Bardzo obiecującą karierę przerwała mu poważna kontuzja kręgosłupa. Po raz pierwszy zabolał go poważniej kiedy w wieku 18 lat, w barwach Budowlanych Opole, szykował się do igrzysk w Sydney. Od tego momentu nie mógł już swobodnie trenować. Po czterech lata poddał się operacji. Jest pierwszym, który po takich poważnych urazach powrócił do trenowania na tym poziomie. Do czynnego uprawiania podnoszenia ciężarów wróci, po długim okresie rehabilitacji, dopiero pod koniec 2005 roku. A do tego trzeba doliczyć inne operacje, choćby na kolano: m.in endoskopię, artroskopię na otwartym kolanie i znów artroskopię.
Niemalże cały poprzedni sezon miał stracony z powodu różnych kontuzji. Więcej czasu spędził w gabinetach lekarskich i na rehabilitacji, aniżeli na parkiecie. Po pierwszym meczu sezonu 2011/12 w kolanie Ukraińca zazgrzytało i musiał udać się do lekarzy. Najpierw polskich, którzy orzekli, że staw nadaje się do generalnego remontu, potem do francuskich w Lyonie, którzy diagnozę potwierdzili, a na koniec znów do polskich. Nie było rady i trzeba było operować, przez co stracił kilka miesięcy. Jakby tego było mało często narzekał także na bóle pleców.
Teraz jednak powrócił i raz po raz udowadnia dlaczego jest przez wielu uważany za najlepszego środkowego PlusLigi.
W sezonie 2004/05 Gwardia miała dwóch bardzo obiecujących młodych bramkarzy. 19-letniego Marcina Śledzia i 18-letniego Malchera. Ich kariera jednak stanęła pod znakiem zapytania kiedy to pierwszy doznał skomplikowanego złamania ręki, a drugi wciąż borykał się z kontuzją kolana. Obaj jednak zdołali się wykurować, o ile starszy gdzieś zaginął później w sportowej szarzyźnie, o tyle ten młodszy jest aktualnie czołowym golkiperem w kraju.
W naszym regionie głośnym przypadkiem była sprawa Rafała Wodnioka. Futbolista ten jeszcze podczas gry w Odrze Opole, na początku sezonu 2008/09, doznał skomplikowanego złamania nogi. Złamany piszczel, dwie kości były na wierzchu. Stracił 18 miesięcy. Wrócił do gry już jako piłkarz MKS-u Kluczbork i był czołowym rozgrywającym zaplecza ekstraklasy.
W sierpniu 2009 roku doznał otwartego złamania prawej nogi poniżej kolana, kiedy atakował wślizgiem, a zawodnik drużyny przeciwnej naskoczył na niego wyprostowaną nogą. Wasilewski przeszedł cztery operacje oraz długą rehabilitację. Zdaniem lekarzy miał się nie pojawić na boisku przez około 12 miesięcy, a wrócił do treningów z drużyną po ośmiu. Po kolejnym wszedł na boisko w oficjalnym meczu. Teraz jest kapitanem naszej kadry.
W czerwcu 2010 roku w meczu sparingowym reprezentacji doznał poważnego urazu oka, kiedy to został w nie przypadkowo uderzony przez rywala, wskutek czego doszło do pęknięcia gałki ocznej. Mimo starań lekarzy oka nie udało się uratować. Parę dni później ogłosił zakończenie kariery sportowej. Jednak kilka dni później oświadczył, że po przejściu rehabilitacji, mimo negatywnych opinii lekarzy, zamierza podjąć próbę powrotu do gry w piłkę ręczną. Co udało mu się już sześć tygodni po feralnym wydarzeniu. Zdołał nawet wrócić do kadry. W celu ochrony zdrowego oka występował w specjalnych okularach ochronnych.
W meczu NHL kolega z drużyny ... przeciął mu łyżwą tętnicę szyjną. Hokeista Florida Panthers z trudem dojechał do bandy, zostawiając na lodzie smugę krwi, po czym nieprzytomny padł w ramiona trenera Dave'a Zenobiego. Życie uratowała mu szybka reakcja sztabu medycznego, który natychmiast zatamował krwawienie. Menedżer drużyny do tej pory jest przekonany, że gdyby Słowak padł na lodzie, to mógłby już nie żyć. Na szczęście zdążył podjechać do ławki trenerskiej, co dało lekarzom bezcennych kilkanaście sekund na interwencję. Zednik trafił do szpitala, a niedługo potem znów był gotowy do gry.
Materiał promocyjny
Ogłoszenie Płatne
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze