29-letni siatkarz z Ukrainy na dokument czekał trzy lata i nareszcie się doczekał. Duża w tym zasługa minister sportu, która podpisała odpowiednie papiery, bo gdyby nie to, Gładyr na polskie obywatelstwo musiałby jeszcze trochę poczekać.
W Zaksie gra już trzy i pół roku, w Polsce jest o rok dłużej. Do naszego kraju trafił wraz z żoną Maryną, obywatelką Ukrainy, a w 2010 r. w Kędzierzynie-Koźlu przyszła na świat ich córka Daria. Dzięki otrzymaniu obywatelstwa być może w przyszłości środkowy Zaksy będzie grał także w naszej reprezentacji.
Wychowanek opolskiego Kolejarza obecnie startuje na niemieckiej licencji. W rozgrywkach ligowych zadebiutował 11 lat temu i przez cały ten czas jeździł w barwach naszego klubu, z dwuletnią przerwą na występy w gronie imienników z Rawicza. W 2012 roku ponownie przywdział plastron swojej macierzystej drużyny, ale w lidze jednak nie wystąpił. Od nowego sezonu podejmie kolejną próbę powrotu do składu opolskich kolejarzy.
Pochodząca z Bułgarii trenerka opolskich shorttrackowców, a prywatnie żona bramkarza hokeistów Orlika Opole Piotra Jakubowskiego. Początkowo pracowała jako szkoleniowiec w Białymstoku, później przeniosła się do Opola, gdzie od podstaw stworzyła kluby short-tracku OMKŁS i AZS. Jest także wykładowcą Wydziału Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii Politechniki Opolskiej i asystentką trenera kadry narodowej short-tracku.
Grał w Odrze Opole i MKS-ie Kluczbork. Do tego pierwszego klubu miał dwa podejścia: w sezonach 2003/04 oraz 2007/08. Kiedy już stał się graczem podstawowej "jedenastki", podczas okresu przygotowawczego - do kolejnych rozgrywek - doznał skomplikowanego złamania nogi. Stracił przez to 18 miesięcy. Wrócił do gry już jako piłkarz MKS-u, gdzie był jednym z liderów drużyny. Potem znów przytrafiła mu się ciężka kontuzja i nie potrafił się już odnaleźć. Aktualnie występuje w niemieckim klubie regionalnym TSV Bogen, ma także obywatelstwo tego kraju.
Chyba niewielu kibiców Odry Opole pamięta jeszcze o Amerykaninie polskiego pochodzenia występującym w niebiesko-czerwonych barwach wiosną 2008 roku. Piłkarz zagrał wówczas w ośmiu spotkaniach I ligi, ale niczym nie zachwycił i furory u nas nie zrobił. Wcześniej grał m.in. w młodzieżowej reprezentacji Polski, z którą wystąpił nawet w mistrzostwach Europy U-19, był również zawodnikiem ŁKS-u Łódź (nie zagrał w żadnym spotkaniu ekstraklasy), a po półrocznej przygodzie z Odrą pożegnał się z Polską i wrócił do Stanów Zjednoczonych. Obecnie występuje w egzotycznej lidze Północnego Cypru.
W 2006 roku chęć gry w Orliku Opole zgłosił - 19-letni wówczas - syn Polaka i Dunki urodzony w Szwecji, posiadający także amerykańskie obywatelstwo. Hokeista, mający za sobą występy w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Szwecji, poszukiwał klubu, bowiem został zawieszony we wszystkich ligach amerykańskich za udział w bójce. W Orliku występował przez jeden sezon po czym powrócił za ocean. Co ciekawe dzięki niemu do Opola trafili szwedzcy hokeiści Daniel Lundin, Johan Hedberg, a później także trener z tego kraju Jonas Norman.
Szwedka z polskimi korzeniami (jej rodzice są Polakami) uprawiająca łyżwiarstwo szybkie, a po przenosinach do naszego kraju short-track. Przez pół roku trenowała w Warszawie, ale - ze względu na lepsze warunki - postanowiła przenieść się do Opola, gdzie trenuje w AZS-ie KU Politechnika Opolska. W przeszłości reprezentowała Szwecję, była nawet mistrzynią i rekordzistką tego kraju w łyżwiarstwie szybkim i... podnoszeniu ciężarów, od sezonu 2010/2011 startuje dla Polski.
Chyba najbardziej utytułowani sportowcy z naszego regionu posiadający podwójne obywatelstwo. Obaj pochodzili z Ukrainy (należącej wówczas do ZSRR), a do Polski sprowadził ich trener Budowlanych Opole i kadry narodowej Ryszard Szewczyk.
Wołczaniecki (na zdjęciu u góry) w 1992 roku otrzymał polskie obywatelstwo, a kilka miesięcy później na igrzyskach w Barcelonie zdobył brązowy medal. Rok później był także wicemistrzem Europy, ale niestety w tym samym roku wykryto u niego doping, został zdyskwalifikowany i powrócił na Ukrainę.
Kozłowski (na zdjęciu u dołu) także otrzymał obywatelstwo naszego kraju w 1992 roku, a w Barcelonie wywalczył pechowe, czwarte miejsce. W 1995 roku został mistrzem Europy, trzykrotnie (1993, 1999, 2003) stał także na najniższym stopniu podium mistrzostw Starego Kontynentu.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze