25-letni piłkarz pochodzący z Ozimka, wychowanek tamtejszej Małejpanwi, grał także m.in. w Zagłębiu Lubin, GKS-ie Katowice, Górniku Zabrze, a od 2014 roku występuje w 1. FC Koln. Jego wysoką formę i umiejętności dostrzegł już poprzedni selekcjoner kadry Waldemar Fornalik, który powołał go na towarzyski mecz z Danią w sierpniu 2013 roku. Na debiut w kadrze w musiał jednak poczekać jeszcze kilka miesięcy, do czasu gdy selekcjonerem został Adam Nawałka. Nowy trener znał bardzo dobrze Olkowskiego z gry w Górniku i nic dziwnego, że w listopadzie 2013 roku zadebiutował on w towarzyskim spotkaniu ze Słowacja, a kilka dni później zagrał z Irlandią. Potem grał w jeszcze kilku meczach towarzyskich, a we wrześniu 2014 roku zadebiutował w spotkaniu o punkty z Gibraltarem (7:0). W marcu tego roku wystąpił również w pojedynku z Irlandią (1:1), a na finiszu eliminacji miał okazję pokazać się w spotkaniach z Niemcami (1:3), Gibraltarem (8:1), Szkocją (2:2) i we wczorajszym rewanżu z Irlandią (2:1), w którym wyszedł na murawę w pierwszym składzie. W sumie jak dotychczas wystąpił w kadrze 13 razy, na pierwszą bramkę wciąż czeka.
Skrzydłowy, obecnie występujący w barwach FC St. Pauli, pochodzi z miejscowości Schodnia pod Ozimkiem, a piłkarskiego rzemiosła również uczył się w Małejpanwi. Później grał w KS-ie Krasiejów i MKS-ie Kluczbork, z którym awansował na zaplecze ekstraklasy. Debiutując w I lidze, został uznany za odkrycie rozgrywek, dzięki czemu trafił do Śląska Wrocław, a potem do Club Brugge skąd został wypożyczony do Hamburga.
W reprezentacji Polski zadebiutował w grudniu 2011 roku, a pierwszy mecz uświetnił zdobyciem zwycięskiej bramki w meczu Bośnią i Hercegowiną (1:0). Później grał m.in. w pięciu spotkaniach eliminacji mistrzostw świata 2014 (strzelił gola z San Marino 5:1), w obecnych eliminacjach do Euro 2016 występował jesienią 2014 roku, w pojedynkach z Gibraltarem (7:0), Niemcami (2:0) i Szkocją (2:2). W sumie w biało-czerwonym trykocie wystąpił 17 razy, strzelił cztery bramki.
Przy tej okazji przypominamy innych piłkarzy związanych z naszym regionem, który mieli okazję wystąpić w finałach wielkich światowych imprez.
Urodzony w Opolu, syn jednego z najlepszych piłkarzy Odry Józefa, który wyemigrował do Niemiec wraz z rodziną, gdy Mirek miał w dziewięć lat. Piłkarz reprezentacji naszego zachodniego sąsiada jest jednym z najlepszych futbolistów w historii mundialu. Należy do niego kilka rekordów, jest m.in. najskuteczniejszym snajperem w dziejach mistrzostw świata (16 goli), najskuteczniejszym graczem reprezentacji Niemiec (71 bramek) i jednym z trzech piłkarzy w historii, którzy strzelili gole na czterech mundialach (wcześniej dokonali tego tylko Pele i Niemiec Uwe Seeler), do półfinału MŚ dotarł aż cztery razy z rzędu, co także jest osiągnięciem rekordowym. Ponadto ma na koncie także m.in. tytuł króla strzelców MŚ w 2006 roku, dwa razy wybierano go do drużyny gwiazd mundialu (2002, 2006), a w dorobku ma cztery krążki mistrzostw świata (złoty 2014, srebrny 2002 i dwa brązowe 2006 oraz 2010) oraz dwa mistrzostw Europy (srebrny 2008 i brązowy 2012).
Piłkarz wyjątkowy, choćby z tego powodu, że grał w reprezentacji Polski zaledwie przez dwa lata i w tylko 11 meczach, a jest jednym z najbardziej utytułowanych graczy w historii. Wystąpił w kadrze Kazimierza Górskiego na igrzyskach w Monachium (1972) i mistrzostwach świata w RFN (1974), dzięki czemu do dziś pozostaje jedynym opolskim złotym medalistą olimpijskim, a na koncie ma także trzecie miejsce MŚ. W niezapomnianym mundialu 1974 zagrał z Haiti (7:0) i Szwecją (1:0). Zmarł w 2010 roku, w wieku 61 lat.
Do dziś pozostaje jednym z najbardziej znanych i utytułowanych polskich golkiperów. Do Odry trafił z BKS-u Bielsko-Biała za czasów trenera Antoniego Piechniczka w 1977 roku. Odra była jego pierwszym wielkim klubem, a dzięki grze w Opolu stał się znany w całym kraju. W 1977 roku zadebiutował w reprezentacji Polski, a w 1982 roku podczas mundialu w Hiszpanii był już podstawowym bramkarzem biało-czerwonych. Wystąpił we wszystkich siedmiu spotkaniach i miał ogromny wkład w zdobycie trzeciego miejsca przez naszą reprezentację. Wówczas był już graczem Widzewa Łódź, do którego przeniósł się w 1980 roku. W kadrze rozegrał w sumie 42 mecze, w tym dziewięć jako kapitan (grając w barwach Odry wystąpił w trzech spotkaniach).
Przeszedł do historii polskiego futbolu jako jeden z najlepszych stoperów w dziejach, a co ciekawe karierę piłkarską rozpoczynał jako napastnik, by później przesuwać się do tyłu i przez pomoc trafić do obrony. Dzięki temu nawet grając na pozycji stopera potrafił strzelać wiele bramek.
Piłkarz rodem z Nysy (na zdjęciu w białej koszulce w środku) swoją przygodę z futbolem rozpoczynał w miejscowej Stali, z której w 1976 roku trafił do Odry Opole. W 1977 roku zadebiutował w ekstraklasie i reprezentacji Polski, a rok później pojechał na mistrzostwa świata do Argentyny (nie zagrał tam jednak w żadnym spotkaniu). Był również w kadrze na dwóch kolejnych mundialach: w Hiszpanii w 1982 roku (zagrał w meczu o trzecie miejsce z Francją 3:2) i w Meksyku w 1986 roku (był podstawowym zawodnikiem, wystąpił we wszystkich czterech pojedynkach). W sumie rozegrał 62 spotkania w reprezentacji (jedenaście jako piłkarz Odry), strzelił dwa gole.
Uczestnik mistrzostw świata w Argentynie w 1978 roku, gdzie zagrał w czterech meczach. W reprezentacji wystąpił w sumie w 22 pojedynkach i strzelił dwa gole. Karierę zaczynał w klubach olsztyńskich, a w latach 1974-1977 bronił barw Odry Opole. Był piłkarzem od "czarnej roboty", którego dziś nazwalibyśmy defensywnym pomocnikiem. Potrafił grać zarówno do przodu, jak i z tyłu, harował na boisku, a mimo to nie rzucał się w oczy i nie był zbyt zauważalny przez kibiców.
W tym zestawieniu nie mogło zabraknąć również trenera, który wielka karierę rozpoczął w Opolu (trafił do Odry w 1975 roku, w wieku zaledwie 32 lat, z BKS-u Bielsko-Biała), a później doprowadził reprezentację Polski do trzeciego miejsca na świecie. Pod jego wodzą Odra wywalczyła m.in. awans do ekstraklasy, zdobyła mistrzostwo jesieni, Puchar Ligi oraz piąte i szóste miejsce w kraju. W sezonie 1978/1979 zdobył tytuł trenera roku w rankingu tygodnika "Piłka Nożna".
Po tych sukcesach Piechniczek opuścił Opole i objął Ruch Chorzów, z którym wywalczył mistrzostwo kraju, a w styczniu 1981 został selekcjonerem reprezentacji, z którą zdobył brązowy medal na mundialu w Hiszpanii, a cztery lata później wprowadził ją do MŚ w Meksyku.
Na zakończenie przypominamy dwóch wyjątkowych piłkarzy, którzy co prawda nie zagrali na mundialu i Euro, ale było to niejako niezależne od nich. Engelbert Jarek (na zdjęciu) to najlepszy napastnik w dziejach Odry Opole (578 spotkań, w tym w 279 mistrzowskich, 456 bramek) nie wystąpił na mistrzostwach świata i Europy, bo w jego czasach reprezentacja nie zdołała się do nich zakwalifikować. Na koncie jednak start w innej wielkiej imprezie - igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku.
Z kolei Tyc, trzeci strzelec Odry w ekstraklasie w historii, był o krok od wyjazdu na mundial w 1978 roku w Argentynie, bowiem był w szerokiej kadrze, ale trener Jacek Gmoch "skreślił" go z listy tuż przed turniejem. - Przegrałem z najlepszymi napastnikami w historii naszej piłki: Grzesiem Lato, Włodkiem Lubańskim, Zbyszkiem Bońkiem, Andrzejem Szarmachem, Włodkiem Smolarkiem czy Andrzejem Iwanem, to świetni piłkarze i przegrać z nimi to nie wstyd - wspominał po latach Tyc.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze