Dość powiedzieć, iż zespół ten w ciągu ostatnich 22 lat, aż 14 razy zdobywał mistrzostwo swojego kraju, a w tym samym czasie tylko dwa razy nie dotarł do finału ligi. Do tego trzeba dołożyć 11 triumfów w krajowym pucharze. Ma na koncie także dwa srebra najbardziej elitarnych rozgrywek na Starym Kontynencie: w 1997 (jeszcze jako PEMK) i 1999 roku.
W tym sezonie Noliko ze swojej grupy LM wyszło bez problemów. Belgowie wygrali wszystkie swoje potyczki, tracąc przy tym tylko jeden punkt i trzy sety! Jedyną drużyną, która nawiązała z nimi walkę był turecki Arkas Izmir. Bułgarski Marek-Union Dupnica i hiszpańskie CAI Teruel dwumecze przegrywały z nimi do zera.
O sile drużyny stanowią obecnie reprezentanci Belgii oraz szóstka obcokrajowców. Najsilniejsza jest kolonia holenderska: są w niej najbardziej rozpoznawalny z nich Jelte Maan oraz Lars Lorsheijd i Holender rodem z Wielkiej Brytanii Michael Parkinson.
Dużo w drużynie zależy także od amerykańskiego rozgrywającego: Kyle'a Caldwella, który ociera się o kadrę swojego kraju.
Co ciekawe, podobnie jak Zaksa, Noliko także penetruje mało popularne w siatkówce rynki, stąd w kadrze: Łotysz Hermans Egleskalns oraz Kameruńczyk Nathan Wounembaina, czyli jeden z najlepszych siatkarzy Afryki. Zobacz go w akcji.
Klub z Kędzierzyna-Koźla z Noliko mierzył się w Lidze Mistrzów już pięć razy i za każdym razem pod szyldem Mostostalu. Bilans zdecydowanie dla rywali, którzy wygrali cztery spotkania. Wszystko zaczęło się w sezonie 1998/99, czyli podczas debiutu trójkolorowych w elicie. Wówczas to kędzierzynianie przegrali 0:3. Cztery lata później w ćwierćfinale rozgrywek wzięli srogi rewanż i bez problemów uporali się z nimi w takim samym stosunku. A gdy w rewanżu zwyciężyli także w pierwszej partii, stało się jasne, że mają awans do FF w kieszeni. W kolejnym sezonie mostostalowcy trafili na Belgów w rozgrywkach grupowych i ugrali w dwumeczu tylko jednego seta. Czas zatem teraz na rewanż.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze