekwencji przy Oleskiej nie było), nie doczekali się oni nie tylko zwycięstwa, ale i choćby krzty emocji. Goście strzelili bramkę już w piątej minucie meczu, "dociągnęli" wynik do końca i wygrali 1:0.
Pod koniec sezonu Oderka, bo taką nazwę nosił wówczas opolski klub, zmierzyła się z wiceliderem LZS-em Piotrówka. Oba kluby już wcześniej praktycznie zapewniły sobie awans, a sam mecz miał bardziej charakter prestiżowy zwłaszcza, że opolanie wcześniej nie zaznali goryczy porażki. Tym razem podopieczni Andrzeja Polaka musieli uznać wyższość egzotycznego - naszpikowanych piłkarzami z Afryki - rywala, przegrali 1:2, a jak się później okazało była to jedyna porażka w całych rozgrywkach (do tego Oderka wygrała 26 meczów i trzy zremisowała).
W ostatnim sezonie ?starej? Odry na zapleczu ekstraklasy warto przypomnieć trzy spotkania. Najpierw ostatnie zwycięstwo opolan z wielką firmą - Koroną Kielce, która opolanie ograli na własnym stadionie 2:0. Jedną z bramek zdobył wówczas Michał Filipowicz, który obecnie znów jest piłkarzem Odry. Poza nim zagrało wówczas jeszcze czterech zawodników będących teraz w kadrze : Marcin Feć, Marcel Surowiak, Tomasz Copik i Madrin Piegzik.
W rundzie jesiennej opolanie podejmowali także Widzew Łódź, ale kibice, których na trybunach zasiadło około 4 tys., nie opuszczali stadionu zadowoleni, bo niebiesko-czerwoni stracili gola w doliczonym czasie gry i przegrali 0:1.
Wiosną w Opolu zagościli z kolei piłkarze - i kibice - zaprzyjaźnionego z opolskim klubem Zagłębia Lubin (na zdjęciu). Choć gospodarze sromotnie przegrali 0:3 fani Odry nie rozpaczali , bo klub był na skraju upadku i niemalże przesądzone było, że to już jego koniec , z kolei rywale walczyli o awans i potrzebowali punktów. Ostatecznie wszystkie trzy wymienione kluby - Korona, Widzew i Zagłębie - znalazły się w ekstraklasie, a Odra zakończyła swój żywot.
W rundzie jesiennej zdecydowanie najwięcej kibiców przyciągnął na trybuny pojedynek ze Śląskiem Wrocław (na zdjęciu), czyli mecz określany jako ?święta wojna?. Na trybunach ponad 4,5 tys. ludzi, na boisku emocji niewiele - bezbramkowy remis. Mniej więcej taką samą liczbę widzów przyszo na Oleską pojedynek 1/8 Pucharu Polski z Zagłębiem Lubin. Tym razem goście nie pozostawili żadnych wątpliwości kto jest lepszy, pewnie wygrali 2:0 i awansowali do ćwierćfinału.
Z kolei wiosną opolskim kibicom szczególnie zapadł w pamięć zwłaszcza pojedynek z Lechią Gdańsk. Ilością emocji i niespodziewanych zwrotów akcji w tym meczu, można by obdzielić kilka innych spotkań, a 4 tys. opolskich kibiców przeżyło prawdziwą huśtawkę nastrojów. Spotkanie rozpoczęło się doskonale, od czerwonej kartki dla bramkarza gości już w 7. minucie i gola z rzutu karnego. Kiedy w 70 minucie Łukasz Ganowicz wykorzystał drugi rzut karny wydawało się, że wynik jest rozstrzygnięty . Tymczasem goście szybko strzelili bramkę kontaktową, w końcówce wyrównali, a w doliczonym czasie gry zdobyli zwycięskiego gola.
Do dziś ten wynik pozostaje rekordem frekwencji na opolskim stadionie , a własnie tylu kibiców przyszło na Oleską, aby obejrzeć spotkanie ze Śląskiem Wrocław. Zarówno fani gospodarzy, jak i gości, stworzyli bardzo ciekawe widowisko, z kolei na murawie wynik rozstrzygnął się w ciągu dwóch minut - w 36. minucie trafił Hugo Enyinnaya, a w 37. wyrównał Krzysztof Ulatowski. Niewiele mniej ludzi przyszło obejrzeć spotkanie z Ruchem Chorzów, a piłkarze odpłacili się im zwycięstwem 1:0 po golu Tomasza Feliksiaka.
Bez wątpienia mecz sezonu Odra rozegrała wówczas nie w Opolu, ale w Radomiu, gdzie zmierzyła się w rewanżowym spotkaniu barażowym o awans z miejscowym Radomiakiem. Wcześniej jednak przy Oleskiej 4 tys. kibiców obu klubów (na zdjęciu) obejrzało ciekawy pojedynek zakończony remisem 1:1. Ponieważ w rewanżu padł taki sam wynik, o tym kto zagra na zapleczu ekstraklasy zadecydowały rzuty karne, wygrane przez niebiesko-czerwonych 4:2.
Warto przypomnieć także szczególne, ze względu na okoliczności, spotkanie rundy wstępnej Pucharu Polski z Promieniem Żary. Zespół z województwa lubuskiego zwyciężył 2:1, ale piłkarze z Żar nie zdążyli jeszcze zejść do szatni, by cieszyć się z awansu do kolejnej rundy, kiedy okazało się, że... wynik będzie anulowany. Okazało się, że trener Promienia przeprowadził zbyt wiele zmian, a Odra otrzymała walkowera.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze